Skip to main content

Hi, ik ben een meisje van 15 jaar. 

Vorig jaar (2022) heb ik een aantal domme dingen gedaan. Ik ben 2 keer ‘weggelopen’ niet van huis maar om dingen te doen met vrienden en mensen die ik basically net ken. (TW volgende zin.) Ik heb ook een zelfmoord poging gedaan. Nu ben ik niet suïcidaal en ik wil ook niet dood, het was meer een schreeuw voor hulp?  dit allemaal omdat ik onder invloed was van drugs. 

Even terug over het wegrennen. Ik had er eigenlijk niet echt een geldige reden voor. Ik wou iets en ik mocht niet en ik deed het toch.

Ik wou en wil nogsteeds heel graag door nederland reizen met vrienden, alleen mijn ouders laten het niet toe.

Ik had op snapchat contact met iemand en ik had zin om met hem te chillen, 1 probleem wel hij woonde in een andere stad. Ik heb tegen mijn ouders gelogen over waar ik heen ging en ben stiekem met de trein naar hem gegaan om daar vervolgens ook te blijven slapen. daarvoor kreeg ik 6 maanden huisarrest en toen iemand mijn moeder vertelde dat het misschien een tikkeltje overdreven was hebben ze het verkort naar 3 maanden. dit is ook waar het allemaal mee begon. 

De tweede keer was het geen andere plaats maar midden in de nacht, logisch dat je dan niet weg mag al helemaal niet als je 15 bent maar toch deden ik en een vriendin het als nog. dit was afgelopen zomervakantie en dit duurde een paar dagen lang. (ook weer enorm dom) 

 

Ik moet toegeven dat het domme Ideeën waren en ik heb er spijt van, mijn ouders waren (logisch) erg bezorgd en ik had het niet moeten doen. 

nu de hele reden dat ik dit (¿topic? ) schrijf is omdat mijn ouders regels hebben verzonnen en dat allemaal  zo’n 3 maanden na het hele gebeuren. ik moet elke week in een potje plassen om aan te tonen dat ik clean ben van drugs en zo niet mag ik nergens naartoe, ook moet ik mijn locatie delen en je raad het al zo niet mag ik nergens heen. naast dat zijn er ook regels zoals geen gespijbel maar dat is niet belangrijk want dat doe ik niet. 

het is logisch dat mijn ouders me niet meer zomaar vertrouwen dus in het begin heb ik met tegenzin mijn locatie aan gedaan, drugstesten gedaan en me aan alle regels gehouden. (voor een tijdje dan.) Ik was gewoon clean, mijn locatie stond altijd aan en ik spijbelde 0 uren. 

Op 25 januari ongeveer 1,5 maand na het inluiden van de regels hebben ze de regels veranderd. normaal krijg ik altijd zakgeld en voor geen enkele reden moet ik mijn zakgeld verdienen. Waarom? geen idee ik hield me aan de regels en ze hebben de regels alsnog strenger gemaakt. Persoonlijk pik ik zoiets niet dus ik heb mijn locatie uit gezegd en vanaf die dag gezworen dat ik me niet meer aan die regels ging houden. daar zaten natuurlijk gevolgen aan en ik mag nu nergens meer heen behalve school en werk. ik ben dagen/ maanden niet buiten geweest en ik word langzaam helemaal gek. ergens is het natuurlijk mijn fout maar kom op, is het niet een beetje overdreven ik heb eigenlijk al huisarrest sinds de zomervakantie en mocht met een paar uitzonderingen naar buiten. Ik weet dat ik het toen alsnog verknald heb maar dat is inmiddels 5 maanden geleden. 

Ik heb proberen duidelijk te maken en ik heb letterlijk gezegd dat ik op deze manier alleen boos wordt. ik heb lange berichten gestuurd en ik heb in het echt gezegd wat ik er van vond en hoe ik er niks over wil horen, maar ze luisteren niet.

Als ik zeg dat ik geen beloningen wil geven ze me die alsnog en ik weet niet hoe ik het meer duidelijk kan maken. Van mij mogen ze best afkruisen als ik iets niet doe maar ik wil er gewoon niks over horen en zelfs dat kunnen ze niet.  Toen ik vroeg of mijn moeder kon herhalen wat ik eerder zei kon ze 1 van de 100 dingen noemen.

Ik voel me niet begrepen en ik voel me langzaam meer alleen en alleen, ik raak vrienden kwijt en ik krijg ook geen zin meer in dingen. Ik ben bang dat ik misschien depressief wordt als het langer zo door gaat en dat is hun schuld. Ik denk dat ik misschien wel door draai, ik heb anger issues en ik word niet alleen verdrietig maar ook mega boos als ik ook maar nadenk over deze hele situatie. 

 

Voor een gedeelte is dit mijn schuld en ik weet het maar ik snap het punt van deze regels niet. al helemaal niet als je ze pas na 3 maanden invoerd. 

 

Ik weet dat dit een mega lang en onduidelijk topic is en dat jullie nooit zullen begrijpen hoe de situatie precies is maar ik moest het gewoon even kwijt, het voelt alsof niemand mijn begrijpt of naar me luistert. dit is mijn laatste optie. 

 

 

xxx your dear friend 

Hoi, 

lastig, aan de ene kant, snap ik wat je ouders zeggen, omdat ze simpelweg van je houden, en bezorgd zijn. Aan de andere kant, snap ik OOK dat het voor jou ook niet helpt om de hele dag binnen te zitten (op werk en school na) en dat je je contacten (vriendschappen) ook wil kunne houden. 
 

ik denk dat het echt belangrijk is om een goed gesprek te hebben met je ouders. Of ze de regels missschien wat kunnen versoepelen/afbouwen. 
 

je kan ook chatten/bellen met de kindertelefoon, of iemand anders die je vertrouwt, maar het belangrijkste is nu denk ik wel een goed gesprek hebben met je ouders. 
 

Mij_Niet_Gezien 

ps. Dat je ouders je locatie willen zien is niet heel raar, volgensmij hebben heel veel kinderen dat, mijn ouders kunnen ook mijn locatie zien van mijn telefoon, apple watch, i pad ect.   En ik denk niet dat ik de enige ben 
 


Reageer