ik neem mijzelf kwalijk dat ik niet eerder die avond had ingegrepen. Maar jij hoorde dit niet te doen . jij bent toch ‘volwassen’.

iedereen kon zich gedragen hoezo jij niet. hoezo heb jij me dit aangedaan? wat voor jou misschien maar enkele minuten duurde, gaat nu voor eeuwig met mij mee. ik zal me nooit voelen als eerst en dat komt allemaal door jou. Een paar uur, paar momenten. Wat voor jou nu het verleden is voor mij elke dag het heden. Elke dag elke minuut denk ik er aan en voel ik het opnieuw. ik voel machteloosheid, schaamte, boosheid, verdriet en vooral een combinatie van dit alles hebben mij gemaakt tot datgene wat ik nu ben,  . Hoezo voel ik dit? jij bent de gene die moet lijden onder schaamte, verdriet, en boosheid. boos zijn op jezelf, want jij hebt me dit aangedaan. Alle vastigheid dat ik had opgebouwd en al het vertrouwen dat ik had in het leven is met een klap weggevaagd. Want jij, diegene die zo netjes en sympathiek overkwam, had ook hele andere kanten die mensen zelfs op dit moment nog steeds niet zien. Ze willen het niet zien, want het kan niet. Je hebt een machtspositie. 

ik wens niemand dit gevoel maar vandaag hoop ik jou dat toch te geven. je hebt een fout gemaakt en ik denk niet dat je daar zomaar weg mee kan komen. je hebt iets van mij gesloten, wat ik nooit meer terug kan krijgen. Hoe kun je jezelf nog in de spiegel aankijken? Jij bent degene die moet lijden onder de schaamte, de schuld, de spijt en de walging maar toch doe ik dat.

ik snap het gewoon niet, je bent een vader. Wat als dit je dochter was geweest. Wat als ze ouder was geweest, wat zou ze hier van vinden. en hoe moeilijk is het voor mij, wanneer mijn vader aan mij vraagt wat er aan de hand is. ik ben ook een dochter. 

Jij hebt mij fysiek en mentaal beschadigd. ik hoop dat je daar elke dag aan denkt als je opstaat. Zodat geen een meisje zich als ik voelt.