De Kindertelefoon.nl

Ik dacht laat ik hier mijn verhaal doen, en kijken wat buitenstaanders nou vinden, hopelijk kom ik niet over als iemand die zich aanstelt of iemand die zielig doet..



Nou oke, waar zal ik beginnen,ik ben14.ik ben langer dan 2 jaar depressief. Dat komt doordat ik als kind erg dik was. En ik werd daar soms een beetje door gepest. En ja, sinds toen werd ik heel erg onzeker, en ik begon mezelf ook gewoon steeds meer te haten. De depressie begon denk ik in de 1ste op de middelbare school, ik zit nu in de 2de, maar ik ben blijven zitten. Ik snij mezelf ook al 2 jaar. Het begon eerst met krassen, en het werd steeds erger. Ik heb het ongeveer na een jaar, het aan mijn beste vriendin verteld. Ik ben ook een paar maanden clean geweest, maar ik heb helaas een terugval gehad.. Er zijn zoveel dingen gebeurt, en ik kon het gewoon niet aan. Ook heb ik veel zelfmoord gedachten, en neigingen. Ik heb vorig jaar een keer geprobeert om mijn keel dicht te knijpen, zonder succes. En alles is steeds erger geworden, want er is heel veel gebeurt de afgelopen tijd.





Ik probeer het zo kort mogelijk te vertellen, want ik kan denk ik uren lang vertellen. Vorig jaar ben ik blijven zitten, want ik had wel langer dan een half jaar last van de ziekte van Pfeiffer. Ik kreeg niet genoeg hulp van school, en daardoor moest ik de 2de over doen. Door de ziekte van pfeiffer werd mijn depressie al erger. Aan het einde van dat jaar kreeg ik ook ruzie met mijn beste vriendin. Waar ik heel verdrietig om was. Inmiddels had ik mijn andere vrienden ook verteld over mijn problemen. Maar veel hulp of steun kreeg ik eerlijk gezegd niet.

Toen het nieuwe schooljaar begon was ik beter van pfeiffer. Ik had het weer goed gemaakt met mijn beste vriendin en onze band werd steeds beter sinds toen. Dat was de periode waar ik weer best blij was! Maar toen werd ik weer ziek. Maar dit keer was het wat erger.. Er werd ontdekt dat ik colitus ulcerosa heb. Dat is een chronische ontstekings ziekte, in de dikke darm. Ik heb toen 3 weken in het ziekenhuis gelegen. Ik had heel veel buikpijn, ik was super moe, doordat ik bloed armoede had/heb. Ik mocht na 3 weken naar huis, dat was met kerst dit jaar. Mijn darmen waren weer wat rustiger. En ja, toen kreeg ik te horen dat mijn vader weg wilde. Hij hield niet meer van mijn moeder zei hij. Dus hij ging weg, naar mijn opa en oma. Ik was daar heel erg verdrietig om, en mijn moeder ook natuurlijk. Want ik zag het totaal niet aankomen. We waren altijd zo´n ´happy family´... Door alle stress kreeg ik weer last van mijn darmen. En ik had ook rare pijn bij mijn ribben. (dacht ik toen) Dus ik moest weer naar het ziekenhuis, er werden ook veel onderzoeken gedaan voor de pijn in mijn ribben. Het bleek dat er een raar iets zat in mijn long. Maar ze wisten niet wat. Dus ze schakelde hulp in van een ziekenhuis in maastricht, daar waren ze gespecialiseerd in dit soort dingen. Na 1 week mocht ik weer naar huis, maar ik kreeg al snel weer te horen dat ik weer opgenomen moest worden in het ziekenhuis in maastricht, om nog meer onderzoeken te doen. Dus na een week gingen we weer .. Ik heb daar ook 1 week gelegen en ik heb een longpunctie gehad. En daar is uitgekomen dat er ook ontstekingen zaten, dat te maken had met mijn ziekte, colitus ulcerosa. Alleen, dat komt nooit voor bij kinderen. Het was zeldzaam zeiden ze. Het is niks ernstigs, en het zal met de medicijnen die ik al heb, gewoon weggaan. Gelukkig. Maar toen vertelde mijn beste vriendin me iets vreselijks.. Ze had zichzelf ook gesneden. Ik voelde me natuurlijk super schuldig, nog steeds.. Want ze was altijd een super vrolijke meid. En ik ben bang dat ze door mij het ook is gaan proberen. We praten er veel over, en ik probeer haar zoveel mogelijk te helpen.



Maar door alles wat er is gebeurt, vergat ik mezelf. Ik was toen nog steeds clean, maar ik kreeg steeds ergere neigingen om mezelf weer te snijden. In het ziekenhuis kon het niet, want dat kon iedereen toen zien! Dat wilde ik absoluut niet! Want mijn ouders wisten allebei van niks.. niemand wist het, behalve mijn vrienden. En ik wilde/wil ook echt niet dat ze het weten. En nu helemaal niet. Met mijn moeder heb ik echt een hele goede band. En ze heeft het heel moeilijk en zwaar nu.. Ik wil haar dus gewoon niet meer belasten met mijn shit. Ik ben ook een beetje bang dat ze me serieus neemt.. Maar het belangerijkste is gewoon dat ik haar geen pijn en zorg wil geven. Ik heb dus toen ik wer thuis was van alle ziekenhuis bezoekjes, me weer gesneden. Niet erg.. dat niet. Niet zoals ik eerst deed. Nog niet. Ik ben nu ik dit schrijf weer langer dan 1 week clean. En mijn beste vriendin ook, zover ik weet. Maar het is echt heel erg moeilijk.



En ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Alles word steeds erger. We moeten waarschijnlijk ook ons huis uit, want als mijn vader weg gaat hebben we niet genoeg geld voor dit huis.. dat vind ik ookal zo erg. Ik wil echt niets liever dan dood. Ik zie echt totaal geen nut meer in het leven. Ik zie niet waar ik nog zo voor vecht. Voor mijn beste vriendin.. maarja, als ik er niet ben, heeft ze wel minder zorg. En ja, mijn moeder. daar doe ik het vooral voor. Ze zegt elke dag dat ze van me houdt, en dat ze niet wist wat ze zonder mij zou moeten. Ze weet van niks dat ik met deze gedachtes zit, maar toch helpt ze me. Gewoon, met van me houden. Ik wil haar geen pijn doen. En als ik zelfmoord zou plegen, zou ze kapot gaan van binnen, dat weet ik. Misschien doet ze het zelf ook wel.. daarom doe ik het maar niet. Hoe moeilijk het ook is. Ik zou willen dat ik hulp kon krijgen voor mijn problemen, alleen ik wil dus niet dat mijn moeder het weet.. ik weet echt niet wat ik moet doen..



Nou, dat is mijn verhaal een beetje.. toch nog best lang. sorry. Erg fijn als je het toch helemaal gelezen hebt. Eigenlijk is dit niet echt een vraag.. naja, een beetje dan. En ja, hopelijk hebben sommige tips of iets.. En ik wilde ook gewoon graag een keer mijn verhaal kwijt bij mensen die ik niet ken.. Dus ja, dankje. En als er mensen zijn die ook met dit soort problemen zitten, maar niemand hebben om mee te praten, ik ben er altijd. xx