Hi, ik ben hier om mijn hart te luchten en kijken wat andere hiervan vinden.
Ik heb al een heel zwaar jaar achter de rug zitten en zat al niet helemaal lekker in mn vel. Vorig jaar werd het mijn moeder ook allemaal teveel en heeft toen een zelfmoordpoging gedaan. Ik wist wel dat het niet goed ging met mn moeder, maar niet dat het zo erg was. Ik was er kapot van. Het ging allemaal wel ietsjes beter weer, totdat het nog een keer gebeurde. M’n zus was er gelukkig om voor m’n moeder te zorgen, maar ik was in z’n grote paniek dat ik niks kon doen. Ik voelde me zo extreem nutteloos, maar ik kon het niet . Ik heb me tot de dag van vandaag daar nog steeds schuldig over gevoeld. Ze kreeg toen hulp en het ging allemaal wat beter. Maar elke keer zijn er ups en downs en tijdens de downs lucht m’n moeder elke keer haar hart, wat knap van haar is natuurlijk. Maar ik word moe, ik kan het soms niet meer aan om elke keer al der verhalen aan te horen. Ik word er zo somber van dat ik daarna in tranen uitbarst. Het is heel erg, want ik wil er natuurlijk het liefst voor haar zijn, maar ik kan het gewoon allemaal niet meer. Ik voel me hier zo schuldig over en het voelt ook allemaal als mijn fout. Ik weet niet meer hoe ik haar kan helpen en hoe ik mezelf uit deze put kan halen. Iemand tips, advies? Alles is welkom!
