Angst voor de dood iets dat veel mensen hebben en dit weet ik ook. Zelf ben ik al bang voor overlijden en alles wat hiermee te maken heeft sinds kinds af aan.
Mijn angst begon, of begon me in de weg te staan in het dagelijkse leven na een bijna-doods ervaring. Ik wil niet heel specifiek ingaan op wat dit inhield maar houdt het erop dat ik ben gestikt. Eerst kon ik mijn angstgevoelens onderdrukken door mezelf ervan te overtuigen dat er leven na de dood was, of iets dergelijks. Maar die ervaring heeft dat van me afgenomen. Ik was clinics dood voor een aantal minuten voordat ik, gelukkig weer bij kwam. Het probleem is dat ik tijdens deze minuten helemaal weg was. Er was geen mooi landschap of licht zoals andere mensen met bijna dood ervaring dit omschrijven, er was letterlijk niets. Ik zag niet eens zwart, of ruis, ik was gewoon helemaal weg. Elke keer als ik hieraan terug denk krijg ik hét benauwd, elke keer als ik uit huis stap ben ik bang dat mij iets zal overkomen, en als ik ga slapen ben ik bang dat ik nooit meer wakker zal worden. Ik kan mezelf niet meer wijs maken dat er iets is na de dood, want ik heb zelf gezien, of eerder niet gezien wat ons staat te wachten na het sterven.
ik weet niet hoe ik om moet gaan met deze angst, ik heb urenlang over begraafplaatsen heen gezworven en boeken gelezen over dit soort onderwerpen, religies bestudeerd maar niets helpt. Heeft iemand een soortgelijke ervaring, of kent iemand een persoon met gerelateerde ervaringen? Ik weet niet zo goed wat ik moet, en ik wil graag hulp om over mijn angst heen te komen.
Bedankt voor degene die tot zover hebben gelezen. <3
