hee allemaal,
Het gaat de laatste paar weken zo slecht, en het wordt alleen maar erger. Ik heb sinds een paar weken therapie. Het helpt alleen nog niet zo goed. Over 2 weken heb ik een adviesgesprek met de psychiater. Ben heel benieuwd wat daar uit gaat komen.
Het gaat dus op dit moment allemaal niet zo goed. Er zijn een aantal dingen gebeurd de afgelopen week en ik kan het echt ff niet meer aan. Als je geen zin hebt in een zeikverhaal, voel je zeker niet verplicht om verder te lezen.
De drang om mezelf te snijden is heel sterk aanwezig en het maakt me helemaal gek. Ik kon het nog redelijk goed onder controle houden, tot gisteren. Mijn vriend belde me in paniek op dat hij erachter was gekomen dat zijn zusje zichzelf snijdt. Hij vroeg aan mij wat hij moest doen, hij was echt in shock. Ik weet niet eens hoe ik mezelf moet helpen, laat staan iemand anders......
Maar goed, ik heb maar gezegd dat hij naar zijn ouders moest gaan om het te vertellen. Dus dat heeft hij gedaan. Zijn ouders geloven het alleen niet.
Ook is een vriendin van mij ziek. Ze moet binnenkort naar het ziekenhuis voor verder onderzoek omdat ze niet weten wat er met haar is. Ik maak me echt zorgen.....
Ze vergeet elke keer dingen en is heel moe, ze kan nog geen dag normaal volhouden.
Ook thuis is het 1 groot drama, gezeik met mijn ouders elke keer. Ze weten niet dat ik mezelf snijd, ze weten niet dat ik paniekaanvallen heb. En het is zo kut. Een familielid van mij heeft afgelopen week een paniekaanval gehad en mijn ouders maken zich helemaal zorgen. Bij mij zien ze niet eens wat er aan de hand is. Het doet zo fking veel pijn, ze geven echt niks om mij. Ik loop alleen maar in de weg en ben moeilijk, dat zeggen ze ook gewoon.
Nu is het zo dat ik gisteren heb gesneden, best wel diep ook. Dus het valt nogal op. Alleen moet ik morgen werken, in een polo met korte mouwen. Ik weet echt niet hoe ik die wond ga verbergen. Ik heb echt geen idee. Iemand tips voor een excuus of iets?
Volgende week begint de toetsweek, ik ben zo erg gestrest. Ik kan me er niet eens door concentreren. Heb ik ook nog van die ouders die constant lopen te zeuren dat ik beter mijn best moet doen op school. Ik zit in 4Havo en sta letterlijk voor 1 vak net onvoldoende. De rest is allemaal 7+...... Maar volgens mijn ouders is het niet goed genoeg.
Iemand tips of een bemoedigend berichtje? Kheb t echt nodig want ik trek dit niet....
liefs,
Xxjee
Bladzijde 1 / 1
Hee,
Ik kan eerlijk zeggen dat ik niet weet wat je moet doen. Het enigste wat ik kan zeggen is praat erover, dit doe je al met je therapeut. Dat zal vast wel gaan helpen.
Ik wens je heel veel sterkte met alles. Hou vol! Je kan het! Ik zeg altijd maar "if you're going through hell keep going, it's the only way to get out"
Liefs,
Awesomemeisje
Xxx
Ik kan eerlijk zeggen dat ik niet weet wat je moet doen. Het enigste wat ik kan zeggen is praat erover, dit doe je al met je therapeut. Dat zal vast wel gaan helpen.
Ik wens je heel veel sterkte met alles. Hou vol! Je kan het! Ik zeg altijd maar "if you're going through hell keep going, it's the only way to get out"
Liefs,
Awesomemeisje
Xxx
Je lijkt me echt een nice persoon. Je wilt het beste voor iedereen behalve voor jezelf. Ik sneed mezelf ook vroeger en heb er veel spijt van omdat ik nu littekens heb die ik niet kan verbergen. Geloof me na regen komt zonneschijn, dat is echt waar. Je leeft nu in een moeilijk perioden maar er gaat binnenkort of dat nou na paar maanden of paar jaar is je moet geduld hebben want na een tijdje ga je het zo goed hebben. En dan heb je die nare littekens dat je jezelf sneed die alleen maar je toekomst ook erger gaan maken.
Vertel het aan je ouders, zodat ze eindelijk zullen inzien dat ze geen goeie ouders zijn. Als ze niet eens merken dat je jezelf snijdt! Er zal dan wel een periode zijn waar ze je te veel aandacht zullen geven en zeer bekommert over je zullen zijn, maar die heb je ook nodig zo te horen
Hey,
Bedankt voor de lieve reacties!!
@Anoniemegast2004 het aan mijn ouders vertellen gaat niet werken. Ze gaan me niet meer aandacht geven, van mijn eerste periode zelfbeschadiging weten ze wel. Maar toen hebben ze er niks op uit gedaan, ze hebben er nooit naar gevraagd. Ze deden gewoon alsof het er niet was....... het vertellen zal daarom niks veranderen. Ze zullen alleen vinden dat ik me aanstel.
Liefs,
Xxjee
Bedankt voor de lieve reacties!!
Liefs,
Xxjee
heey! Ik begrijp wat je bedoeld maar probeer er met iemand over te praten.. je kan dit aan. Ik geloof in je! 
Ik praat er wel over met mijn psycholoog. Maar die zie ik pas over 2 weken weer......
Ik ben er zo verschrikkelijk klaar mee, niemand thuis ziet hoe slecht het met me gaat. Ze zijn allemaal druk met dat ene familielid waar ik over vertelde. Want het is zooooo erg dat hij een paniekaanval heeft gehad en dat hij in de knoop zit blablabla.....
Ja natuurlijk is het erg, ik vind het ook heel erg voor hem. Maar dat ik door zo ongeveer hetzelfde ga zien ze niet en ze willen het ook niet zien. Ik had vandaag een t-shirt met korte mouwen aan, de wonden en littekens duidelijk zichtbaar. Zo weinig geven ze om me, ze weten dat ik heb gesneden. Hoe dom ben je dan, als je niet eens ziet dat je eigen dochter weer nieuwe wonden op haar onderarmen heeft. Soms denk ik echt dat het beter is als ik er maar gewoon niet meer ben.
En aan de andere kant wil ik niet dat ze het weten. Mijn ouders hebben het al druk genoeg, mijn moeder kan het denkik niet eens aan. Daarom doen ze alsof ze het niet zien. Dan hoeven ze zich ook geen zorgen te maken. Als ik dood ben, dan hoeven ze zich helemaal geen zorgen meer te maken.
Xxjee
Ja natuurlijk is het erg, ik vind het ook heel erg voor hem. Maar dat ik door zo ongeveer hetzelfde ga zien ze niet en ze willen het ook niet zien. Ik had vandaag een t-shirt met korte mouwen aan, de wonden en littekens duidelijk zichtbaar. Zo weinig geven ze om me, ze weten dat ik heb gesneden. Hoe dom ben je dan, als je niet eens ziet dat je eigen dochter weer nieuwe wonden op haar onderarmen heeft. Soms denk ik echt dat het beter is als ik er maar gewoon niet meer ben.
En aan de andere kant wil ik niet dat ze het weten. Mijn ouders hebben het al druk genoeg, mijn moeder kan het denkik niet eens aan. Daarom doen ze alsof ze het niet zien. Dan hoeven ze zich ook geen zorgen te maken. Als ik dood ben, dan hoeven ze zich helemaal geen zorgen meer te maken.
Xxjee
nee.....
en het eerst volgende gesprek is het adviesgesprek met mijn ouders erbij. Dus dan heb ik ook niet echt de kans om met haar te praten. Ik weet echt niet meer wat ik moet
xxjee
Beste Xxjee,
Op het forum lezen wij dat je het heel erg moeilijk hebt. Wat ontzettend knap dat je je verhaal hier deelt!
Het is goed dat je al in gesprek bent gegaan met de psychiater, want dit zijn geen dingen om alleen mee te zitten.
Je zegt dat het volgende gesprek nog even duurt. Als je toch wilt praten over waar je mee zit kun je elke dag tussen 11:00 en 21:00 anoniem bellen (0800-0432) of chatten met De Kindertelefoon, www.kindertelefoon.nl.
Hartelijke groet en veel sterkte!
Renske van De Kindertelefoon
Op het forum lezen wij dat je het heel erg moeilijk hebt. Wat ontzettend knap dat je je verhaal hier deelt!
Het is goed dat je al in gesprek bent gegaan met de psychiater, want dit zijn geen dingen om alleen mee te zitten.
Je zegt dat het volgende gesprek nog even duurt. Als je toch wilt praten over waar je mee zit kun je elke dag tussen 11:00 en 21:00 anoniem bellen (0800-0432) of chatten met De Kindertelefoon, www.kindertelefoon.nl.
Hartelijke groet en veel sterkte!
Renske van De Kindertelefoon
Misschen kan je na dat advies gesprek zeggen dat je nog even wil praten zonder je ouders eb dat je dan ook zegt dat je ouders doen alsof er niks aan de hand is met je.
En je kan natuurlijk ook altijd hier bellen of chatten en op het forum terecht.
Je kan ook aan je ouders vragen waarom ze zich zo'n zorgen maken on he familielid en niet om jou terwijl jij ook ptiblemen hebt en ze jou kunnen helpen door naar jou te luisteren.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Heel veel sterkte en succes
Liefs Lexy
En je kan natuurlijk ook altijd hier bellen of chatten en op het forum terecht.
Je kan ook aan je ouders vragen waarom ze zich zo'n zorgen maken on he familielid en niet om jou terwijl jij ook ptiblemen hebt en ze jou kunnen helpen door naar jou te luisteren.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Heel veel sterkte en succes
Liefs Lexy
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
