Hee,

Vorig jaar zomervakantie ben ik aangerand door een man. Ik lag te slapen in de hotel kamer en  schrok opeens wakker. Er lag iemand naast me die me aan het aanraken was en weet niet hoe lang hij daar al lag. Ik bevroor en wist niet wat ik moest doen. Ik was net wakker en hij bleef me maar aanraken maar hij wist niet dat ik wakker was. Ik bedacht mezelf wat ik kon doen om  weg te komen voordat hij me ging verkrachten. Ik stond op en wou weg rennen. Hij pakte me hand vast en ik trok mezelf weg. Ik ben weggekomen uit die kamer en rende naar mijn vader toe. …………………………………………

Een uur later kwam de politie en pakte de man op. Het duurde 1 jaar voordat ik geholpen kon worden met mijn trauma. Ik verstopte mijn bangheid en verdriet vaak weg en toonde nooit emotie. Ik vond emotie tonen een zwakte. Op school ging het erg slecht en lieten mijn vriendinnen me vallen omdat ze het eng vonden wat er gebeurd was. Die meiden hebben me verraden en vertelde het aan school. Ik kreeg een lastig gesprek op school en kreeg toen klachten van depressie. Ik sneed mezelf en hield alles in  me. Op een avond ging ik naar me moeder en vertelde wat ik had gedaan. Ze schrok zich dood en ik was bang, zo bang dat ze boos werd. Ik had zo veel emoties maar durfde ze niet te tonen. Ze gaf me een knuffel en zei ¨beloof me dat je dit nooit meer doet¨ Ik beloofde het niet aan haar. Ik maakte de belofte aan mezelf dat ik mezelf nooit meer pijn zou doen.  Het is nu een half jaar veder en heb nu een half jaar een pscholoog en sinds kort EMDR.  Ik voel me veilig daar maar probeer mijn pijn nog steeds weg te stoppen. Soms kijk ik naar mijn littekens en hoop dat ze ooit weggaan, want wat moet ik mijn kinderen vertellen later?  Ik krijg de laatste tijd veel anxiety aanvallen en vind het lastig om ermee om te gaan. Ik weet nooit hoe ik mezelf kan kalmeren. 

Op school en buiten school vind iedereen me HC terwijl ik het tegenovergestlde ben. Ik ben verlgenen en sta klaar voor iedereen altijd, maar heb het nooit terug gekregen van iemand.  In 2021 hebben mensen zoveel veroordelen aan het uiterlijk dat ze het innerlijk niet meer zien. Ze kijken niet meer naar wat iemand heeft meegemakt, nee ze gaan gelijk af op het uiterlijk. Ik voel me niet thuis op mijn school en in de klas. Ik heb niemand om mijn problemen tegen te vertellen en doe dat dus aan mezelf. Ik probeer mezelf te verstoppen achter drank. Toen ik merkte dat de drank hielp om alles te vergeten bleef ik maar doorgaan.  Ik ben bang en durf het nu toe te geven.  Iedereen hier heeft een eigen verhaal en ik wil mensen helpen en hulp krijgen. Laten we elkaar steunen inplaats van het alleen maar lastiger maken voor elkaar. 

Kusjes mij