Hooi, ik ben een meisje van 15 jaar
2 jaar geleden was ik uitgevallen op school vanwege bepaalde angsten & de kinderen in de klas die me soms zonder enige reden zaten uit te lachen. Sinds dien ben ik bij een soort ‘dagbehandeling’ gekomen, daar heb ik ruim ander half jaar gezeten om aan mezelf en me angststoornis te werken en na de zomervakantie zou ik weer naar school gaan, een nieuwe school, die ook betere ondersteuning gaf voor kinderen met struggles.
Nu ben ik inmiddels weer een paar weken verder en het lukt nogsteeds niet om gewoon normaal naar school te gaan, het is zoooo vreselijk.
Telkens als ik me ouders, school, heel veel mensen teleurstel heb ik het idee dat ik er beter niet meer kan zijn. Het kost mij & me ouders en andere mensen die meehelpen met de schoolsituatie telkens zo veel energie, er zijn zo veel dingen geregeld om het makkelijker voor mij te maken om naar school te gaan zoals maar 2 lesuren per dag, maar toch durf ik het gewoon niet aan, bang voor paniekaanvallen in de klas of telkens het gevoel dat ik flauw ga vallen & hele erge hartkloppingen.
Sinds vorige week heb ik anti depressieve gekregen, ik ben niet depressief maar het zou ook moeten helpen dat ik gewoon wat beter in me vel zit.
Steeds komt het gevoel van iedereen teleurstellen telkens weer terug, het idee dat het beter is als ik er niet meer ben, dan heeft niemand meer last van me gezeik & het is toch niet dat er veel mensen om mee heen zijn die het erg zouden vinden, ik heb zowat 2 vriendinnen.
Ik vraag me telkens af hoe lang deze vreselijke situatie nog door moet gaan, anders wil ik echt niet meer
Misschien is er iemand van jullie die advies heeft ofso, geen idee maar dankjewel voor het lezen van mijn verhaal!
je doet erg je best en toch blijft het heel moeilijk om "gewoon" naar school te gaan. Je wordt er zo verdrietig van. Ik ben 13 en weet van mezelf niet zoveel van deze stoornissen af, maar ik hoop dat je iets vind waar je echt wat aan hebt. Misschien kun je eens chatten of bellen met de Kindertelefoon 
