Hi, ik ben een meisje zit net in de eerste van het VO en alles gaat daar verder goed. Maar toch heb ik een soort leeg gevoel. Elke keer als het thuis gewoon leuk is of dat ik me comfortabel voel gebeurt er weer iets. Het zijn maar kleine dingen bijv ik ben net thuis van school en dan zegt iemand gelijk ruim je kamer op of doe dit doe dat. Of dan hebben we het gezzelig als gezin en dan zegt iemand weer wat en dan hebben mijn vader en moeder weer een discussie, snoep niet zo veel je word nog dik ervan. Het zijn de kleine dingen die ik niet goed kan beschrijven die te gewoon zijn. Maar elke keer als het gebeurt is het alsof er een mes in mijn hart word gestoken. Ik voel me zo gevangen ik wil weg uit Nederland, die muziek die ik zo mooi vind kan ik bijna niet naar luisteren omdat het pijn doet, ik wil weglopen maar toch ook niet en uiteindelijk gebeurt er weer iets oké en begint het weer opnieuw. Hebben andere kinderen dit ook en wat kan ik hier aan doen want ik wil/heb niemand om mee te praten.

Ps. om mijn leef omstandigheden mag ik niet klagen zullen mensen zeggen weet ik maar toch voel ik me zo.