Ik zit in 6VWO. Ik heb een burn-out. Overal pijn in mijn lijf. Over anderhalve week heb ik SE(schoolexamens)-week. Ik heb de drag van mezelf om hier toch hard voor te leren, want ik wil ze zo graag goed maken. Iedereen moest mij overtuigen echt minder te gaan doen. Maar dat lukte echt nauwelijks, want de drang om het allemaal perfect te doen, zit zo diep in mij. Uiteindelijk moest ik me er toch aan overgeven en ben ik dus maar heel weinig op een dag gaan doen. Helaas bleek dit ook al teveel te zijn. Bijv. Gister: Na 6 uur films kijken, voelde ik me weer goed, dus ik begon weet met mijn huiswerk, maar na 5 minuten stortte ik weer compleet in. Ik kan gewoon niet accepteren dat ik een burn-out heb. Ik moet leren van mezelf. Mijn hoofd wil zo graag, maar mijn lichaam kan niet meer. Weet iemand wat ik kan doen?
Het probleem is: Als ik deze SE-week mis worden er 1) of enen ingevoerd 2) of ik moet een tussenjaar nemen.
Optie 1 is geen goed idee en optie 2 wil ik al helemaal niet, want de stof van 5vwo zit nu zo goed in mijn hoofd voor het centraal eindexamen en ik ben al een keerg gedoubleerd (wel op de basisschool) en doe gespreid examen (6vwo in twee jaar. Nu zit ik in mijn eerste jaar), dus dan ben ik relatief zo oud als ik mn diploma heb en ik wil zo zo graag gewoon goed leren en naar school, zo graag, maar mijn lichaam heeft echt rust nodig.
Weet iemand wat ik kan doen? Op school bespreken heeft geen zin, want de school doet niet veel en als ze wat doen, dan duurt het heel lang. Verder zeggen mensen van doe wat je kan voor de se’s dat helpt mij ook niet, want ik kan namelijk niks.
laatste vraagje: ik maak me beetje zorgen over dat ik al 2 maanden niet ongesteld geworden ben (en de allerlaatste keer dat ik was, deed heet heel veel pijn, wat ik eerder niet zo gehad heb)
Dat geeft dus echt aan dat mijn lichaam teveel gehad heeft. Maar dat komt toch weer gewoon terug? Dat kan toch niet voor eeuwig gestopt zijn?
