Is er iemand die hier misschien ervaring mee heeft? Het zit me erg dwars..
Pinklasagna
Ik denk dat je het beste een keer een afspraak kan maken met je huisarts. Die kan je dan doorsturen naar een psycholoog. Je psycholoog zal dan samen met jouw en evtueel jouw ouders een plan opstellen dat voor jouw het beste werkt.
Verder zijn de meeste dingen die je zegt te willen veranderen meer aan de plastische chirurgie kant. Dit kan natuurlijk zonder met een psycholoog gepraat te hebben gedaan worden. Nou raad ik dit wel af. Ik heb zelf geen ervaring met dit onderwerp maar hoop je een beetje geholpen te hebben.
Hey PinkLasagna
'Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat ik demi(half)transgender ben, maar ik weet niet of dat echt een ding is.'
Hoewel een afgebakend label een zeker comfort kan bieden, hoef je je niet thuis te voelen onder één term. Het is ok om zelf een term samen te stellen die weergeeft hoe je je voelt. Ook als die term na een tijd niet meer beschrijft wat er in je omgaat, kan je de term gerust aanpassen.
Misschien is het een idee om te ontharen, en aan te voelen of dat je een beter gevoel geeft. Verder lijkt het me inderdaad verstandig om je te richten tot iemand die ervaring heeft in het begeleiden en adviseren van personen die vragen hebben rond hun gender.
Een arts kan je vertellen welke ingrepen mogelijk zijn. Over hormonen en medische technieken beschik ik niet over voldoende kennis om je daar een hypothese rond te bieden.
Als je het ziet zitten om je ouders te vragen naar een hulpverlener, lijkt me dat een goed plan. Eventueel zou je via school of via de huisarts zelfstandig naar een hulpverlener doorverwezen kunnen worden. Dat is een keuze die bij jou ligt
Groetjes
Kenshin
hey
ik heb er soort van er varing mee...
ik kan niet zeggen wie of wat je bent want de enigste die dat kan voelen dat ben jij.
ik weet dat het lastig is.
ik heb letterlijk bij elke term onder gender dyphoria stil gestaan zou ik dat zijn of zou ik dat zijn ooh nee ik ben dat en dan weer nee dat ben ik toch niet wat ben ik dan wel. ik heb elke maar dan ook echt elke naam van deze
site gelezen op de 'standaard' transgender na. ik wouw perse niet volledig transgender zijn. ik had er een enorme angst voor of zo. tot ik het op gaf omdat ze allemaal niet helemaal bij me paste toen dacht ik ik ga die is lezen en toen wist ik het!
zo als ze hier boven zeiden kan je het beste met je ouders het bespreken en dan naar de huisarts gaan om door verwezen te worden naar een gespecialiseerd team.
ik ben zelf 4 weken geleden naar de huisarts gegaan en sta nu in geschreven voor het ziekenhuis in amsterdam sinds deze week. en de wacht tijd om daar in transitie te gaan is 77 weken... en ik ga niet naar een gender poli omdat de digtszijnbijste 3 uur per rit is. en dat vind ik best veel. ik praat nu over mijn gender met de praktijkonder steuner van mijn huisarts. en ga misschien naar een gespecialeerde psycholoog.
jou vragen waren:
'heb ik gender dysphoria?'
ik vind dat iedereen die zich niet helemaal man of helemaal vrouw voelt dat die er bij hoort dus ja je hebt gender dysphoria.
'Wat zijn eventuele opties voor mij om lichamelijk over te schakelen naar een neutraler lichaam?'
iedereen heeft een ander beeld bij een gender neutraal persoon.
ik denk dat een gender neutraal persoon is een persoon die niet perse mannelijke of vrouwelijke kleding draagt en een niet perse mannelijk of vrouwelijk kapsel heeft. ik denk dan geen borsten en als geslachts deel idk dat gene gewoon houden wat je hebt. scheelt een operatie en een herstel
'is het een goed idee om mijn ouders te vragen of ik met een psycholoog of genderteam kan praten, dat mij eventueel kan helpen op een oplossing te komen?'
ik denk dat het juist handig is! maar je kan alleen door verwezen worden door de huisarts maar het lijkt me handig om eerst je ouders in te lichten.
ik hoop dat je hier wat aan hebt.
groetjes
bella
Hey,
Val ik onder transgender?Officieel ben je transgender als je je niet identificeert met het geslacht wat je is toegewezen bij je geboorte. Waar je je dan wel mee identificeert is niet relevant voor die term. Je 'mag' je alleen
niet identificeren als - in jouw geval - een man. En dat is bij jou van toepassing, dus ja, je bent transgender. (Dan hebben we het nu over een zelfdiagnose natuurlijk. Voor een officiële diagnose zul je naar een professional moeten.)
Je hebt binaire transgenders en non-binaire transgenders. Binaire transgenders gaan van man naar vrouw of van vrouw naar man. Non-binaire transgenders gaan van vrouw naar non-binair of van man naar non-binair.
Ik gebruik trouwens de term ''non-binair'' wat een umbrellaterm is voor alle non-binaire geslachten. Hier vallen demiboy en demigirl ook onder.
Heb ik gender dysphoria?Ja. Als ik jou zo hoor heb je genderdysphoria. Ik heb even
het internet geraadpleegd om een goede definitie te vinden, maar hier is die dan:
''Gender dysphoria is a condition where a person experiences discomfort or distress because there's a mismatch between their biological sex and gender identity.''
Ofwel, je voelt je slecht omdat je het idee hebt dat je lichaam niet aansluit bij je genderidentiteit. In welke vorm zich dit uit, is bij iedereen anders. Sommige non-binaire mensen willen bijvoorbeeld van hun borsten af. Anderen van hun penis. Anderen willen juist een penis of willen juist borsten. Sommige mensen willen HRT (Hormone Replacement Therapy) en weer anderen willen een combinatie of helemaal niks.
Er is niet één manier waarop dysphoria zich kan uiten. Dat verschilt per persoon.
Wat zijn eventuele opties voor mij om lichamelijk over te schakelen naar een neutraler lichaam?Er is veel mogelijk. In theorie natuurlijk, want om in aanmerking te komen voor een medische transitie, heb je altijd nog een officiële diagnose nodig van professionals.
Ja, je kan een borstvergroting krijgen als dit is wat jij nodig hebt om je goed te voelen in je lichaam. Je zou aan de oestrogeen kunnen gaan. Eventueel ook in een lagere dosis en ook niet permanent. Het is prima om je penis te behouden. Er zijn ook veel transvrouwen die nog hun penis behouden. Nog meer transmannen hebben hun vagina nog, omdat de penisoperaties nu niet echt ideaal zijn. Alles is in principe nodig, als de hulpverleners er ook van overtuigt zijn dat dat is wat je nodig hebt.
Is het een goed idee om mijn ouders te vragen of ik met een psycholoog of genderteam kan praten, dat mij eventueel kan helpen op een oplossing te komen?Ja, dat lijkt me een heel erg goed idee. Via je huisarts kun je sowieso op een wachtlijst komen voor een genderpoli waar je medisch in transitie kan. De wachtlijsten voor deze plekken zijn enorm lang, dus het is aan te raden om je nu al aan te melden. Mocht je het later niet nodig hebben, dan kun je jezelf er altijd afhalen. Mocht je het wel willen, dan scheelt dat weer een maand, een paar maanden of wellicht zelfs een periode van jaren wachten. Je weet het niet.
Ook voor mentale steun kun je hulp zoeken. Dit zal wss bij een andere instantie zijn dan waarbij je je inschrijft voor een medische transitie. Deze plekken hebben ook i.h.a. een veel kortere wachttijd. Via die instanties zou je ook in contact kunnen komen met lotgenoten (wat erg fijn kan zijn). Dit kan overigens ook via de site van
Jong&Out waar je een account aan kan maken.
Het lijkt me verder ook goed om gewoon te experimenteren met niet permanente dingen. Bijvoorbeeld het afscheren van je haar. Dit kan gewoon weer terug groeien. Dus als je het niks vindt, is dat geen probleem, want dan heb je het na een tijdje weer terug. Vind je het fijn, dan blijf je het gewoon weghalen :)
Misschien wil je wel andere voornaamwoorden gebruiken of wil je een andere naam. Ook die dingen zijn niet permanent en dwingen je nergens toe. Je kan dat gewoon veranderen, totdat je iets hebt gevonden wat bij je past. Je kan het ook rustig weer terug veranderen.
Je kan bijvoorbeeld online ergens een account aanmaken met een andere naam en kijken hoe dat voelt.
Het genderspectrum is enorm groot. Iedereen heeft z'n eigen plekje en dat is helemaal prima. Je hoeft hier ook niet per se een naam aan te geven. Mijn tip: Ga op zoek naar jezelf en niet naar het perfecte stickertje. Dat komt later wel. Je hoeft niet in die hokjes te passen. Desnoods creëer je je eigen sticker! Helemaal prima 🙂 Ook kun je stickers je eigen betekenis geven. De uitleg die erbij zit, is ook slechts een richtlijn.
Ik weet niet hoe goed je Engels is, maar als je dat een beetje kan volgen, wil ik je verwijzen naar de volgende site:
https://gender.wikia.org/wiki/Gender_Wiki
Ik vind dit een hele duidelijke en complete site als het gaat om genderidentiteiten.
Ook wil ik je aanraden om eens op Youtube te kijken. Er zijn veel transgenders (binair en non-binair) te vinden op dit platform. Dat kan wellicht helpen.
Gr. Pin
Thanks voor alle reacties,
Ik heb het er met mijn moeder over gehad dat ik transgender ben. Ze schrok even (begrijpelijk) maar ze doet haar best me te begrijpen. Van haar mag ik niks veranderen aan mijn arm haar, ik heb gezegd dat ik (ondanks de hitte laatst) me heel erg ongemakkelijk voel met ontblote armen, waarop zij zei dat "het niet zo erg kan zijn". Ik mag bijvoorbeeld het niet weghalen, maar ook niet blonderen zodat het minder zichtbaar is.
Mijn been haar mag ik wel weghalen.
Ik mag wel in gesprek met de huisarts en dit ben ik dan natuurlijk ook van plan, ik zit te denken ergens volgende week, maar misschien deze week nog.
Ik weet niet meer 100% zeker of ik onder demigender val, ik ben weer een beetje gaan twijfelen; maar ik weet wel zeker dat ik onder non-binary val, dus op dit moment identificeer ik mezelf meer als "enby" dan demigender, behalve als er wordt doorgevraagd of het voelt goed om te zeggen. Mijn pronouns blijven (voor nu?) wel he/him + they/them.
PinkLasagna
Je hebt je gender met je moeder besproken. Ze schrok, maar doet haar best je te begrijpen. Binnenkort heb je een gesprek bij de huisarts.
Ik hoop dat de huisarts je uitleg zal kunnen bieden in verband met de openliggende opties, en dat je je begrepen zal voelen. Ook zou je kunnen vragen of de huisarts je moeder wat duiding kan geven, zodat ze eventueel instemt met het weghalen of blonderen van het haar op je armen. Het zou fijn zijn als je zonder een ongemakkelijk gevoel korte mouwen aan kan.
Gr. Kenshin
Ik hoop dat de huisarts je uitleg zal kunnen bieden in verband met de openliggende opties, en dat je je begrepen zal voelen. Ook zou je kunnen vragen of de huisarts je moeder wat duiding kan geven, zodat ze eventueel instemt met het weghalen of blonderen van het haar op je armen. Het zou fijn zijn als je zonder een ongemakkelijk gevoel korte mouwen aan kan.
Denk je dat ik mijn moeder (of vader) het beste mee kan nemen? Het is idd misschien wel goed dat zij ook een "medische kant" van het verhaal kan horen, maar aan de andere kant zou ik misschien wel liever eerst zelf een gesprek voeren met de huisarts.
Ik denk dat ik eerst een keer zelf op gesprek ga en daarna neem ik een keer een van mijn ouders (of allebei) mee, als dat kan.
PinkLasagna
Hoi,
Goed dat je het hier met je moeder over hebt gehad! Ze schrok best en je begreep die reactie ook.
Jullie hebben het gehad over je lichaamsbeharing en je moeder wil liever niet dat je je armhaar blondeert of weghaalt.
Ik zou eigenlijk willen zeggen, het is jouw lichaam, doe wat je wil. Je moeder bepaalt niet hoe jij eruit ziet en waar je wel en niet haar hebt zitten. Aan de andere kant ben ik bang dat je moeder dan minder accepterend zal zijn.
Zoals je zelf al aangaf is je moeder best geschrokken. Jij speelt al een tijdje met deze gedachtes, dus jij bent al helemaal gewend aan het idee en aan deze nieuwe werkelijkheid. Je moeder moet er natuurlijk nog aan wennen. Daarom lijkt het me inderdaad wel verstandiger om dan eerst met je beenhaar te beginnen en als je moeder het wat meer verwerkt heeft, om dan eventueel een stapje verder te gaan.
Goed dat je een afspraak hebt met de huisarts :)
Het is oké om nog niet helemaal erover uit te zijn welk label het beste bij je past. Ook is het helemaal oké om dit later te veranderen. Sommige labels kunnen ook ''niet lekker klinken'' ook al past de beschrijving wel helemaal. Laat je daar niet door leiden en volg je gevoel. Kies iets waar jij je lekker bij voelt en verander dat zo vaak je wil!
Het is idd misschien wel goed dat zij ook een "medische kant" van het verhaal kan horen, maar aan de andere kant zou ik misschien wel liever eerst zelf een gesprek voeren met de huisarts.Om eerlijk te zijn denk ik niet dat je echt veel van je huisarts moet verwachten. Niet alle huisartsen zijn op de hoogte van al deze dingen. Mijn huisarts wist bijvoorbeeld aanzienlijk minder over gender e.d. dan ik. Wel kon ze me gewoon doorverwijzen, maar goed.
Verwacht dus niet dat je huisarts je uitleg kan geven over specifieke medische dingen. Er bestaat een kans dat je huisarts dit gewoon echt niet weet. Er bestaat natuurlijk ook een kans dat je huisarts dit wel weet. In dat geval kan het nuttig zijn om nog eens langs te gaan met je ouders. Het lijkt me een goed plan om eerst alleen te gaan en later misschien nog eens met je ouders.
Gr. Pin
wat goed dat je het je moeder hebt vertelt.
jammer dat zij vind dat je je haar op je armen niet weg mag halen. wat ik persoonlijk vreemd vin maar oke. misschien kan je het vragen over een paar weken als het een beetje gezakt is.
je hebt binnenkort een gesprek met de huisarts. veel succes!
je weet alleen niet of je je moeder mee wilt nemen. of een 2de gesprek met haar... je zou ook je moeder mee kunnen nemen en haar eerst in de wachtkamer laten zitten en later met de huidarts en je moeder praten. zo heeft je moeder ook het gevoel dat ze woord betrokken.
zo als pin zij kan er ook een kans zijn dat je huisarts er niks van weet. dat had ik ook echt heel rot.
groetjes
bella
Hoi,
Sorry dat ik al een tijdje niet had gereageerd, druk met toetsweek etc.
Intussen ben ik al samen met mijn moeder langs de huisarts geweest vorige week. We hebben zo goed als besloten dat ik op de wachtlijst ga voor het VUmc (ong 400 werkdagen!!) maar wat ik in de tussentijd nog zou kunnen doen was de vraag. Vandaag heeft hij me opgebeld, in de buurt bij mij is een soort centrum waar ze ook psychologen hebben, die zover ik weet gespecialiseerd zijn in genderdysforie en mij zouden kunnen begeleiden in het traject om, zo kan ik het denk ik wel zeggen, gender euforie te geven.
Daarnaast denk ik heel erg dat ik misschien wel is genderfluid zou kunnen zijn. Mijn dysforie (voor zover ik weet dat dat het is) wisselt erg elke dag. Zo wil ik de ene dag niet eens naar m'n lichaam kijken, en vind ik het de andere dag ook niet leuk, maar vind ik het wel 'om aan te zien'.
Dan nog 1 ding. Puur uit nieuwsgierigheid deed ik laatst 2 sokken onder m'n shirt, gewoon om te kijken hoe dat voelt. En begrijp me niet verkeerd, het zag er slecht uit, want nou ja, het zijn sokken. Maar het voelde in principe wel goed. Ik zou denk ik echt niet opzien tegen borstgroei krijgen. Waar ik dan echter wel bang voor ben is dat het dan niet bij de rest van mijn lichaam zou passen, volgens mij heeft mijn gezicht namelijk best 'mannelijke' vormen.
Ik ga mijn huisarts morgen terugbellen en ik doe in de tussentijd denk ik nog een beetje research.
Al heel erg bedankt voor jullie advies en reacties tot nu toe!
Fijn dat je op de wachtlijst van de VU staat 🙂 Ook handig dat je in de tussentijd bij een psycholoog terecht kan.
Ik herinner me dat je moeder moeite hand met bijvoorbeeld ontharen. Reageerde ze bij de huisarts op een constructieve manier?
Zou het helpen om bh’s met vulling te dragen, zodat je je het uiterlijk van jouw lichaam met borsten beter voor kan stellen?
Gr. Kenshin
Hey,
Fijn dat je nu op de wachtlijst staat en dat er in de tussentijd hulp voor je komt! :)
Hoe ging het verder bij de huisarts?
Dat je dysphoria op het ene moment minder erg is dan op het andere moment, zegt in principe niks over je gender. Kan natuurlijk wel, maar hoeft niet. Dat voel jij het beste.
Toen ik net bezig was met m'n genderdysfore gevoelens, dacht ik eerst ook dat ik wisselde, omdat m'n dysphoria wisselde. Van anderen heb ik dit ook wel gehoord, dat ze in het begin op een andere manier dachten over hun gender en dat ze later beter wisten hoe het precies zat.
Als je straks verder bent en hulp krijgt, zullen dingen vast duidelijker worden 🙂
(Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat je niet genderfluid bent of kan zijn. Dat laat ik helemaal aan jou over hoor, ik kan daar geen uitspraken over doen.)
Volgens mij zijn er wel borstprotheses te koop om een bh goed op te vullen. Dat zou je kunnen proberen. Op
deze website zou je eens een kijkje kunnen nemen.
Met die protheses kun je kijken of het bij je past.
Als je daarvoor in de toekomst kiest, voor borsten, dan staat dit idd "raar" bij de rest van je lichaam, omdat de maatschappij dan een mengeling ziet van 2 geslachten. Dat kan moeilijk zijn, qua reacties enzo, maar als het van binnen goed voelt, zul je dat aan de buitenkant ook zien :)
Gr. Pin
Ik herinner me dat je moeder moeite hand met bijvoorbeeld ontharen. Reageerde ze bij de huisarts op een constructieve manier?
Ze was wel redelijk open geloof ik bij de huisarts. Wat ze denk ik niet helemaal begrijpt is gender dysforie, ze zei ook dat alles voor haar gevoel teveel om uiterlijk gaat terwijl dat helemaal niet belangrijk is, je uiterlijk. Ze doet in ieder geval haar best.
Zou het helpen om bh’s met vulling te dragen, zodat je je het uiterlijk van jouw lichaam met borsten beter voor kan stellen?
Ja, ik denk dat ik zoiets wel zou willen proberen in de zomervakantie.
Als je daarvoor in de toekomst kiest, voor borsten, dan staat dit idd "raar" bij de rest van je lichaam, omdat de maatschappij dan een mengeling ziet van 2 geslachten. Dat kan moeilijk zijn, qua reacties enzo, maar als het van binnen goed voelt, zul je dat aan de buitenkant ook zien :)
Daarom zou ik ook liever een medische oplossing hebben die ook m'n figuur een beetje zou aanpassen waardoor het wat beter overloopt. Maar ik weet niet of zoiets kan zonder gevolgen hebben voor voortplantingsorganen.
Je hebt geloof ik iets zoals anti-androgenen, die minderen de mannelijke geslachtskenmerken zoals meer lichaamsbeharing. Ik weet alleen niet precies wat dat doet.
CartoonTrash
Naja, uiterlijk is wel de helft van genderdysphoria. Dat je lichaam niet matcht met je gender.
Maar het is ook heel lastig te begrijpen als je niemand kent met genderdysforie en je het zelf nooit hebt gehad.
Ga je op vakantie in de vakantie? Je zou je daar namelijk voor kunnen stellen als non-binaire jij met eventueel andere pronouns en andere uiterlijke kenmerken. Zo zou je kunnen experimenteren.
Je kan natuurlijk ook rustig voor jezelf experimenteren.
Hmmm, van hormonen zijn de effecten ol de geslachtsorganen volgens mij niet helemaal duidelijk, maar in principe ben je idd onvruchtbaar als je aan cross-sex hormonen gaat.
Ik denk dat als die anti-androgenen mannelijke kenmerken verminderen, ze misschien testosteron (gedeeltelijk) blokken? Dat kan vgm ook vruchtbaarheid beïnvloeden. Maar idk, ik heb hier echt geen verstand van.
Gr. Pin
