Hoi allemaal…
Ik zit heel erg ergens mee.. En ik hoop dat jullie willen luisteren en misschien willen praten?
Ik heb sinds vorig jaar last van depressieve klachten en faalangst… Ik heb hier vorig jaar nooit over gesproken. Vorig jaar had ik ook een bloedhekel aan school. Het liefst lag ik de hele dag in mijn bed, niks te doen. Ik wilde niks.
Nu wil ik eigenlijk helemaal niet meer naar huis toe. Ik wil naar school. Niet omdat ik leren zo leuk vind, maar omdat ik mijn vrienden zo graag zie. Het is zo gezellig met hen… En thuis.. Op een of andere manier voel ik me gewoon niet thuis in mijn eigen huis meer.. Niet met mijn ouders.. Met niks. Ik weet niet waarom.. Maar nu zodra ik thuis kom, voel ik me alleen, rot en weer depressief. Op school niet.
Ik heb dit jaar voor het eerst met mijn mentor over mijn depressie en faalangst gesproken. Hij was er voor mij. Hij luisterde en dat deed me goed. Ik kan niet goed praten tegen mijn ouders.. Ik durf ook niet alles aan mijn mentor te vertellen omdat ik bang ben dat hij mijn ouders inlicht.
Maar dat terzijde, dit jaar ben ik me zo veel prettiger gaan voelen op school en zo veel rotter thuis. Ik ken zowat alle leraren, er is structuur op school en ik hoef me niet echt ergens zorgen over te maken. Alleen… het einde komt zo dichtbij 🥺 Ik wil niet van school, ik wil dit deel van mijn jeugd niet eindigen. Ik ben op dit moment heel erg gehecht aan mijn mentor en aan school. Ik wil dit niet kwijtraken… Ik ben bang voor de toekomst… Ik wil niet volwassen worden… Ik wil dat het gewoon altijd zo blijft zoals het nu is. Maar dat kan niet…
Liefs xx