Hallo,
ik ben 17 jaar. En ben nog steeds bang in het donker. Het donkere maakt me niet perse bang, maar wat zich misschien kan schuilen in het donker wel. Ik voel ogen op mij kijken als ik probeer te slapen. Alsof iemand in men gezicht zit te hijgen. Als ik de trap oploop heb ik het gevoel als iets of iemand mijn voeten wilt grijpen van onder de tredes of dat het me achtervolgd. Ik krijg beelden in mijn hoofd van wat ik niemand gun. Van extreem bloed tot grote ogen, handen met extreem lange vingers en nagels, een vieze lach en zo door. Helaas heb ik deze angst niet alleen snachts, maar ook in de ochtend of zelf op klaar lichte dag. Ik ben bang als ik de kast open (waar als het lekker eten ligt). En in de ochtend waneer ik naar school ga en de lampen uit moet doen. Ik doe met haast de deur op slot met men hart in men keel. Ik probeer rustig te blijven in al deze situaties, maar mijn lichaam gaat in paniek stand. Ik heb hier al een paar jaar mee te maken, maar sinds kort word het erger. Ik heb zo’n gevoel dat ik hier alleen in sta, omdat al mijn vrienden dit niet ervaren.
dankjewel als je dit helemaal hebt gelezen. Mijn vraag is: wat kan ik nu het beste doen in deze situatie?
