De Kindertelefoon.nl

Hey Teddy

Wat heftig wat er zoal in en rond je omgaat. Niet fijn hoe je ouders je niet serieus lijken te nemen in verband met je eetstoornis. Ik kan me voorstellen dat al deze dingen ertoe leiden dat de moed je in de schoenen zinkt. 

Goed dat je de huisarts opgezocht hebt. Weet de huisarts van hetgeen wat er naast de eetstoornis speelt? Weet deze bijvoorbeeld van de suïcide pogingen, de automutilatie, je thuissituatie? Het lijkt me namelijk nuttig om al deze dingen op een rijtje te vertellen. De huisarts is zeg maar een portaal tot hulp, maar kan pas goed helpen als deze van alles op de hoogte is. 

Zou je naar een psycholoog durven, ook als je ouders erachter komen? Je zou de huisarts groen licht kunnen geven om voor jou een psycholoog te regelen. Je ouders die daar dan misschien achter zullen komen, zouden op die manier kunnen inzien dat er wel degelijk wat aan de hand is. 

Gr. Kenshin

Hey teddyyy,

Wat klinkt jouw situatie lastig zeg! Wat naar dat dit allemaal speelt!

Allereerst wil ik je vertellen dat ik het erg knap van je vind dat je naar je huisarts bent gegaan. Helaas geloofden je ouders je niet. Wat stom zeg! Zou je huisarts hier iets in kunnen betekenen? Bijvoorbeeld door een keer te bellen (ik denk dat dat de beste optie is nu in deze corona tijden) met je ouders?

Ik vind het best tegenstrijdig dat je ouders je niet serieus nemen met je eetproblematiek, maar je wel naar verschillende zorginstellingen hebben gestuurd. Heb jij een idee waar die logica vandaan komt?

Je wil wel graag uit huis en mensen hebben ooit aangeboden om je hiermee te helpen. Dit heb je toen afgewezen, omdat het voor jou niet duidelijk was wat er dan allemaal ging gebeuren. Begrijp ik dat goed? Zou je deze mensen misschien kunnen contacteren en om meer informatie kunnen vragen? Als dit niet kan, zou je dan hier naar kunnen informeren bij je huisarts?

Je hebt ook nog een negatieve relatie met alcohol. Wat vervelend! Het lijkt me ook heel lastig om nu te dealen met eventuele afkickverschijnselen, of heb je daar geen last van? Ook dit lijkt me goed om bij je huisarts te melden!

Ik vind het best heftig om te horen dat je tot 2 keer toe hebt geprobeerd een einde aan je leven te maken. Heb je dit ooit met iemand gedeeld?

Verder snap ik heel goed dat je school en je vrienden mist. Het is ook heel normaal om je ouders helemaal zat te worden, zeker als jullie al niet zo lekker gingen. Is het een optie om een keer te videobellen met een vriend(in) of een wandeling of fietstocht te maken waarbij jullie gewoon 2 meter afstand houden? Op die manier kom je het huis uit én heb je even contact. Je kan overigens ook zelf besluiten om even een ommetje te maken of ergens heen te fietsen. Dat is niet verboden, zo lang je maar goed afstand houdt van iedereen! 

Denk je dat je hier iets mee kan?

Gr. Pin