Ik voel mij altijd verdrietig en bang. Altijd de hele dag. Bij alles wat ik doe ben ik bang. Bij sport, bij mensen, bij toetsen. Ik ben bang dat ik het niet kan. Ik heb ook paniek. Ik moet veel huilen. Bijna elke dag. Het liefst doe ik helemaal niets. Ik lig het liefst veel in bed. Dan kan ik ook niet iets fout doen.
Ik kan niets. Ik ben stom. Ik ben mislukt. Alles wat ik doe gaat mis. Ze pesten me. Ik heb weinig vrienden. Ik voel mij alleen. Ik heb met mijn ouders en de mentor gepraat, die kunnen niet helpen.
Ik ben ook dom. School kan ik niet. Ik moest naar vmbo tl/havo. Maar Havo lukte niet. Ik was te dom. Mijn cijfers waren te slecht.
Ik ben bang dat het nooit meer leuk wordt. Dat ik altijd verdrietig blijf. Ik wil gewoon dat alles stopt. Ik denk dat niets of niemand mij nog kan helpen. Het is nutteloos. Het is hopeloos. Ik wil toch dat iemand helpt. Ik weet niet wat ik moet doen. Kan iemand mij helpen?