Heyy,
Misschien dat deze topic wordt verwijderd omdat het mensen kan triggeren, maar ik ga het toch maar proberen:).
Ik struggel dus de laatste tijd nog meer met zelfbeschadiging en zelfmoord gedachtes dan normaal... ik snij nu zo een 3x per dag ofz maarja niet dat dat iemand iets boeit, en ik ben bang dat ik binnen kort er een einde aan wil maken
Ik heb dus een tijdje geleden aan mn moeder gevraagd of ik naar de huisarts mag om doorverwezen te worden naar een psycholoog of iets, maar ze zei dat dat vast niet echt nodig is en dat het normaal is om je soms down te voelen. Daarna is mn vader heel boos geworden omdat hij gek werd van het feit dat ik altijd op mn kamer zit en ik hetzelfe ben als al die andere depri pubers. Dan is ie zo van "het is zo makkelijk om altijd maar negatief te zijn, je doet niet eens je best om een beetje positied te zijn".
Ik kies er echt niet voor om zo sad te zijn steeds. Maarjah het zal allemaal vast aan mn leefijd liggen hè.. het is pas makkelijk om 'de leeftijd' de schuld te geven. T kost alleen maar moeite en geld zo een psygoloog, daarnaast is er dan nog een rede om zich voor me te schamen aangezien nogsteeds 90% van de mensen denkt dat mensen die 'hulp zoeken' opgevers zijn.
K ga er nu ook nie meer hardop tegen in en k laat ze maar praten, tegenspreken maakt alles toch alleen maar erger.
Iedereen verwacht alleen maar dat ik altijd positief ben en ja tuurlijk mijn cijfers moeten hoog zijn.
Ik denk niet dat ik ouder dan zestien ga worden eigg. k voel me niet meer veilig met mezelf, ben bang dat ik er over een jaar niet meer ben. Er is niemand die me nu tegenhoudt.
Maar voor de mensen die dit lezen, heel lief dat je t helemaal hebt gelezen. Ajb zorg goed voor jezelf, het is niet eerlijk om jezelf zo te behandelen:)
Xx
Tekst aangepast door De Kindertelefoon ivm forumregel 9