Skip to main content

Hoi, ik ben 12 jaar en eenĀ meisje met een probleem. Het is niet echt een probleem maar toch ook wel daarom heb ik moeite om dit te schrijven. Ik voel me gewoon down het komt en gaat maar ik kan niks goeds doen mijn familie helpt ook niet mee: als ik naar me kamer ga om te leren 'je helpt nooit met opruimen je bent al 12 leer wat van het huishouden' als ik beneden ben 'moet je niet leren haal een goed advies!' (Ik ben blijven zitten) . Begrijp me niet verkeerd ze zijn niet onaardig, ze zijn niet gemeen ze begrijpen me gewoon niet. Met me vriendinnen kan ik er niet over praten en ik heb het gevoel dat ik me vriendinnen kwijt raak.Ā  Elke dag huil ik me inslaap terwijl ik me hand op me mond doe omdat ik niemand wakker wil maken. Ik huil om elk klein ding

Op school is het niet zo daar voel ik me vrij soms isĀ het en voel ik me echt stom maar dat merkt niemand, daar ben ik eigenlijk best populaire en heb ik het naar mijn zin. Maar wanneer ik thuis ben beginnen de tranen weer okal weet ik soms niet waarom.Ā 

Iemand tips voor mij? En graag niet 'praat erover met iemand die je vertrouwt'

Ik weet niet of iemand dit gaat lezen maar toch bedankt doeišŸ˜¶šŸ˜¢

Ā 

Hi, wat super vervelend voor je. Ik zou ten eerste wat je hier getypt hebt aan je ouders vertellen of evt laten zien als je dat spannend vind. Laat ze weten hoe je je voelt en dat je vaak verdrietig bent. Erover praten lost al snel veel dingen op. Je zou evt met de kindertelefoon kunnen chatten of bellen en alles uitleggen en ook vragen wat je het beste kan doen.

Groetjes van mij


Hi. Bedankt voor je advies ik heb het er geprobeert met mijn moeder er over te praten maar ze snapt het gewoon niet met me vader hetzelfde bij hun is het 'je hebt vrienden je hebt school je hebt een leuk gezin je hebt een kamer, je spullen en eten je bent gelukkig' ze snappen me niet. Nogmaals bedanktĀ 

Groetjes


Wat naar voor jou zeg, zou je ook geen ander persoon willen waar je mee kan praten ipv je ouders? Dan kan je toch even je ei kwijt en dat is heel fijn..


Hoi lieve @Vliegend vogeltjeĀ ,

Wat naar voor jou dat je in deze situatie zit. Ik kan goed begrijpen dat het voor jou voelt alsof anderen jou niet begrijpen, waardoor je liever niet met iemand praat die je vertrouwt. Het is voor ons moeilijk tips te geven omdat wij niet voor jou in kunnen vullen waar jij behoefte aan hebt 🙂.Ā 

Misschien vindt je het wel fijn als je wat tijd voor jezelf krijgt weg van jouw familie, dan kun jeĀ het initiatief nemen om op een andere plek (buiten jouw huis) te gaan leren. Dit is uiteraard een voorbeeldje, maar doordat je weet waar je behoefte aan hebt is het makkelijker om jezelf wat beter te voelen.Ā 

Daarnaast is het natuurlijk wel belangrijk dat je er met iemand over kunt praten, maar als dit voor jou niet goed voelt dan moet het zeker niet doen! Ik wil je wel aanraden om op een luchtige manier met bijvoorbeeld je vriendinnen te bespreken dat je het gevoel hebt dat je ze kwijt raakt, ze zullen jouw bijnaĀ zeker alleen maar steunen en hier rekening mee kunnen houden. Dit geldt ook voor het bespreken met jouw ouders, ik snap wel dat het spannend is maar al is het alleen dat je ze vraagt of ze het op een vriendelijke manier aan je kunnen vragen in plaats van zo direct beweren terwijl het niet zo is.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt, ik wens je veel succes ❤ zorg goed voor jezelf!

Liefs, Junia


Reageer