De Kindertelefoon.nl

Hoi,

Ik ben een meisje van 14 jaar oud en ik heb een best wel zware tijd achter de rug. Een aantal jaren geleden ben ik er achtergekomen dat mijn ''vader'' niet mijn echte, dus biologische vader is. Dit was voor mij best een shock, ik sloot me helemaal af van de wereld en ik praatte tegen niemand meer. Ik heb toen ook een jaar thuis les gekregen inplaatsvan dat ik naar school ging, omdat ik simpelweg de drukte/ alle vragen niet aankon. Ik heb het laatste jaar van de basisschool dus thuis doorgebracht. Toen ging ik naar de middelbareschool. Daar was ik blij mee, ik kon met een schone lei beginnen. in het begin ging het goed, heel goed zelfs. Ik maakte leuke en lieve vriendinnen en ik was weer helemaal mezelf, totdat er een nieuw meisje bij mij in de klas kwam. Ze was anders dan de rest en ik wist niet zo goed wat ik met haar moest. Ik moest haar van mijn docent een rondleiding geven door de school. Ik kwam er achter dat ze een heel leuk meisje was. Ze was aardig,behulpzaam en ze deed er alles aan om je blij te maken. We werden hele goeie vriendinnen en we deden van alles samen. Totdat ze me dingen begon te vertellen over haar ouders, haar verleden en waarom ze eigenlijk naar een andere school was gegaan. Ze vertelde me dingen die ik liever niet had geweten. Al die dingen bleven door mijn hoofd spoken voor weken, zelfs maanden. Ik wou haar helpen, maar ik wist niet hoe. Tussen ons ging het ook steeds slechter, we praatten amper en we deden niks meer samen. Ze verhuisde naar een ander dorp en ging dus ook naar een andere school. En onze vriendschap was zo goed als over. Ik mis haar, elke keer als ik aan haar denk en aan alle leuken dingen die we samen gedaan hebben word ik verdrietig en ik hoop dat ik haar ooit nog eens zie.



Het ging voor een lange tijd goed met me, totdat mijn oom zichzelf had neergeschoten. Ik was in shock, ik wist niet meer wat ik moest doen. Op school ging het slecht, mijn cijfers gingen van 7,8,9 naar 2,3,4. Ik zag het doel van het leven niet meer en ik heb mezelf heel veel pijn gedaan. Het ging steeds slechter en slechter, totdat ik een meisje ontmoette, ik begon gevoelens voor haar te krijgen, zoals ik nog nooit van iemand heb gehouden (nogsteeds btw). Ze maakte me weer blij en gelukkig, we zijn nu bijna 1,5 jaar samen:)



Ik heb 2 weken geleden mijn biologische vader ontmoet en ik weet niet wat ik van hem moet vinden. Hij verwacht een prinsesje maar inpaats daarvan krijgt hij mij. Hij verwacht van mij dat ik contact met hem hou, maar hij toont geen enkele interesse in me. Mijn moeder heeft me een paar heftige verhalen verteld over haar verleden en over die van mijn biologische vader en ik ben er kapot van.



Ik deel dit verhaal, omdat ik bang ben dat als het zo door gaat dat ik weer in een depressie beland. Dus daarom wil ik graag met iemand praten, please niet skippen.



x



Tekst aangepast door De Kindertelefoon, wegens forumregel 6 en 7