Vraag

Crybaby?

  • 8 July 2017
  • 5 reacties
  • 143 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Ik ben een meisje van 16 jaar, mij zal je altijd zien lachen en ik zal altijd voor iedereen het beste doen. Ik sta stevig in mijn schoenen, alhoewel het alleen maar zo lijkt.
Vanaf wanneer ik thuis kom of de avond valt voel ik me enorm emotioneel. Dan krijg ik plotse huiluitbarstingen die zeker een uur duren.
En de laatste 2 weken heb ik dit ook overdag.
Van de ene second op de ander begin ik te huilen voor zeker minstens een uur lang.
Dan pieker ik over al men problemen en word alleen maar verdrietiger.
Maar ik durf het gewoon niet meer vertellen aan men ouders dat ik huil of ik huil nooit meer bij hun omdat ik dan het gevoel heb alsof ik een probleemkind ben.
Iemand die raad of hulp heeft?

Gr. Het Anonieme Meisje x

5 reacties

Je bent zeker geen probleemkind! Het beste lijkt mij om toch naar je ouders te gaan, want anders ga je er vanbinnen aan kapot. Misschien kunnen zij een (of meer) van je problemen oplossen.
Hoi,

Je ouders hebben je gecreëerd, dus als je jezelf een probleemkind vind, bedenk dan dat het hun schuld is 😉 Maar nee, jij bent geen probleemkind. Je hebt problemen, maar dat betekent niet dat je een probleemkind bent! Er heeft ook niemand schuld aan. Dat jij je zo voelt is k*t, maar je kunt er niks aan doen. Je mag het jezelf niet kwalijk nemen!

Je hoeft jezelf dus ook nergens sterk te houden. Huilen is goed voor je! Ik snap dat je liever niet aan het huilen bent ook school, maar het is oké om even op het toilet te zitten en het los te laten. Je hoeft ook echt niet blij te zijn voor iedereen, word eerst maar weer blij voor jezelf!

Ik zou met je ouders gaan praten over wat je voelt. Zij kunnen je verder helpen en je steunen. Onthoud goed, jij bent geen aansteller en geen crybaby!!!

Gr. Pin
Ahhhwwww... Je ouders zullen het totaal niet erg vinden dat je het verteld, denk zelfs dat ze wel blij zijn. En je kan ook altijd met een persoon praten die je vertrouwd. Beterschap!
Hoi!

Ik huil ook vaak. Het helpt best wel, het is alsof er een last van mijn schouders valt. Het is wetenschappelijk bewezen dat in tranen hormonen zitten, dus je huilt letterlijk je verdriet eruit.

Je kunt dit echt wel zeggen aan je ouders. Ik denk dat ze je altijd willen helpen, maar ze geloven nu dat alles goed met jou gaat.

Je kunt ook met een psycholoog gaan praten, die kan misschien tips geven om met je verdriet om te gaan.

Iedereen huilt. Alleen geven niet veel mensen het toe.

Groetjes
x

Hee, Ik heb het ook maar het is puur omdat je het zwaar hebt om je heen.

Het komt goed.

Groetjes en als je wil praten kan dat xx

Reageer