Ik ben Teddy, 16 jaar.
Ik weet vrij zeker dat ik anorexia heb, ik ben zonder dat mijn ouders het wisten naar de huisarts gegaan en zij had dit bevestigd. Maar om een diagnose te stellen moest ik nog naar een psycholoog maar dat kon niet omdat mijn ouders er niets van weten. Ik heb er meerdere keren geprobeerd erover te praten met mijn moeder maar ze nam me niet serieus. Ook snijd ik mezelf en voel ik me down. Ik vind het niet fijn thuis en ik heb een hekel aan mijn ouders, mijn ouders hebben me naar meerdere zorginstellingen gestuurd omdat ze denken dat ik mentaal niet in orde ben en ze hebben ook verzonnen dat ik odd zou hebben maar eigenlijk ligt het aan hun en hun opvoeding. Er is gekeken naar uit huis plaatsing maar niemand verteld mij ooit wat ze precies van me willen dus ben ik hier niet mee akkoord gegaan. Ik wil wel weg maar ik wil eerst weten waar ik terecht kom. Verder ben ik 'verslaafd' aan alcohol maar omdat ik nu binnen zit en alleen naar buiten mag om de hond uit te laten of rennen kan ik niet aan alcohol kopen aangezien mijn ouders zelf niet drinken.
Ik mis mijn vrienden heel erg door dit corona gedoe en zelfs mijn leraren mis ik. Ik wil heel graag weg thuis want mijn ouders irriteren me heel erg.
Ongeveer 2 maanden geleden heb ik een zelfmoordpoging gedaan. Twee keer eerder had ik ook al geprobeerd zelfmoord te plegen door een 'overdosis' water maar ik werd er te misselijk van om genoeg wster binnen te kunnen krijgen/houden. De laatste keer had ik pillen opgelost in water en in korte tijdbopgedronken, ook hier werd ik alleen maar misselijk en duizelig van.
Ik ben er echt helemaal klaar mee alles is kut en ik heb niemand. Ik heb wel een beste vriendin maar ik ben niet haar beste vriendinnen. Mijn andere vrienden zijn er wel voor me maar ik heb het gevoel dat iedereen me ieritant vind.
