Skip to main content

Ik ben nieuw hier dus kom ook maar mijn zegje doen.

Ik ben bijna altijd mentaal redelijk gezond geweest voor mijn gevoel, tot de avondklok ging alles relatief goed, ik zag mn vrienden nog in t weekend alhoewel dit niet mocht, dit was het enoge lichtpuntje van de week, maar het hield me overeind. Nu met de avondklok mogen mijn vrienden in het weekend nog wel op eigen risico afspreken, maar mag ik het huis na 9 niet uit. Dit heeft mij rechtstreeks van depressieve klachten naar suicidale klachten geleid. Er is niks memorabels meer, dagen zijn als uren en ik zie geen licht meer aan het eind van de tunnel. Ik zit 8 uur per dag te gamen, om mn vrienden toch nog te spreken. Online les schiet ik niks mee op, ik kan me niet meer focussen. Ik voel mn leven langzaamaan op een kloof afgaan maar weet niet wat te doen, ik zou 1 weekend het kunnen flikken om met mn vrienden af te spreken, gewoon te gaan, maar dan zal ik daar ook wel weer gevolgen van ondervinden. Mijn relatie met mn ouders is erg verslechterd sinds de avondklok, ik ben mezelf niet meer en ik krijg maar geen grip op mn leven.

 

 

Hoi @Trovax ,

 

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wilt delen of samen met de Kindertelefoon wilt kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.

Veel sterkte en succes,

 

groetjes van Marieke / De Kindertelefoon


Heey,

wat vervelend zeg. Het is ook allemaal helemaal ruk, die avondklok enzo. Waarschijnlijk is na het weekend de avondklok opgeheven.

Je zou met 113 zelfmoordpreventie kunnen bellen of chatten. Dit is gratis en annoniem, en ze zijn 24/7 bereikbaar. Het nummer is: 0800-0113 en je kan chatten via: https://www.113.nl . Je kan morgen natuurlijk ook met De Kindertelefoon bellen of chatten


hi hi trovax,

wat een enorm vervelende situatie zeg. en i agree, die avondklok en alle maatregelen zijn allesbehalve ideaal right now.

het is zoals @jaivy al zei goed om er over te praten met iemand. dit kan dus 113 zijn, de kindertelefoon of iemand die je vertrouwt. misschien kun je ook je vrienden vragen om erover te facetimen ofzo? heeft mij heel erg geholpen!

maar ik snap ook dat praten erover wel lastig is. ik zou sowieso wel een soort van “emotion outlet” zoeken, iets wat je kan doen om gewoon effe van die kut emoties af te zijn. 

en als laatste wil ik je echt ff een hart onder de riem steken gast.  ook nu je in zo’n situatie zit kies je alsnog voor het leven. je kiest er elke dag weer voor om er geen eind aan te maken. dat is iets om echt supertrots op te zijn! props to you!

en het kan er idd uitzien alsof er geen licht meer aan het eind aan de tunnel zit, maar dat is er echt wel. trust me. maar het is nu ook okay om dat nu ff niet te zien. het is ook logisch dat je je zo voelt met wat je allemaal meemaakt nu. allemaal niet erg. als je maar blijft door ”vechten”. en dat kan jij!

hope this helps!
 

groet,
seabreezes

 


Reageer