Hi,
Het gaat de laatste tijd heel slecht met mij. Eigenlijk al bijna het hele jaar. Dat kwam doordat ik naar 1 vwo ging. Ik werd helemaal overweldigd met alles en had last van paniekaanvallen. Hierbij kreeg ik op school hulp van de zorgcordinator die me zou leren omgaan met de stres. Het was eigenlijk dat zoiets 6 weken max. duurden. Maar bij mij, ook deels door corona, duurde de hulp 4 maanden. Daarna ging het beter en kon ik zeg maar in mijn eentje verder.
Alleen als ik nu terug kijk dan was ik in de periodes na de hulp echt heel ongelukkig en besef ik dat ik nauwelijks ergens zin in had. Als ik terug kijk naar de periode denk ik dat ik eigenlijk depressief was/ben. Alleen het punt is is dat ik het nu nog steeds eigenlijk wel last van heb de afgelopen weken, heel erg eigenlijk.
Ook denk ik dat ik zelfmoordgedachten heb. De laatste tijd gelukkig wat minder. Maar ik weet het niet zeker. Ik heb namelijk vaak die neiging als ik boos ben op m'n ouders of als ik me heel ongelukkig voel. De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 9. Plaats geen illegale, schadelijke, triggerende en/of choquerende (seksuele) inhoud of links op het forum. Ook fantaseer ik vaak over hoe mensen zouden reageren als ik dood was en stel ik mijn eigen begrafenis voor. Maar ik heb ook het gevoel dat ik het er om doe, om zelfmoordgedachten te hebben weet je wel. Ik weet dus niet wat ik van mijzelf en deze gedachten moet geloven.
Ook zoals ik al zei voel ik me de laatste tijd heel slecht. Ik laat dat mijn ouders wel weten, maar ik durf ze niet te zeggen/laten zien dat ik denkk ik toch wel echt depressief ben en hulp nodig heb. Het punt is ook dat ik altijd heel open was over mijn gevoelens en dat ik een tijdje geleden nog altijd in de avond beneden was. Maar de laatste tijd sluit ik me af en vertel ik ze niet meer zoveel. Ook ga ik eigenlijk na het eten altijd meteen naar boven om op mijn kamer netflix te kijken. Als een soort verdoving denk ik. Ik heb namelijk nooit ergens zin in, alleen maar in netflix kijken. Dat is eigenlijk waar ik nog voor leef en het enige leuke in mijn leven.
Mijn vraag is eigenlijk: Moet ik wel hulp zoeken en hoe kan ik het mijn ouders vertellen? En heb ik echt zelfmoordgedachten of telt dat niet echt? Ook wil ik depressie of niet graag met iemand praten.
Xxx