Hallo,

Wat ik ga vertellen gaat misschien raar klinken. Maar ik hoop dat jullie niet vinden dat ik me aanstel of dat het een kinderlijke fantasie is zoals je er zoveel hebt op een dag.

Ik wil wel even duidelijk maken dat ik een meisje ben, om verwarring te voorkomen.

Er is iemand, in mijn hoofd. Hij heeft geen gezicht, geen stem, hij is er gewoon. Ik beeld me soms in dat we dansen op het water, op een groot zwart meer. En daar is alles goed, daar klopt alles. Het klinkt misschien leuk maar ik wil het zo graag, ik wil zo graag dat het echt is dat ik me ontzettend eenzaam voel. Ik heb al gehoopt dat ik overreden werd door een auto, alleen maar zodat hij me zou kunnen komen halen.

Als ik dit aan iemand vertel nemen ze me niet serieus, ze begrijpen het niet. Soms lijkt het alsof niemand me begrijpt. En dan voel ik me nog eenzamer.

Iemand die dit kent? Dit gevoel. Dat je iets het allerliefste wilt van de hele wereld maar dat het volstrekt onmogelijk is omdat het niet op deze wereld bestaat?

Acton