Hallo lieve allemaal,
IK HEB ECHT HULP NODIG VOOR EEN VRIENDIN VAN ME.. IK MAAK ME GROTE ZORGEN
Ik ben hier niet voor mezelf, maar meer om hulp te vragen voor een vriendin. En ook wel een beetje hoe ik haar kan helpen. Het zit zo, ik ben 17 en heb een goede vriendin van 16 waarmee het geregeld erg slecht gaat. Thuis, in haar hoofd en vanalles. Ik wist dat ze zich soms écht niet goed voelt.. laatst vertelde ze me ook over zelfmoordgedachtes, dat ze die echt heeft. Ze praat er alleen met mij heel open over en opzich weet ik best goed wat ik het beste kan zeggen in dat soort gesprekken.. althans dat idee heb ik zelf. Omdat ik niet oordeel en vooral luister. Ik hoop dat zij het ook zo ziet. Maar tot nog een grotere schrik van mij vertelde ze, en liet ze me zien, dat ze zichzelf ook snijd.. het was niet heel diep, maar gewoon het idee en het feit dat ze dat doet. Ze doet zichzelf ook pijn vertelde ze. Ook dit heeft ze laten zien. Enorm heftig. Maar het ding is dat het haar helpt. Dat vind ik lastig want ik wil iets wat haar helpt niet van haar afnemen, maar ik wil ook niet dat ze zichzelf zo beschadigd. Vaak appt ze me of spreken we in het echt als het weer niet goed met haar gaat. Daarnet ook, ze zei dat ze weer zo'n rot gevoel heeft. Toen vroeg ik of ze weer neigingen had zichzelf pijn te doen. Toen zei ze eigenlijk wel. Ik zei ik wil niet dat je dat doet. Toen zei ze maar het helpt. Ik zei toen, ik weet het, dat het je helpt. Verder weet ik niet zo goed wat ik kan doen dan.. op zo'n moment.. maar we gaan zometeen bellen, dat heb ik voorgesteld en ik heb haar gevraagd wat ze voor het bellen nog gaat doen ( om zeker te zijn dat ze zichzelf zo geen pijn gaat doen) toen heb ik wat opties genoemd wat ze kan doen, haar gevoel opschrijven of juist iets doen wat misschien afleid. Want ze schrijft graag.
Ik weet écht en zie écht en steeds meer in dat deze meid hulp nodig heeft. Professionele hulp, maar als ik erover begin dan zegt ze meestal dat ze dat niet wilt… dan kan ik ook moeilijk zoiets voor haar gaan regelen. Alleen ik weet hier zoveel van en een andere vriendin van ons, maar die weet een stuk minder geloof ik. Onze mentor weet het wel, maar hij kan er verder ook niet zoveel mee.. Hij zei wel eens tegen mij dat ze professionele hulp moet zoeken en zegt dat ook tegen haar, maar ik zei toen ze kan dat niet helemaal alleen.. Ik kan het met haar zoeken en dat wil ik ook heel graag, maar ook ik ben niet volwassen. En waar en hoe? En hoe überhaupt als zij het niet wilt? Ik zie haar zichzelf steeds meer verliezen en dat wil ik echt niet. Ik dacht misschien om aan haar voor te stellen dat stap 1 misschien eens chatten of bellen met de kindertelefoon kon zijn.
Maar ik hoop dat iemand anders ook wat goede, handige tips heeft. Misschien ben je zelf iemand die zichzelf pijn doet of heeft gedaan en die weet wat fijn is wat anderen doen of zeggen erover, dus tips vanuit dat oog mag ook zeker!!
Heel veel liefs!
De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 9. Plaats geen illegale, schadelijke, triggerende en/of choquerende inhoud of links op het forum.
