hey.

ik twijfelde heel lang dit te posten vanwege dat ik lui ben en geen zin had haha, maar ook niet heel comfortable bij voelde. toch ben ik hier en wil ik het kwijt.

ten eerste ik woonde 12 jaar in een klein dorp, toen had me moeder een vriendje gekregen een hele leuke man aardig eigenlijk perfect. me moeder was toen ook veel blijer en we zouden verhuizen, naar een stad waar ik heel naar uit keek. niet om langer te maken dat ging niet door. halve wegen groep 8 ben ik verhuisd naar een groot dorp (het mag alleen niet kwalificeren als stad) toen in de nieuwe klas was ik best op me gemak. ik had nooit een vriend of vriendin gehad (eentje maar die heeft me een paar jaar aan een lijntje gehouden, “hij heeft vrienden nodig”) daar wel! m’n eerste dag ik keek naar iemand in de klas, het klikte gelijk. in de pauze gingen we praten. we hadden veel gemeen humor, muziek, zelfs wat slechtere dingen en persoonlijke problemen. we werden goede vrienden ik werd vrienden met ze neven. na “lang” vrienden zijn waren we all vaak samen gaan logeren etc. ik was daar altijd. hierdoor wist ik ook wanneer ze moeder van werk terug kwam. zoals gewoonlijk was ik bij hem (thuis was t vaak ook niet goed dus was ik vaak daar) ze moeder kwam op ze kamer met uitgelopen mascara helemaal vanstuur. ze bracht hem naar beneden ik bleef op ze kamer wachten. ik hoorde toen ze zusje en hem huilen en beetje schreeuwen. ik wist ook veel van ze problemen en had all een beetje een scenario bedacht. hij kwam dus naar boven en ja hoor. ik had gelijk. ze vader had zelfmoord gepleegd, op het moment was ik erg in shock en wist ik niet goed wat ik moest doen. ik vroeg of hij zich goed voelde, en vroeg hem of ik moest blijven of dat ik weg zou gaan. ik bleef tot 23:00 heb school afgebeld. die volgende dag spraken we nog is af. toen na de begrafenis (een week later ofzo) praten wij niet echt meer ik heb een x met heb gaan mountainbiken. heb wel is vaker daarna met heb proberen aftespreken  en geappt etc. kwam niks echt uit. hiernaast ben ik uit huis gezet en nog heel wat. maar dat doe ik misschien later is uitbrengen/uittypen.

(ik ben ook best volwassen voor mijn leeftijd en socialiseren is best moeilijk. daarnaast zijn dr ook veel mensen van me leeftijd in een fase waar depressie niet serieus wordt genomen of voor aandacht word gebruikt. dus dan is het heel moeilijk er over te praten etc.)

(ik wil ook wel anti depressieve pillen, (anti depressants) maar me docter wilt me niet echt iets voor schrijven heeft iemand tips ofzo?)