Hallo iedereen,
Ik ben Lotte en ik word zestien in mei. Ik heb PDD-NOS en ADD. Ik heb, sinds 2012, denkbeeldige vrienden. Ik vind dit een heel moeilijk onderwerp om aan te kaarten, omdat ik bang ben dat mensen mij gaan beoordelen en dat ik word gezien als "gestoord". Maar ik ga het toch doen, omdat dit aan mij knaagt.
Ik heb sinds 2012 denkbeeldige vrienden. Ik kreeg ze voor of nadat ik de diagnose autisme (PDD-NOS) kreeg. Na die diagnose begonnen er een heleboel onderzoeken en gesprekken met mij, en mijn ouders. Ik vertrouwde niemand, ook niet mijn familie. Als gevolg maakte ik mijn eerste denkbeeldige vriend; een meisje. Ouder dan mij, met soortgelijke problemen. Ze was als een soort zus van mij, als ik er nu op terug kijk. Een oudere zus, die net zo erg verstrooid was als ik, maar zich er tegen verzette. Ze had geen autisme, zoals ik. Ze was "perfect", in mijn ogen. (Niet dat autime verkeerd is! Heb het zelf en heb het omarmd).
In 2013 keek ik een film, en creëerde mijn tweede denkbeeldige vriend. Celonhael/Celeblasson; ik refereer naar hem als "C" vanaf nu. Hij werd gevonden als een wees, onder een boom, buiten de hoofdstad. Hij leefde in de middeleeuwen, en had eeuwig leven, en groeide op in een land met "immortals". Hij werd geadopteerd door een vrouw, die erg veel van hem begon te houden - totdat haar man sneuvelde in strijd. Toen richtte ze al haar pijn op hem af. Hij was toen erg jong, en begreep er niks van. Op school werd hij gepest en mishandeld. Hij begon in het geheim te trainen en toen ze op de leeftijd waren waar ze mochten vechten, was hij ondertussen een expert. Ze, het bestuur, zag dat en benoemde hem steeds hogerop. En toen hij eenmaal boven aan de top stond, begon hij te moorden. Hij vocht en vermoorde, kameraad na kameraad en toen er chaos uitbrak, vermoorde vrouwen en kinderen.
Later kreeg hij een zoon, in de 20e eeuw. Hij had zich ondertussen verschuilt in een ander land. Het kind, een jongen, was een "mortal". C was woedend, maar hield de jongen. Op jonge leeftijd, werd de jongen wonderbaarlijk zwanger, wat kon soms gebeuren in dat universum. Hij verliet het land met zijn partner, maar liet het kind achter.
In 2014 creëerde ik mijn derde denkbeeldige vriend, "Pegasus". Hij is de zoon van C. C besloot zijn kleinzoon anders aan te pakken, en begon hem van jongs af aan te mishandelen en te trainen. Pegasus bleef vechten, moorden en luisteren tot een bepaalde leeftijd. Hij kreeg het gevoel dat dingen niet goed waren. C had het door, en nadat hij ervan overtuigd was dat hij niet meer te redden was, gaf een feest voor de jongen en toen, laat in de avond, sloot hem op in een schuur en gooide vuur op het hout. Pegasus was dicht bij zijn dood, toen soldaten van C hem redde. Een cameraploeg die op het punt stond terug te keren naar Amerika besloot de jongen en de soldaten mee te nemen naar de Verenigde Staten. Daar kreeg hij een operatie, die al de brandwonden verborgen.
Hij liep toen weg, na de operatie, en verstopte zich toen in slechte wijken. Daar maakte hij vrienden met kinderen, tieners en volwassen. Een paar jaar later begon hij met inmiddels 150 vrienden, een weeshuis/platenlabel/kliniek voor verslaafden. Ook zit hij in een gang.
Ik vertel dat jullie allemaal omdat ik er achter wil komen waarom ik zo denk, en waarom ik al die achtergronden creëer. Ik ben er s'avonds mee bezig, en uren overdag. Ik droom vaak weg. Naast deze achtergronden en deze dromen, zie ik Pegasus ook echt als een vriend. Als ik me "down" voel, of zelfmoordgedachten heb (zie mijn andere topic), of gepest word, dan denk ik aan hem. Dan slaat hij ze weg, of zit er zelf ook mee. Het wordt steeds erger; ik teken hem en heb zijn hulp nodig bij elke (pijnlijke) situatie. Daarnaast heb ik zijn naam ook laten graveren in een ring. Ik beeld hem in, dat hij iets "stoms" doet. Dat hij het opgeeft. Maar ook als hij het afreageert op de wereld, met geweld als hulpmiddel of op zichzelf. Ik weet niet wat ik er moet. Ik blijf mezelf, maar in mijn hoofd ben ik hem. Elke keer als ik muziek luister, dan beeld ik hem in. Een situatie passend bij hem.
Ik ben gewoon de weg kwijt. Ik vecht met zelfmoordgedachten, mijn autisme en nu ook dat ik constant denk dat mensen mij gestoord vinden. Niet dat ze hiervan af weten. Alleen mijn ouders, de Kindertelefoon en mijn psychiater weten er van. Maar ze doen er niks aan, weten er geen raad van, weten niet waardoor het komt etc. Ik wil gewoon weten waardoor deze dromen en deze denkbeeldige vrienden ontstaan. Wat de reden(en) is/zijn. Ik hoef er niet persé van af, want het is een van de weinige dingen die mij door het leven sleept, elke dag door. Het is raar, maar zo is het nou eenmaal.
Op dit moment weet ik niet of ik gewoon "creatief" ben of dat ik "op het verkeerde spoor stap". Laat het me (zo vriendelijk) mogelijk weten.
Mijn vragen zijn:
- Hoe kan dit?
- Wie heeft het nog meer?
- Moet ik er iets aan doen?
Bedankt voor de tijd die jullie hebben genomen om dit te lezen. Ik stel het allemaal zeer op prijs. Als u kan en wilt reageren, doe het dan alstublieft. Dat zou ik nog meer waarderen.
PS: Dit heb ik geplaatst in "Emotionele problemen en gevoelens" omdat dit emotioneel aan mij knaagt. Als ik het verkeerd heb geplaatst, mijn excuses. Mijn gevoel zei dat het hier hoorde.
Bladzijde 1 / 1
Hoihoi,
Als eerste wil ik zeggen dat ik het super vind dat je dit allemaalhebt durven te vertellen. Super knap en goed van je! Niks is raar,gek,dom of gestoord. Je mag het bij de kindertelefoon over van alles en nog wat hebben.... Heel jammer dat niemand heeft gereageerd moet ik eerlijk zeggen.. Ik heb tijd genomen om je verhaal te lezen. Ik wou dat ik je vraag ''waarom'' kon beantwoorden! Vind het wel erg bijzonder dat al die denkbeeldige vrienden zoveel meemaken en jij ook. Dat je hier uren mee bezig bent en niemand iets ziet. Heb zelf een tijd een denkbeeldige perfecte vriendin gehad die altijd negatief was,maar ik ben van haar af. Heb vorig jaar in een soort psygose gezeten volgens mn psycholoog.. tegenwoordig heb ik alleen nog soms last van stemmen,maar niet meer zo vaak als de afgelopen paar jaar.
Ik hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen! Je hoeft je excuses niet te bieden hoor. Vind zelf ook dat het in emotionele problemen en gevoelens hoort!
liefs Rosa17
Als eerste wil ik zeggen dat ik het super vind dat je dit allemaalhebt durven te vertellen. Super knap en goed van je! Niks is raar,gek,dom of gestoord. Je mag het bij de kindertelefoon over van alles en nog wat hebben.... Heel jammer dat niemand heeft gereageerd moet ik eerlijk zeggen.. Ik heb tijd genomen om je verhaal te lezen. Ik wou dat ik je vraag ''waarom'' kon beantwoorden! Vind het wel erg bijzonder dat al die denkbeeldige vrienden zoveel meemaken en jij ook. Dat je hier uren mee bezig bent en niemand iets ziet. Heb zelf een tijd een denkbeeldige perfecte vriendin gehad die altijd negatief was,maar ik ben van haar af. Heb vorig jaar in een soort psygose gezeten volgens mn psycholoog.. tegenwoordig heb ik alleen nog soms last van stemmen,maar niet meer zo vaak als de afgelopen paar jaar.
Ik hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen! Je hoeft je excuses niet te bieden hoor. Vind zelf ook dat het in emotionele problemen en gevoelens hoort!
liefs Rosa17
Heey Greenleaf,
zoals je zelf al zei: er is niks mis met PDD-NOS of ADD. iedereen heeft iets wat hem of haar anders maakt dan de rest. daardoor zijn mensen ook uniek :D.
dat je denkbeeldige vrienden hebt is op zich ook niks mis mee, maar het is wel belangrijk dat je denkbeeldige vrienden niet jou leven gaan beheersen.
jij hebt controle over je eigen leven en jij beslist zelf wat jij van je leven wilt maken. laat dit wel je aan je vrienden weten en leg ze uit dat niemand perfect is.
jij niet en zij dus ook niet want zij zijn een deel van jou. ze bestaan in jou gedachten dus ook zij zijn niet perfect ;).
probeer lotgenoten te vinden die net zo denken als jij want er zijn ook mensen die net zoals jij denken en ook denkbeeldige vrienden hebben.
als je lotgenoten kan vinden word het makkelijker om de echte wereld weer in te stappen en hier deel van uit te maken.
Hoop dat ik je een beetje kon helpen.
Greetzz!!
Marzaro :D
zoals je zelf al zei: er is niks mis met PDD-NOS of ADD. iedereen heeft iets wat hem of haar anders maakt dan de rest. daardoor zijn mensen ook uniek :D.
dat je denkbeeldige vrienden hebt is op zich ook niks mis mee, maar het is wel belangrijk dat je denkbeeldige vrienden niet jou leven gaan beheersen.
jij hebt controle over je eigen leven en jij beslist zelf wat jij van je leven wilt maken. laat dit wel je aan je vrienden weten en leg ze uit dat niemand perfect is.
jij niet en zij dus ook niet want zij zijn een deel van jou. ze bestaan in jou gedachten dus ook zij zijn niet perfect ;).
probeer lotgenoten te vinden die net zo denken als jij want er zijn ook mensen die net zoals jij denken en ook denkbeeldige vrienden hebben.
als je lotgenoten kan vinden word het makkelijker om de echte wereld weer in te stappen en hier deel van uit te maken.
Hoop dat ik je een beetje kon helpen.
Greetzz!!
Marzaro :D
Hey ,
dat is helemaal normaal hoor ! Je hebt waarschijnlijk gewoon een erg grote fantasie , en misschien ben je wat eenzaam ?
Ook ik heb dit erg lang gehad . Je vindt niet zo veel informatie over jongeren en denkbeeldige vrienden , maar er zijn meer dan genoeg negeren die dit hebben !
Je kan bv. ook eens proberen een nog groter levensverhaal van je vrienden bedenken en dit opschrijven . Wie weet krijg je wel carrière als schrijfster 😉 . Je hoeft het zeker niet proberen te laten stoppen aangezien jij je er goed bij voelt !
Groetjes ,
Lot
dat is helemaal normaal hoor ! Je hebt waarschijnlijk gewoon een erg grote fantasie , en misschien ben je wat eenzaam ?
Ook ik heb dit erg lang gehad . Je vindt niet zo veel informatie over jongeren en denkbeeldige vrienden , maar er zijn meer dan genoeg negeren die dit hebben !
Je kan bv. ook eens proberen een nog groter levensverhaal van je vrienden bedenken en dit opschrijven . Wie weet krijg je wel carrière als schrijfster 😉 . Je hoeft het zeker niet proberen te laten stoppen aangezien jij je er goed bij voelt !
Groetjes ,
Lot
Hoi!
Als het je door moeilijke tijden heen haalt, is het prima. Iedereen heeft wel iets, ik herhaal vaak gebeurtenissen in mijn hoofd, om ze te proberen te begrijpen. Ik doe dit meestal in de avond of op weg ergens naartoe.
In het geval je het gevoel hebt dat je er te veel door afgeleid wordt, kun je vaste tijdstippen afspreken om te dromen. Je kunt dit bv. doen op weg naar school of voor je gaat slapen, maar zorg er wel voor dat je genoeg slaap krijgt.
Je bent creatief, en ik denk dat dat een heel positieve eigenschap is :)
Groetjes
x
Als het je door moeilijke tijden heen haalt, is het prima. Iedereen heeft wel iets, ik herhaal vaak gebeurtenissen in mijn hoofd, om ze te proberen te begrijpen. Ik doe dit meestal in de avond of op weg ergens naartoe.
In het geval je het gevoel hebt dat je er te veel door afgeleid wordt, kun je vaste tijdstippen afspreken om te dromen. Je kunt dit bv. doen op weg naar school of voor je gaat slapen, maar zorg er wel voor dat je genoeg slaap krijgt.
Je bent creatief, en ik denk dat dat een heel positieve eigenschap is :)
Groetjes
x
hey.. je bent niet de enige ik heb asperger en ADHD en zo heb ik James en Alexander.
echt geloof me ze helpen je echt
ik zit er niet meer mee.
groeten Jonathan
echt geloof me ze helpen je echt
ik zit er niet meer mee.
groeten Jonathan
hey Lotte... ik had vroeger toen ik klein was zo een denkbeeldige vriend een jongen genaamd Jordy! op een bepaalde leeftijd ben ik hem kwijtgeraakt zal ik het noemen. Ik weet niet eens meer hoe ik hem gecreëerd heb. Ik ben ondertussen 18 en zit nogal met veel problemen en zou zo een denkbeeldige vriend/Tulpa terug willen maar ik zou totaal niet weten hoe....
Weet jij dit misschien?
of iemand anders?
mvg Kk_037
Weet jij dit misschien?
of iemand anders?
mvg Kk_037
Je zou je misschien even rustig kunnen neerzetten en je fantasie de vrije loop laten. Creëer een verhaal, een personage (ook leuk: met zo'n apps waarmee je zelf figuren,robotfoto's,... kunt ontwikkelen of een spel als de sims? ). Of je hem/haar zal kunnen "houden" weet ik niet, maar zo kun je er alvast één creëeren.
Ik kan goed begrijpen dat dit een goede steun voor je kan zijn als je het lastig hebt, maar waak erover dat het niet de echte wereld vvervangt en dat als je problemen hebt je hier met een echt iemand over moet kunnen praten.
Groetjes
Lot
dat weet ik jha... maar hoe kan je je fantasie de vrije loop laten gaan??
en dank je
kk_037
en dank je
kk_037
Zorg ervoor dat je je volledig ontspannen voelt, zonder dat je dringen d schoolwerk hebt of anderen je komen storen.
Je zou ook een boek of film kunnen kijken warvan je een personage tof vindt, en daar dan op verder fantaseren, dan heb je aleen soort basis.
Je zou ook een boek of film kunnen kijken warvan je een personage tof vindt, en daar dan op verder fantaseren, dan heb je aleen soort basis.
oke dank u ik ga het morgen of donderdag proberen en laat via hier iets weten... alvast bedankt
kk_037
kk_037
Hey,
Lang topic, interessant en fascinerend ook.
Dat je autistisch bent en ADD hebt, is niet erg. Mensen begrijpen je wel als je dat zegt, alleen vinden diezelfde mensen het moeilijk om anders met je om te gaan. Ze zien je niet anders dan de rest. Je hoeft je er ook niet voor te schamen.
Dat je veel denkbeeldige vrienden hebt, is geen probleem. Het is een gevolg van een probleem, als je eenzaam bent. Als je niet eenzaam bent en genoeg echte vrienden hebt, is het niet erg, en zie ik er alleen iets positiefs in. Je hebt veel fantasie en daar kun je leuke dingen meedoen.
Je kunt bijvoorbeeld je verhalen opschrijven en er één verhaal van maken, maar je kan ze ook anders uitbeelden, door een tekening, schilderij, of zelfs muziekstuk, al is muziek componeren wel erg lastig.
Wat je in ieder geval gaat helpen is om jouw verhaal, en het verhaal van je vrienden, op te schrijven. Ik had laatst een boek gelezen over een soldaat die op veel fronten vocht, hij kreeg daar trauma's en problemen van. Hij kwam ten slotte terecht in een gevangenis, maar mocht naar een inrichting, omdat hij psychische problemen had. In die inrichting werd hem gevraagd zijn levensverhaal op te schrijven. Het hielp hem enorm en zijn problemen verdwenen langzaam.
Ik stel voor dat jij jouw verhaal samen met de verhalen van je vrienden opschrijft, zeker als jouw vrienden een link met jou hebben.
Groetjes,
Een Persoon Zonder Naam
Lang topic, interessant en fascinerend ook.
Dat je autistisch bent en ADD hebt, is niet erg. Mensen begrijpen je wel als je dat zegt, alleen vinden diezelfde mensen het moeilijk om anders met je om te gaan. Ze zien je niet anders dan de rest. Je hoeft je er ook niet voor te schamen.
Dat je veel denkbeeldige vrienden hebt, is geen probleem. Het is een gevolg van een probleem, als je eenzaam bent. Als je niet eenzaam bent en genoeg echte vrienden hebt, is het niet erg, en zie ik er alleen iets positiefs in. Je hebt veel fantasie en daar kun je leuke dingen meedoen.
Je kunt bijvoorbeeld je verhalen opschrijven en er één verhaal van maken, maar je kan ze ook anders uitbeelden, door een tekening, schilderij, of zelfs muziekstuk, al is muziek componeren wel erg lastig.
Wat je in ieder geval gaat helpen is om jouw verhaal, en het verhaal van je vrienden, op te schrijven. Ik had laatst een boek gelezen over een soldaat die op veel fronten vocht, hij kreeg daar trauma's en problemen van. Hij kwam ten slotte terecht in een gevangenis, maar mocht naar een inrichting, omdat hij psychische problemen had. In die inrichting werd hem gevraagd zijn levensverhaal op te schrijven. Het hielp hem enorm en zijn problemen verdwenen langzaam.
Ik stel voor dat jij jouw verhaal samen met de verhalen van je vrienden opschrijft, zeker als jouw vrienden een link met jou hebben.
Groetjes,
Een Persoon Zonder Naam
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
