Hey,

laatst heb ik ook zo iets mee gemaakt, mijn oma is namelijk een paar weken terug overleden. En ik voelde me Ook even zo, ik besefte namelijk dat zij eigenlijk de gene was bij wie ik alles kwijt had gekund. Wat mij hier mee hielp was een brief schrijven voor mijn oma. Ik heb er in geschreven hoe ik me voelde en dat ik haar heel veel sterkte toe wenste. Ik heb de brief in haar verzorgingskamer gelegd in de hoop dat ze het zou gaan lezen. Hier was ze echter te zwak voor dus had een verpleger het aan haar voorgelezen. Nadat ik de brief af had voelde ik opluchting, je hebt dan zeg maar je ei eindelijk even kwijt gekund bij iemand en kort alles kunnen vertellen wat je nog kwijt wou aan je opa/oma. Ook heb ik met mijn tante er over geappt dat ik me schuldig voelde dat ik mijn oma bijna nooit gezien heb en dat ik me schuldig voelde dat ik de ruzie tussen haar en mijn tante niet had kunnen oplossen. Ik was doodsbang dat mijn tante boos zou worden, maar ze begreep me en vond het fijn dat ik er zo met haar over gepraat had. Ook daarna voelde ik me opgelucht. Let wel: zo iets neemt echt veel energie van je af maar je bent daarna wel opgelucht! 

In jou situatie (vergelijkbaar met wat ik had dus) zijn mijn tips om bijvoorbeeld ook met je opa nog te praten, ook al weet je niet of hij je hoort of luistert. En anders kun je bijvoorbeeld ook een brief schrijven. Het belangrijkste is dat je er met iemand over praat, kies iemand in je leven uit die je echt vertrouwd. En als je het alsnog Maar niks vind, praat bijvoorbeeld (als je die hebt) tegen je huisdier. Die kan nooit iets door vertellen of boos worden. Wat ook kan helpen is naar nummers luisteren die  aan je leven herinneren.

ik wens je heel veel sterkte! 

En weet: na regen komt zonneschijn!💛