Skip to main content

Hoi lieve mensen,

Ik wil vandaag wat kwijt:

Ik weet niet of ik een depressie hebt, of een burn-out of iets dergelijks, ik weet het gewoon niet.
Er zijn momenten de laatste tijd waarin ik me gewoon.. echt kut voel.
Ik ben behoorlijk eenzaam, ik heb het gevoel dat mijn vrienden niet om mijn geven en dat ze denken dat alles gewoon een grap is over mij. Mijn famillie geeft wel om mij, maar ze begrijpen mij gewoon niet. Ik begin best vaak ruzie te krijgen en ben vaker op mijn kamer waardoor ik ze minder zie.
Conclusie: niemand begrijpt mij en kan met niemand praten.

Ik ben normaal echt een vriendelijk, blij en aardig persoon, maar sinds november/december begin ik mij gewoon kut te voelen, vooral toen ik afgewezen werd (maar ben er nu redelijk overeen gekomen gelukkig).
Ook qua religie ben ik behoorlijk in de war, ik ga nogsteeds elke zondag naar de kerk terwijl ik sinds vorige week heb besloten dat ik agnost ben. Maar heb het mijn ouders nog niet verteld.

Mijn schoolprestaties zijn ook redelijk achteruit gegaan, niet dramatisch maar sta nu voor de meeste vakken een 5/6 terwijl ik een 7 moet staan om over te gaan. ik neem aan dat dat wel goed komt hoor. ook geeft mijn nieuwe bijbaantje, nieuwe hobbys, en sporten ook wat stress.

Ik weet nou niet of ik een burn-out/depressie heb, of gewoon even in de war ben en het helemaal niet zo ernstig is, misschien de puberteit.
Ik wil dit jaar gewoon even helemaal opnieuw beginnen!

Heeft iemand advies en/of ervaringen?💛
Sorry als ik de laatste tijd iets teveel topics aanmaak.
Groetjes @ItzJustin

Hoi lieve @ItzJustin ,

Wat rot...

Ik herken het wel, op school waren de meeste "vrienden" ook helemaal geen echte vrienden, en voor mij voelde dat contact ook niet zo, maar ik wou minder opvallen (zodat andere pesters me niet gingen lastigvallen) en niet constant alleen zijn. Hoe kijk je zelf naar je vrienden op school? Vind je ze echt aardig en ben je bij hun ook gewoon jezelf? 


Vind je ze echt aardig en ben je bij hun ook gewoon jezelf

 

Nouja, het zijn mijn enige vrienden.

Ik ben opzich wel mijzelf, maar soms maken ze me wel belachelijk met stomme grapjes die niet eens grappig zijn. Niet dat het echt pesten is, maar ben inmiddels wel klaar met dat plagen van hun, en zo af en toe mag het wel hoor.

Ze nemen ook niet mij serieus

Het is dan gewoon: “niemand boeit het” op alles wat ik zeg.

Maar hoe gaat het nu met je @Jesse08 , heb je ze nogsteeds als vrienden?

 


Dan zijn ze echt geen vrienden…

Zijn er misschien andere kinderen die je wel aardig lijken? 

Ik ga nu nog niet naar school, maar ik ga dan eerst naar een klas met kinderen die ook problemen hebben op school en dan naar een andere school. Ik heb buiten school nooit echt contact met hun gehad.


Het kan dat je ‘gewoon’ last hebt van stress, het hoeft niet per se en depressie of burn-out te zijn (maar ik kan natuurlijk geen diagnose stellen). Maar goed, dat maakt het niet minder vervelend. En ja, dat je nu in de puberteit zit speelt ook wel mee qua gevoelens en zo.

Ben het met @Jesse08 eens, die gasten zijn geen echte vrienden. Maar ik snap ook wel dat je ze niet wilt dumpen. Misschien kun je proberen op je sport nieuwe vrienden te maken?

 


Ik snap ook wel dat je ze liever niet dumpt @ItzJustin , ik weet  hoe het voelt, alleen zijn is niet leuk, en dan ben je allang blij als je überhaupt contact hebt ook al is dat ook niet echt leuk. Beetje lastig uit te leggen maar ja...

Misschien kan je ook naar een andere klas/school? 

 

 

 


iedereen heeft weleens dit soort tijden. een paar maanden of jaren waarin we eenzaam zijn, zich slecht voelen of gewoon niet meer weten wat wilt.  het wordt pas een probleem als je hierdoor het leven niet meer aankunt. 


@tim16 @Jesse08 

Ik kan ze wel aan, ik denk niet dat een nieuwe school nodig is😁

In principe doen ze gewoon aardig tegen mij maar doen soms gewoon stomme dingen.

En ik denk dat ik mij zowiezo een beetje aanstel, waarschijnlijk is het gewoon stress, hoewel ik gisteren dacht aan zelfm😐

Vandaag gaat het stukken beter, t kan ook gewoon de feestdagen zijn dat heel mijn slaapschema en leefschema word veranderd terwijl je gewoon 1 patroon houd tijdens schooldagen.

In ieder geval bedankt (ook @Anoniem452 )


Ik heb ook zo'n periode gehad. Zoek misschien wat andere vrienden, hang eventueel wat rond met oude vrienden. Vraag hulp op school. Geef ook aan dat je het niet fijn vind dat ze je de hele tijd plagen. Je kan naar een docent gaan met je zorgen over school. 

Wat zijn je hobby's? Heb me misschien ook vrienden bij sporten? Dan kan je daar een keer mee afspreken.

Veel succes!

Liefs,

        M.


beste @ItzJustin ik heb zelf ook in deze suatie gezeten en ik snap hoe je je voelt 

het is allemaal te veel ik denk ook dat het stress is. wat mij heeft geholpen is. ik ben naar een goede vriendin van mij gegaan en heb gewoon mijn verhaal neergestort. ik denk dat je dat ook moet doen en iemand zoeken waarmee je overweg kan het kan een oom of tante zijn. ik weet dat je op het forum je niet als expert mag spelen maar omdat ik echte ervaring heb ga ik het tog doen sorry forum medewerkers . en opegevenmoment een  therapeut moest spelen er was een jongen bij mij op school en had geen vrienden niks nada. en sind ik met iedereen overweg kwam op school zag ik hem altijd aleen hij werd gepest het deed pijn om te zien  ik ben toen een soort van geholpen met zijn problemen. ik zit nu op de middel bare 1 klas als ik kijk naar wat hij is geworden wordt ik zo blij 

the main point is vind iemand schrijf het op wat je moet denken is fuck it all and just met volle power er doorheen bijten  ik hoop het beste voor je ik hoop snel van je te horen 

sterkte man 

i hope the best for you 

gr bigmonkey 5

 

ps sorry voor eventueele spel fouten of misende punten ben moe ;D


ik chek mijn bericht ziet er nii uit maar blijf gewoon doorzetten oke 

laat niks of niemand je stoppen 

you can do it 


Reageer