Hoi lieve mensen,
Ik wil vandaag wat kwijt:
Ik weet niet of ik een depressie hebt, of een burn-out of iets dergelijks, ik weet het gewoon niet.
Er zijn momenten de laatste tijd waarin ik me gewoon.. echt kut voel.
Ik ben behoorlijk eenzaam, ik heb het gevoel dat mijn vrienden niet om mijn geven en dat ze denken dat alles gewoon een grap is over mij. Mijn famillie geeft wel om mij, maar ze begrijpen mij gewoon niet. Ik begin best vaak ruzie te krijgen en ben vaker op mijn kamer waardoor ik ze minder zie.
Conclusie: niemand begrijpt mij en kan met niemand praten.
Ik ben normaal echt een vriendelijk, blij en aardig persoon, maar sinds november/december begin ik mij gewoon kut te voelen, vooral toen ik afgewezen werd (maar ben er nu redelijk overeen gekomen gelukkig).
Ook qua religie ben ik behoorlijk in de war, ik ga nogsteeds elke zondag naar de kerk terwijl ik sinds vorige week heb besloten dat ik agnost ben. Maar heb het mijn ouders nog niet verteld.
Mijn schoolprestaties zijn ook redelijk achteruit gegaan, niet dramatisch maar sta nu voor de meeste vakken een 5/6 terwijl ik een 7 moet staan om over te gaan. ik neem aan dat dat wel goed komt hoor. ook geeft mijn nieuwe bijbaantje, nieuwe hobbys, en sporten ook wat stress.
Ik weet nou niet of ik een burn-out/depressie heb, of gewoon even in de war ben en het helemaal niet zo ernstig is, misschien de puberteit.
Ik wil dit jaar gewoon even helemaal opnieuw beginnen!
Heeft iemand advies en/of ervaringen?
Sorry als ik de laatste tijd iets teveel topics aanmaak.
Groetjes