Skip to main content

Hoi,

 

Mijn naam is Deborah. Ik ben een meisje van 13 jaar met Autisme en een dwangstoornis. Ik hou van paarden en tekenen. 

 

Sinds kort ben ik begonnen aan medicijnen voor Autisme, omdat het anders niet ging. Ik merk hier nog niet echt een groot verschil van.

Ik heb sinds kort neigingen om me zelf pijn te doen. Mijn arm zit onder de littekens. En heb mij één keer gesneden. Eerst had ik nooit zulke gedachtes. Door school, autisme en angststoornis voel ik me echt niet zo lekker. Ik ben bang dat de neigingen nog meer komen om mij pijn te doen. Ik vertel eigenlijk alles tegen mijn ouders, maar van het snijden durf ik het niet te zeggen, ook niet tegen mijn psycholoog. Fijn dat ik hier mijn verhaal even kwijt kan.

 

~Deborah

 

De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met forumregel 9. Plaats geen illegale, schadelijke en/of choquerende inhoud of links op het forum. 


hey hey,

Heel dapper van je dat je het durft te delen!! Zelf heb ik ook austimsme en depressie en snij ik me ook. Ik snap het dat je het heel eng vindt maar het is wel belangerijk dat je het met je psycholoog bespreekt. die zijn er om je te helpen en als je het moelijk of eng vindt zou je het samen met je psycholoog kunnen zeggen 🙂 en iniedergeval ik ben er voor je en je kan altijd alles delen en vragen hier. ook op mijn pagina heb ik het veel over depressie 🙂 als je wil kan je kijken. 

 

 ik hoop dat het beter met je gaat en onthou je hoeft het niet alleen te doen!!

 

liefs secretgirl2003 xx

 

De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met forumregel 9. Plaats geen illegale, schadelijke en/of choquerende inhoud of links op het forum. 


Hoi,

Wat vervelend dat je je zo voelt, maar heel knap dat je hier durft te delen. Probeer het echt met je ouders en/of psycholoog te bespreken. Zeker je psycholoog vindt het heel fijn om te weten, want ze wil je graag helpen.

Als je wil kun je ook een keer op Instagram zoeken naar meiden die in dezelfde situatie zitten als jij. Je hebt veel accounts die daarover helpende dingen posten. 

Verder hoop ik echt dat je het snijden kan stoppen. Probeer afleiding te zoeken in andere dingen zoals muziek, hardlopen, workout, spelletjes spelen, appen of hierop kijken. Zeker sporten en dan de verzuring in je spieren voelen helpt mij. Het leidt me af en ik voel dan een soort andere pijn, dan mentale pijn. Als het na deze dingen proberen echt niet gaat kun je ook een elastiekje om je arm doen, die dan strak trekken, loslaten en tegen je arm laten tikken. Deze tip heb ik zelf ooit gekregen en werkte heel goed, maar gebruikte ik alleen in noodgevallen. Alles is beter dan littekens waar je nooit meer vanaf komt. Misschien denk je er nu niet over na, maar het kan soms gevolgen hebben over je toekomst. 

Ik hoop echt heel erg dat je je snel beter voelt!


Hey 

Ik hou ook van paarden. En ik heb een beetje het zelfde probleem. Ik snijd mezelf ook. Mijn ouders weten dit ook. Ik heb ook hulp. Ik raad het je wel aan om het aan je ouders te vertellen. Ik vond het zelf ook moeilijk. Maar je kan het ook aan een persoon vertellen die je vertrouwd. En vragen of die gene wil helpen het te vertellen. Zelf heb ik het ook een beetje zo gedaan. Ik heb ook een app die ik gebruik. De CRISISBUDDY app. Het ziet er grappig uit. Maar er staan goede tips op. 
Ik hoop dat je wat aan de tips hebt!

veel sterkte❤️❤️
 

groetjes girlie 


Reageer