Skip to main content

Hallo allemaal,

Ik wil even mijn verhaal kwijt,

Ik heb al zo'n 4 jaar last van piekeren, angsten die mijn leven beheersen, redelijk slechte relatie met mijn ouders, mijn relatie met mijn broers in verkeerde manier veranderd.

Ik had eindelijk hulp gevraagd bij iemand, een docent van school. Het ging beter en kreeg van meerdere mensen te horen dat het beter met mij gaat. Alleen nu heb ik te horen gekregen dat deze docent heeft besloten te stoppen. Ik weet nu niet meer zo goed wat ik moet doen. Ik heb ook een nieuwe mentor en ben bang dat ik dan mijn hele verhaal opnieuw moet gaan vertellen. En weet van mijzelf dat ik het dan liever verzwijg. Ook heb ik een vriendin in Canada wonen. Ik zou haar vorig jaar na mijn slagen opzoeken maar zoals bekend kon dat niet door Corona.  Nu hadden wij de hoop op dit jaar gelegd maar dat zit er waarschijnlijk niet in. Hierdoor merk ik dat ik weer in een dipje kom en nachtmerries terugkomen. Doordat ik nu niemand meer heb die mijn verhaal al wist buiten mijn vriendinnen weet ik niet zo goed  wat ik moet doen. Hebben jullie tips?

 

PS: mijn ouders weten niet dat ik hulp heb gezocht omdat ik mij ervoor schaam naar mijn ouders toe en de relatie niet top is.

He 

 

Dit is heftig 

 

Je kan het gewoon tegen je mentor zeggen of vragen of je oude. Mentor het met jou wil zeggen tegen hem of haar

 

En die vrienden je kan gaan sporten in een groep of zo het werkt denk ik wel 


Heey,

Wat vervelend zeg. Maar wel goed dat je je verhaal al gedeeld hebt met een docent!

Wat balen dat die docent weggaat. Is hij/zij al weg? Anders zou je kunnen vragen of hij/zij jouw verhaal wilt vertellen aan bijvoorbeeld je mentor zodat je het zelf niet hoeft te doen. En anders is het misschien een idee om het toch met iemand te gaan bespreken bijvoorbeeld dus je mentor of je ouders. Je kan het natuurlijk ook opschrijven en aan ze geven. 


hoi hier nog wat toevoeging:

 

Helaas had ik vandaag weer een slechte dag met mijn ouders. Het begon al in de morgen dat mijn beide ouders ergens over opgefokt waren. Doordat ze mij dan dingen snel achter elkaar gaan vragen word ik hier ook boos over en dan onstaat er altijd weer ruzie. Mijn broers worden dan weer boos op mij omdat ik dan weer '’de ruzie'’ volgens hen heb gecreërd. Daardoor ontstaat er dan weer een ruzie met hun. Hierdoor heb ik gekozen om eerst met mijn hond te gaan wandelen om thuis weg te zijn. Ik zou in de middag naar iemand toegaan maar omdat ik gewoon geen zin had om thuis te zijn ben ik bij thuiskomst op de fiets gestapt. Hierbij heb ik eerst 2 uur maar een beetje gefietst en vooral veel gezeten. Nadat ik weer net voor het avondeten thuiskwam was het weer wat rustig. Maar wij hebben het niet uitgepraat.


Reageer