dag,
misschien komt het omdat ik autisme heb, maar ik heb ‘geen emoties’. Ik heb niet gehuild toen mijn nonkel, opa, … stierf. Ik voel me er wel slecht over dat ik geen medelijden, verdriet, … heb, maar ik kan dat niet veranderen. De enigste emotie die ik ‘kan’ of ‘ken’ zeg maar is lachen. bij mijn vrienden of familie heb ik ofwel een pokerface ofwel lach ik. ik vind het raar, want de enigste emotie die ik van nature kan is lachen, de rest is allemaal nep, bv boos kijken ofzo. Ik voel me er wel slecht over want ik ‘lieg’ dan eigenlijk tegen mensen.
oh ja: liefde is ook natuurlijk…
ik weet niet waarom ik dit post, misschien omdat er dan toch iemand is die het weet ook al ken ik je (waarschijnlijk) niet...