Hallo allen,
Geen idee of iemand dit ziet maar bij deze:
Ik heb al een behoorlijke tijd de diagnose autisme spectrum stoornis. Sinds mn 11e (momenteel 18 jaar). Ik heb eerder nooit echt goede hulp gehad. Natuurlijk wel een beetje begeleiding aangezien ik de diagnose kreeg.
momenteel loop ik heel erg vast. Het is een opstapeling van alles bij elkaar. Mijn opleiding loopt niet lekker, ik zit al lange tijd niet lekker in mijn vel, ik mag /kan niet sporten ivm corona, en de corona situatie.
ik heb een aantal weken geleden op mijn opleiding verteld van mijn diagnose. Ik werd hier toe eigenlijk een beetje gedwongen. Omdat school totaal niet liep. Na een gesprek met mijn slber werd ik doorverwezen naar een zorgdecaan. Die zorgdecaan heeft mij doorverwezen naar de orthopedagogie van school. Dit gesprek heb ik na de vakantie. Hier zie ik best tegenop. Ik heb mijn diagnose nooit bespreekbaar gemaakt en heb het er verder ook eigenlijk nooit over.
eigenlijk weet ook niemand van mijn diagnose. Ik wil niet raar gevonden worden. Althans, niet meer dan al is. Ik val natuurlijk al op. In mijn sociale vaardigheden, mijn tics en dingen die bij de diagnose komen kijken.
hebben jullie misschien tips? Hoe ik me misschien wat beter ga voelen in deze klote tijd.
en hoe ik de dingen beter bespreekbaar kan gaan maken?
dank jullie wel alvast :)
