De Kindertelefoon.nl

Hey,

Super dat het je gelukt is te stoppen met snijden en je houdt het ook al lang vol. Het is normaal dat je je nu je gestopt bent, minder goed voelt en uiteindelijk zal dat ook verdwijnen. Het gevaar ligt inderdaad altijd op de loer dat je er toch weer naar grijpt en dat is moeilijk te voorkomen. Zorg ervoor dat er geen scherpe voorwerpen op je kamer liggen. Haal bijvoorbeeld messen of scharen weg.

Ook kun je zorgen dat er iemand is, waar je naar toe kunt gaan als je de behoefte weer hebt om te gaan snijden.

Om van die gedachtes aan de dood af te komen, denk ik toch dat je hulp moet zoeken. want ik betwijfel of je daar in je eentje vanaf gaat komen.

Jonah

---

Hoi Ghost329

Ik heb mezelf ook een lange tijd gesneden en toen ik daarmee stopte ging het eigenlijk veel slechter met me dan anders, maar de reden tot ik stopte was omdat ik besefte tot het niet meer zo werkte als ik in het begin dacht. En mensen werden bang voor me. Wat was jouw reden tot je stopte?

Het is normaal tot je je slechter voelt nu, en dit gaat meestal als je hulp krijgt vanzelf over (wordt minder). Je zou bijvoorbeeld naar me muziek kunnen luisteren, als je je slecht voelt. Hoeft niet perse vrolijk te zijn ofzo, maar bij mij werkte dat.

Die gedachtes heb ik ook al heel lang... mijn psycholoog zegt tot het komt doordat ik leven en dood “de baas” over wil blijven. Tot je dus voor jezelf een soort achterdeur hebt van als het slecht gaat dan kan ik dit doen.

Mijn psycholoog zegt tot dit niet heel raar is maar tot je moet opletten wat je doet met je gedachtes, ben je er veel mee bezig kan het je omlaag trekken maar je kunt ze ook deels negeren en proberen om aan iets anders te denken.

Krijg je al hulp of niet? Als je je slecht voelt en van plan bent om een zelfmoordpoging te ondernemen, kun je altijd chatten of bellen met de kindertelefoon of met 113online. Zoals hierboven al gezegd is kun je in de buurt van andere blijven.

Het goede nieuws is sowieso tot je bang bent voor de dood/ om jezelf wat aan te doen. Dat betekent namelijk tot er iets in je zit die je altijd tegen probeert te houden als je een poging onderneemt.



Probeer te praten met anderen erover, in je eentje is de strijd moeilijker dan als er meerdere naast je staan die om je geven.



Gr. Bas

---

Hoi



Wat sterk van je dat je al een hele tijd niet meer gesneden hebt. Snijden voelde aan als hulp, maar je beseft dat het niet de oplossing is. Goed dat je tot dat besef gekomen bent.



Je voelt dat je mentaal achteruit gaat. Zoals @Jonahhf en @Bas17.2 zeiden, kan hulp jou helpen. Het is niet fijn om steeds met de drang om te snijden rond te lopen. Met hulp kan die drang minder worden.



Je denkt (onbewust) aan de dood, maar eigenlijk wil je niet dood. Het is positief dat je niet dood wilt. Ook hier kan professionele hulp je helpen om met die gedachten om te leren gaan.



Zoals @Jonahhf zei, haal je scherpe voorwerpen best weg uit je omgeving. Iemand hebben waar je naartoe kan als je het moeilijk hebt, is ook handig.



Zoals @Bas17.2 zei, kan 113 helpen. De KinderTelefoon is ook steeds bereid naar je te luisteren.



Groetjes

x

---

bedankt voor de reacties!

@bas17.2 ik ben vooral gestopt omdat wanneer ik me weer "oké" voelde er altijd heel veel spijt van had en ik merkte dat dit niet de oplossing was, ik was steeds meer gestrest omdat ik de littekens moest verbergen en was heel bang dat iemand het ontdekte en ik zo mensen teleur zou stellen. Ik krijg nog geen hulp, om eerlijk te zijn weet alleen mijn beste vriendin over het snijden en voor de rest weet niemand iets over wat in mijn hoofd om gaat.



Ik heb zelf al wel wat methodes om mezelf "af te leiden" zoals naar muziek luisteren of tekenen maar dat zijn meestal tijdelijke oplossingen en zodra ik weer alleen ben komt alles weer terug



Ik wil niemand te leur stellen en durf niet naar iemand te gaan...

ghost

---

Goed dat je positieve manieren van afleiding voor jezelf hebt gevonden. Ook dapper dat je dit gedeeld hebt met een vriendin.



Na een tijdje komen de nare gevoelens terug. Je vindt het eng om naar iemand te gaan. Dat kan ik me voorstellen. Misschien helpt het eerst met de KinderTelefoon contact op te nemen, als een eerste stap. Daarna zie je wel welke stappen je verder kan ondernemen.



Je bent bang dan je mensen teleurstelt. Als je iemand vertelt over het snijden en je gedachten, zullen ze vast even schrikken, maar zijn ze vast bereid je te helpen, en je steunen, zodat je je beter voelt. Ik denk dat je niemand teleurstelt, maar dat de persoon die je in vertrouwen neemt vooral opgelucht zal zijn, als jij vertelt wat er aan de hand is. Vaak hebben mensen rond je het door wanneer er iets mis is, ook al weten ze niet wat.

---