Hoi Sophie28,
We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wilt delen of samen met de Kindertelefoon wilt kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.
Groetjes,
Feline van De Kindertelefoon
Heey @sophie28 ,
Veel dingen die je schrijft in je topic zijn herkenbaar voor mij. Vooral het stukje dat je het zelf wilt oplossen en de controle wilt houden. Je wilt het zelf doen, maar je weet dat je het alleen niet gaat redden. Het is dan een grote stap om hulp te accepteren. Toch weet je eigenlijk wel wat het beste is…?
Je zit momenteel vast. Je zegt “ik weet het niet of komt goed”, maar het komt niet goed en er verandert niks. Je bent zo erg aan het twijfelen, dat je niet meer weet wat je moet doen. Maar één ding staat voorop: je wilt wel verandering! Dat is heel positief, dat je gemotiveerd bent om iets te doen.
Je geeft aan graag de controle willen houden. Maar op dit moment heb je het zelf ook niet helemaal onder controle. Je word geleid door je faalangst en negatieve gedachten. Daardoor lijkt het alsof je zelf de controle hebt en die zal je in bepaalde mate ook hebben, maar met therapie ga je juist leren om de controle te krijgen en de controle te houden. Je verliest niet de controle, je geeft geen controle weg, de therapie is voor jou en het is niet zo dat mensen opeens alles voor je gaan regelen. Het is juist met en voor jou.
Ik heb zelf ook heel erg last van faalangst. Maar ik heb geen examen hoeven doen wegens corona, om die reden heb ik ook geen examenvrees training gehad. In de onderbouw had ik wel een training gevolgd voor faalangst/stress voor andere toetsen. Ik heb daar wel een positieve ervaring mee gehad. Ik schaamde me heel erg voor mijn angst om te falen en was er heel onzeker over. In die groep zaten allemaal mensen die hetzelfde hebben, allemaal op hun eigen manier. Je kunt dan juist je ervaringen delen met andere mensen en je bent niet de enige. Het is juist fijn als er dan iemand met je meedenkt en je kan helpen om te gaan met faalangst.
Je zegt: “en als ik niks aan me faalangst ga doen of wat dan ook… weet ik 100% dat ik bij de examens keihard onderuit ga en dat ik…. gezellig (not) nog een jaartje over mag doen….”. Op het moment dat jij nu niks doet, laat je je leiden door je faalangst. Dat is precies wat die gedachten willen. Je hebt er geen controle over, omdat die gedachten en het gevoel te sterk zijn. Waarom zou je dan nu niet je hulp accepteren en die controle terugkrijgen?
Zelf heb ik net als jij heel lang vastgezeten in deze cirkel van wel/geen hulp zoeken en accepteren. Ik was bang om de controle te verliezen, om over dingen te moeten praten. Misschien wel soort angst om jezelf tegen te komen. Ik zat heel erg vast en ik kwam niet verder. Ik dacht elke keer dat ik wel zou veranderen, maar het veranderde niet. Alleen maar slechter en slechter. Op een gegeven moment zit je zo vast, dan heb je geen keuze meer. Ik heb nu hulp gezocht, omdat het niet meer anders ging. En ik ben echt geen prater, ik houd dingen altijd voor mezelf. Maar ik merk dat hulp écht fijn is, je staat er niet alleen voor, ik heb iets waar ik op terug kan vallen, ik kan daar eerlijk zijn én ik behoud zelf de controle.
Ik zou je zo graag hetzelfde gunnen, ik hoop dat jij het jezelf ook gunt! Op deze manier ga je het niet volhouden, misschien nu nog. Maar er komt een punt dat je het niet meer houd. Dat wil je echt voorkomen. Want je bent die hulp echt waard en het gaat je echt zo erg helpen!
Groetjes,
Simply Me
Bedankt voor je reactie… en ja ik weet eigenlijk al donders goed wat gwn goed is en niet enz… en weet gwn alles al donders goed.. hoe en wat… maar ja toch moeilijk… maar ja heb examenvreestraining nu wel geaccepteerd… ook al was dat een moeilijke keuze… en ben ik er nog steeds nii 100% voor… ik vind wel sws dat ik er iets tegen aan moet doen… dus ja… dan is dat het logischst…. Maar ja bedankt!!
Heey,
Wat goed dat je de examenvrees training hebt geaccepteerd. Ik snap dat het een moeilijke keuze was en dat je er nog steeds niet 100% uit bent. Bedenk dat het is om jou te helpen, je doet het echt voor jezelf.
Je bent weer een stap verder, succes!
Hoe gaat het met die andere behandelingen of opties?
Groetjes,
Simply Me
Hoiii…. voor de rest heb ik niks geaccepteerd… want ja vind dit al genoeg…. en ja met me begeleider praat ik nog wel eens Maar is ook…. 1x in de 2 a 3 weken…. en ja… PMT… Is een wachtlijst wws… en dat soort dingen en… na mijn middelbare…. dus na dit jaar… Wnnr ik me examens heb gehaald…. dan heb ik sws geen contact meer denk ik.::. Ook al wil me begeleider dat nog wel graag…. die was gwn srs zovan…. hoe gaan we het doen… als je van school bent… enz…. want thuis weten me ouders niks… dus ik zei… niet en ging lachen…. maar dat vond zei nii heel grappig… omdat zij wel door wilt gaan met mij…. maar weet ik veel… wat dan wel kan… want de gesprekken deed ik altijd onder schooltijd! Dus ja… idk
Heey!
Wat houd je tegen, waar ben je bang voor?
Wat vind je lastig aan het accepteren van hulp?
Je begeleider probeert er echt voor je te zijn en jou te helpen. Ze doet het voor jou. Ik snap dat je jezelf geen houding weet en daarom moest lachen. Zij meent het echt serieus en daarom vond ze het waarschijnlijk niet heel grappig.
Ik denk dat er ook wel andere opties zijn dan na je examenjaar met haar door te gaan. Is het een idee dat jullie daar samen naar kijken? Je kunt aangeven dat je niet goed weet hoe je het moet doen, ook omdat je ouders het niet weten en dan samen kijken naar welke mogelijkheden er zijn.
Heb je weleens overwogen om dit met je ouders te besproken? Mogelijk kunnen zij jou hierin ook juist heel goed helpen en meedenken.
Groetjes,
Simply Me
Hoii!!
nou wat me tegen houd is gwn bepaalde gedachtes… ik heb 2 gedachtes die met elkaar vechten…. en die botsen dus een positieve en een negatieve… en waar ik gwn bang voor ben is… dat ik het ga verpesten:.. net als die examenvrees training…. dat ik nii eens kom opdagen… terwijl het wws maar paar sessies zijn…. die examenvrees training… omdat dat ook weer dichtbij komt…. Jaa me begeleider probeert het en me mentoren ook…. maar toch blokkeer ik mezelf… wat voor mij irritant is… maar ook voor me… omgeving..: hun weten dan ook geen… raad meer met mij… en ja idd… meestal Wnnr ik lach… is het gwn onbewust iets ofz… ik kan het nii echt uitleggen… ik denk dat we sws wel er naar moeten kijken…. want ze wilde ook nog met me mentoren en mij… in gesprek…. maar ja geen idee of dat überhaupt komt… ik heb sws al aangegeven… en dat weet me begeleider dat ik het allemaal sws zo lastig vind… want was ook al 2 maanden ofz ong… gestopt bij haar… maar ja… ik bespreek niks met me ouders… omdat dat totaal geen nut heeft…. dus ja…! Me ouders kunnen me denk ik nii echt ondersteunen…. Wil gwn sws alles graag alleen doen… maar ja ook al weet me hoofd dat dat nii… altijd kan en dat je soms hulp moet accepteren…. maar ja… komt goed!!
Bedankt voor het reageren!
Groetjes Sophie
Heey,
Goed dat je bij je begeleider hebt aangegeven dat je het lastig vind, dan kan ze je hierin ook begeleiden.
Ik begrijp wat je zegt over de gedachtes en blokkade die je tegenhoud. En dat gevecht tussen twee kanten. Ergens weet je dat het wel goed komt, maar je angst en andere gedachten zijn er ook. Zo'n gevecht is zwaar en vermoeiden.
Je kunt je ook afvragen hoe realistisch je gedachten zijn? Hoe realistisch is het dat je die examen training gaat verpesten. Het is juist om je te helpen en daar zullen die mensen hun best voor doen en jij ook. Dat zal je niet zomaar verpesten.
Het lijkt me fijn als je met je mentor en begeleider in gesprek kan, zij zijn er om je te helpen en het lijkt alsof ze echt voor je klaar staan. Deze hulp mag je ook accepteren, je hoeft het niet alleen te doen.
Jammer dat je ouders je niet echt ondersteunen. Weten zij niet hoe ermee om te gaan? Je bespreekt ook niet echt dingen met hun, dat zal het lastiger maken. Ik hoop dat je dan andere mensen hebt die je steunen en waar je hulp van kunt accepteren.
Succes met de training en gesprekken.
Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen!
Groetjes,
Simply Me
Hoi Simply Me,
thxx voor je reactie… het is idd zwaar en vermoeiend… zo'n gevecht…. nou heb dus dinsdag die examenvreestraining gehad… en zoals ik al wist… zou ik het 100% verknallen… en jmmr genoeg heb ik dat ook gedaan… want ja… ben weggegaan…. en ja die vrouw had me uit de groep gezet… (maar ze bedoelde het blijkbaar goed… dan ervaar ik nii echt stress meer ofz) en toen ik later met haar in gesprek ging… zei ze…. miss is het handiger als je het met iemand doet… die je vertrouwt… dus je oude mentor….. dus ik zei ik zie wel…. maar ja… als ik dat meestal zeg… dan komt het er nii van… dus ik twijfelen of ik het moest vragen… maar ja toch de moed opgepakt… en een bericht gestuurd… terwijl ik het…. erg lastig vond… om… het te vragen… en me oude mentor was dus erg aardig… en zei ja dat kan en wil ik!… en blijkbaar zijn die gedachtes dus wel realistisch.. want ja heb het eigenlijk verpest… omdat ik het moeilijk vond… om hulp te accepteren en ook in een groep… dus ja… en ik heb wel echt iets nodig… om gwn vertrouwen ofz te krijgen… want ik verpest gwn me examens daardoor…. door stress.. en weinig zelfvertrouwen… ook al kan ik het soms zelf nii eens toegeven…. en ik weet dat mensen echt voor me klaar staan… maar ik baal er gwn van… dat ik het telkens verpest… ik bespreek idd niks echt met me ouders… omdat ze alleen maar negatief zijn enz… en dat soort dingen… en in de 1e kregen ze nog wel bepaalde dingen mee…. wat ik op school deed en dat ik een training moest volgen… voor me gedrag… maar daar waren ze ook helemaal boos over enz… dus ja… ik weet het gwn nii…. ik heb gwn me mentoren die me ondersteunen…. maar ja ten eerste ik doe soms gwn bot tegen hun… omdat ik chaggie of frustratie heb… en ten tweede ze zijn er volgend jaar nii eens… dus ja… daardoor ga ik hun soms ook wat meer uit de weg enz… omdat ik denk… wat heeft het uberhaupt voor nut… dus ja dat is gwn minder… en ik weet dta je het zelf moet doen… maar nii alleen hoeft te doen!! maar ja is gwn lastig!!
groet,
Sophie
Heey Sophie!
Wat jammer dat je voor je gevoel die training hebt verpest, maar je hebt ook je grens aangegeven door weg te lopen. En je hebt je oude mentor een berichtje gestuurd. Je onderneemt al die stappen en bent super hard bezig. Daar mag je echt wel bij stilstaan!
Je vind het moeilijk om hulp te vragen en te accepteren, maar je doet het wel.
Fijn ook dat je mentor en docenten je zo steunen en helpen. Ik snap dat het lastig is als je ze volgende jaar niet meer aan je zijde hebt, maar nu nog wel. Dan kan je daar toch gebruik van maken? Ze willen je echt helpen, probeer dat voor nu te accepteren. Je kunt alle steun wel gebruiken. Ik denk dat het zeker nu nog wel nut heeft. Probeer je te richten op het nu en niet alleen maar vooruit te denken en te kijken. Dat is ook belangrijk, maar je hebt nu wat je nu hebt en daar mag je gebruik van maken.
En dat je weleens bot of chagrijnig doet is heel logisch. Je kunt niet altijd alleen maar lief en aardig zijn en het is ook heel zwaar om aan jezelf te werken. Daar zullen ze wel begrip voor opbrengen.
Groetjes,
Simply Me
Heyy Simply me,
Jaa dat zeggen mensen ook wel…. maar toch voel ik me gwn schuldig en boos en teleurgesteld…. terwijl hun mij zo veel helpen… ook.. voor me opleiding helpen hun… me mentor moet blijkbaar… een formulier over mij invullen en wou die graag met mij doen… samen… terwijl normaal gesproken… hij niet met een leerling doet… maar omdat hij en ik vaak communiceren en dan pas dingen doen…. wou die het graag met mij doen… maar hij wil erbij zetten… dat ik wel hulp nodig heb en dat soort dingen… en dat ik… het lastig vind om hulp te accepteren… maar ja ik moet erover nadenken… hoe en wat hij mag zeggen… maar ja het staat eigenlijk al vast… dat die 100% over hulp gaat zeggen…. ja dat klopt wel… dat ik er dan wel gebruik van kan maken… maar ja… het wordt dan gwn lastig ofz… ik weet nii echt… en dan heb je nog een vriendin die zegt… ja ik zou niet… echt al te veel hulp accepteren van je mentoren… want ja je moet ook op je eigen benen kunnen staan… dus ja dat zit me dan ook dwars… waardoor ik… nu de neiging heb om… dinsdag het gesprek met me begeleider af te zeggen… en over bot en alles… daar hebben ze wel begrip voor… maar ja ik wil het nii zijn… me mentor zei ook zovan… ja weet je ik kan het wel hebben… want ik weet dat je het niet echt bedoeld enz… dus maak je daar geen zorgen over!! En sws me mentoren zeiden… ook zovan… dat ze eigenlijk niet meer echt wisten wat ze nog moeten doen… omdat ik dus niks echt accepteer… maar dat dus!!
Groetjes sophie
Dat die vriendin van jou dat zegt betékent toch niet dat je het moet doen?
Hoi Oink,
ja dat klopt…. maar ja… het voelt sws al dat ik laf ben… en als me omgeving vind dat ik meer op me eigen benen moet staan… ja dan sta ik daar wel bij stil… en denk ik er dus wel over na
Hey Sophie,
Wow, zo te horen heb je echt een toffe mentor! Echt superfijn dat hij je zo helpt en erin betrekt.
Het lijkt me wel verstandig, als ik zo je reacties lees, om erin te zetten dat je het lastig vind om hulp te accepteren en dat je hulp nodig hebt. Kijk, tuurlijk is dat lastig om aan te geven. Maar wel heel dapper en eerlijk.
En hoe fijn zou het zijn als ze daar op je opleiding rekening mee kunnen houden? Ze zullen heus niet gelijk allemaal dingen regelen, maar het zal fijn zijn als ze wat vaker meeleven in plaats van dat je alles zelf zal moeten aangeven. Dan zal de kans groot zijn dat je het niet doet. Of zie ik dat verkeerd?
Wat een vervelende opmerking van je vriendin. Je zult uiteindelijk op eigen benen moeten staan, maar je kunt nu juist die hulp gebruiken. Je hebt er niks aan om het alleen te doen als je er nog niet aan toe bent. Dan kom je niet verder. Het is juist goed dat jij deze hulp accepteert. En kun je het zelf, zul je het ook zelf doen denk ik. Ik snap dat je hierdoor gaat nadenken en twijfelen aan jezelf. Maar dat is echt niet nodig. Die vriendin staat niet in jouw schoenen en zal nooit helemaal begrijpen hoe jij de dingen ervaart. Denk er niet te lang over na, probeer het naast je neer te leggen. Ookal is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Is het echt nodig om door die ene opmerking het gesprek dinsdag af te zeggen? Voelt dat goed of krijg je daar spijt van? Probeer het van een objectieve kant te bekijken.
Het klinkt echt alsof je mentoren je willen helpen en er voor je zijn. Gebruik deze kans die je hebt.
Jij bent jij. Daar hoeft niemand over te oordelen.
Groetjes,
Simply Me
Heyy Simply Me,
Ja heb ik ook zeker… ja het klopt wel dat het miss handig is enz… maar ja… ik weet het nii echt… ben nog niet echt bezig met opleidingen… want heb gwn nog niet echt vertrouwen in dat ik het examen haal haha… nee ik snap idd dat ze niet gelijk allemaal dingen regelen…. het klopt wel idd dat ze niet in me schoenen staat…. ja nou dinsdag wou ik al afzeggen…. omdat ik er gwn geen zin meer in heb…. dus ja… ja me mentoren willen me ook helpen… maar ik pak die kansen niet echt… dus ja… daar heb ik niks aan en hun ook niet…
groetjes,
Sophie
Hoi Oink,
ja dat klopt…. maar ja… het voelt sws al dat ik laf ben… en als me omgeving vind dat ik meer op me eigen benen moet staan… ja dan sta ik daar wel bij stil… en denk ik er dus wel over na
het is goed om het te kunnen maar NIET IN DIT GEVAL. Als je zelf eten kan kopen of idk is dat goed maar als je een probleem hebt wat je niet zelf aan kan.
Heey Sophie,
Stel dat je het examen wel haalt?
Ik hoor steeds dat je er niet vanuit gaat dat je het haalt. Maar hoe groot is de kans daadwerkelijk dat je het niet haalt?
Jammer dat je dinsdag toch wilt afzeggen. Ik kan het volledig begrijpen, maar het zou fijn zijn als je jezelf de hulp wel zou gunnen.
Ik denk ook dat je wel degelijk hard bezig bent met het aannemen van de hulp van je mentoren. Misschien zie je het zelf nog niet helemaal zo, maar hun zullen wel zeker ook de strijd en moeite doen zien die jij hiervoor doet. Je moet het misschien alleen zelf nog wat meer inzien of accepteren?
Groetjes,
Simply Me
Hoiii
Ja natuurlijk niet heel groot…. maar zometeen heb ik niet genoeg concentratie of… krijg ik black-out waardoor ik totaal niet meer weet wat ik moet doen… of wat dan ook… ja ik probeer sommige dingen in te zien… maar ja… het lukt soms niet ofz…. en ja weet je wat eigenlijk best… confronterend is… en best moeilijk… mijn Beste vriendin heeft ook last van faalangst… en ik probeer haar een beetje advies te geven… en zij heeft nu hulp geaccepteerd… en ik hoor telkens de dingen… die mij ook raken ofz…. en ik weet een beetje… hoe het werkt… dus zovan negatieve gedachtes dit en dat… en ik vind het al nii leuk… om het opnieuw te horen… maar het gaat om me beste vriendin en nii op mij…. geen idee of je het snapt… en als je het nii snapt… dan kan je gwn vragen stellen hoor…. want geen idee of ik het goed heb uitgelegd!!
Heey Sophie,
Ja, en zometeen haal je het gewoon wel! Het is goed om mogelijke scenario's te bedenken, je kunt er dan alvast op inspelen. Maar blijf er niet in hangen en denk ook aan de redenen waarom je het wel zou halen, want die zullen er ook genoeg zijn. Zoiets kun je ook heel goed bespreken bij die training, daar is het voor.
Wat lastig van je beste vriendin. Ik begrijp je. Het is confronterend om dat van iemand anders te horen. Sowieso omdat het je beste vriendin is en daarnaast, omdat je zelf ook die gedachten hebt. Je word dan en met haar en met jezelf geconfronteerd. Weet je beste vriendin van jouw faalangst af? Je zou hier heel goed met haar over kunnen praten en elkaar steunen.
Zelf herken ik dit wel, maar dan over het onderwerp zelfmoord. Toen een vriendin vertelde dat ze daaraan dacht vond ik het ook heel schokkend. Dat zij zich zo voelde, maar ook omdat ik er zelf mee worstel. Aan het begin heb ik niks verteld van mijn eigen gedachten, maar vooral haar gesteund. Later heb ik ook mijn dingen kunnen bespreken en was het heel fijn om met iemand die hetzelfde ervaart en weet hoe het is te delen. Tuurlijk ook confronterend, maar wel helpend.
Weet je trouwens al iets over PMT? Ga je dat nog doen?
Groetjes,
Simply Me
Heyy,
Jaa komt hoop ik goed met de examens… Jaa het is idd confronterend… en ook idd omdat ik het zelfde heb…. maar het is egoïstisch van mezelf dat ik.. ook met mijn gedachtes bezig ben… ook al probeer ik m’n beste vriendin te helpen enz… en advies te geven… en Miss ook niet dat ik echt jaloers ben hoor…. maar gwn de goede jaloezie… dat zij wel gwn hulp kan accepteren… en mij dat totaal niet echt gemakkelijk af gaat… ze weet wel een beetje over toetsen… maar niet over het algemeen dus… in me leven enz… ik kan niet echt gemakkelijk praten…. wil graag andere helpen en mezelf laten… ik zou haar ondersteunen maar… zij probeert mij ook te ondersteunen met de dingen die ik tegen haar zeg…. maar ja.. ze weet niks over CJG…. terwijl zij Miss daar ook heen moet… Jaa dat is dan idd wel fijn… dat je het later met haar hebt kunnen praten en alles…. nou PMT geen idee echt… die CJG hulpverlener wil gwn dus gwn praten wat de vervolg wordt enz… en PMT is er een wachtrij ofz… en ja dat een beetje… en ja geen idee of het echt wat wordt dus ja...
Groetjes Sophie!!
Heeyhoi,
Hoezo is dat dan egoïstisch? Het is toch meer dan logisch dat jij ook je eigen gedachten hebt en daarmee bezig bent?
Het is niet echt jaloezie, maar iets dat je haar gunt en zelf ook zou willen hebben. Kun je met haar praten over hulp zoeken en hoe zij het makkelijker kan accepteren? Hoe dat haar lukt?
Ze weet al wel iets, dat verlaagt de drempel om te praten. Je zou kunnen beginnen over je angst voor toetsen en bijvoorbeeld vragen hoe dat bij haar zit. Op die manier is er ruimte om een gesprek te laten ontstaan.
Je bent ook niks verplicht om haar te vertellen. Je hoeft niet van het CJG te vertellen, omdat zij misschien daar ook heen gaat. Je moet doen wat je zelf prettig vind.
Jammer dat er overal zulke wachtlijsten zijn, ik moet ook wachten voor therapie en dan is het ook maar hopen dat het wat wordt.. maar we komen er wel!
Heb je weleens nagedacht over andere vormen/manieren van praten, zodat dat het wellicht wat makkelijker voor je maakt?
De groetjes weer,
Simply Me
heyy,
omdat ik graag meer wil doen dan alleen aan mijn dingen denken… ook al help ik wel… maar blijkbaar geef ik soms een uitdrukking dat het mij niks boeit ofz… want dan zegt ze ben je geïnteresseerd… ja precies ik gun het haar en zelf wil ik het ook heel graag wel… maar ja verkloot het dus vaak of ik accepteer het niet… ja ze zegt gwn dat ik niet zo moeilijk moet doen… en dat ik het te moeilijk altijd voor mezelf maak en dat weet ik ook best van mezelf… maar ja… is moeilijk te veranderen…. kloptt het verlaagt wel de drempel…. maar ja… het lijkt nii echt dat ze mijn kant van het verhaal begrijpt.. kijk soms wel… maar zij denkt puur dat het door me ouders komt dat ik negatieve gedachtes heb… en daardoor bang ben om te falen bij toetsen… dat is ook wel een stukje… maar ja de rest… van het verhaal dus dat ik gedachtes heb lalala…. denkt ze van nii…. ook al probeert zij mij ook gwn goed te helpen… jaa dat is idd wel het stomme eraan… dat je dan wachtlijsten hebt… dus ja dan heb ik er al gelijk geen zin in snapje…. ohh dat is voor jou ook wel… irritant… mag ik weten voor wat? als je het niet wilt vertellen is het ook goed hoor!! het komt wel goed!! nee niet echt… ja heb dus 1-2 jaar alles alleen geprobeerd op het internet dus.. alles online… maar ook niet heel veel gewerkt ofz… en ik heb echt nu al spijt dat ik bepaalde hulp niet echt heb geaccepteerd… dus sws in de toekomst zou ik meer spijt hebben… omdat ik dan niet weet… hoe ik met alles moet omgaan.. maar ja dat zien we dan wel…
groetjes,
Sophie
Hoi hoi,
Het zit dus best ingewikkeld rondom je vriendin. Want zij vat jouw houding anders op en lijkt je niet helemaal te begrijpen. Gelukkig verlaagt het toch wel enigszins de drempel.
Is er iemand anders die wel het stukje van jouw gedachten begrijpt? Een deel heeft te maken met je ouders en een deel komt ergens anders vandaan. Heb je daar zelf enig idee van?
Ik ga in therapie voor depressie, stemmingswisselingen, suïcidale gedachten en angststoornis.
Ik heb ook heel vaak hulp niet geaccepteerd, heb ik eigenlijk nog steeds last van en daar heb ik ook spijt van. Maar je kunt het niet meer omdraaien. Het ligt in het verleden. Je kunt er wel een les uithalen voor de toekomst. Dus wat ik nu doe is proberen meer open te zijn en te delen, de hulp te accepteren. En dat wil niet zeggen dat het altijd lukt of makk gaat, maar soms wel en dat brengt je weer een stapje verder. Ik heb het ook heel duidelijk aangegeven bij mijn behandelaar. Ik ben geen hulp vrager en kan moeilijk hulp accepteren en mezelf open stellen. Ze weet dat en probeert mij hierin zo goed mogelijk te steunen en te helpen.
En als ik in het verleden wel hulp had geaccepteerd had ik niet zo lang alleen met mijn dingen rondgelopen. Nu zat ik zo diep, dat ik wel hulp moest zoeken. Tuurlijk verwijt ik dat mezelf, maar daar schiet ik niks mee op. Het is iets waar je van kan en mag leren.
Groetjes,
Simply Me
Heyy,
ja het is een beetje ingewikkeld ja… soms idd wel… kwa vriendinnen weet niemand het… me vriendinnen weten niet echt veel… maar ja nou gwn dus die hulpverlener en… me mentoren wel… maar ik kan het zelf sws nog niet echt faalangst noemen… of wat dan ook… vind dat gwn ook lastig om dat te benoemen zo… ja gwn hoe ik over mezelf denk enz… gwn dat het door die negatieve gedachtes komt…. dat ik het nii waard ben en niks kan enz… en ja gwn alles… wat er in me leven gebeurd… dus ja…. ben namelijk iemand die… als er al iets kleins gebeurd wat tegen zit… kan dat me hele dag verpesten en heb ik frustratie/ chaggerijnig… en reageer ik dat op andere af… terwijl ik op de andere moment gwn… blij ben of wat dan ook… boos kan ik ook wel zijn… en dan op muren afreageren…
ohh wel fijn dat je hulp hebt geaccepteerd… want het is niet niks… en mooi dat je het durft te vertellen!! Hopelijk wordt het wat… en wat je tegen mij zegt… gun jezelf tijd enz… en ook mooi dat je het gezegd hebt… en dat die begeleider je daarmee ondersteund enz… ja je gaat nooit echt het stukje hulp accepteren zomaar veranderen… maar dit is ook al dus een stapje… en idd je kunt het niet meer omdraaien… je kunt er alleen maar van leren… maar ja… ben ook gwn bang… dat als je 18 bent… moet je vgm alle hulp betalen… of ik ben dom… en als je gwn jonger bent is het gratis? Of klopt dat niet… ik weet dat soort dingen niet echt hahah…. ja het is idd mooi dat je het probeert enz… nee klopttt het lukt soms ook niet of het gaat ook niet makkelijk… nou wel mooii dat je dus iets hebt gevonden… komt goed!!
groetjes sophie
Hoi hoi,
Je vind het lastig om te accepteren dat je faalangst hebt. Je bent een keiharde strijd aan het leveren. Aan de ene kant vecht je er heel hard tegen, maar je wilt het eigenlijk ook niet.
Zit er misschien meer achter dan alleen faalangst? Zeker ook gezien je zegt: gwn alles wat er in me leven gebeurd. En de negatieve gedachten die je over jezelf hebt.
Het is niet heel gek dat je zo reageert als er iets tegenzit, als is het maar klein. Op sommige momenten is alles teveel. Het is goed om die emotie eruit te laten. Ik snap dat het vervelend is dat je het dan afreageert op andere mensen, wat voor hun wel vervelend is. Misschien helpt het om op dat moment van je af te schrijven? Dan ben je het op een andere manier kwijt. Of zoals je al zei bijvoorbeeld met een kussen afreageren op een muur of een ander iets.
Wel leuk dat je mijn eigen woorden tegen mij zegt. Dat zou ik ook wat vaker moeten doen. Ik hoop dat het ooit goed komt.. Dit is zeker weer een stapje en ik kan het andere niet omdraaien. Datzelfde geld voor jou.
Onder de 18 is hulp zeker niet gratis, maar het gaat dan via de zorgverzekering van je ouders. Want onder de 18 ben je met je ouders meeverzekerd. Als je 18 ben en je hebt je eigen zorgverzekering, dan moet je het inderdaad zelf betalen. Je moet dan even goed kijken welke verzekering je afsluit en wie wat vergoed. Sommige dingen worden namelijk (deels) vergoed. Het is niet zo dat je de volle pond moet betalen, afhankelijk van je verzekering dan. Ik weet niet wanneer je 18 wordt, maar het zou eigenlijk niet zo moeten zijn dat dat een extra drempel is voor jou om hulp te vragen.
Groetjes,
Simply Me
