Hallo,

Ik ben een meisje van 17 jaar.  Ik vind het heel eng om dit te schrijven, omdat ik het moeilijk vind om over mijn gevoelens te praten.  Dit is mijn eerste topic hier op het forum en ook dat is best beangstigend. 

Om gelijk met de deur in huis te vallen, ik was van plan om vandaag zelfmoord te plegen. De reden hiervoor is dat ik het leven niet meer zie zitten. Het kost mij teveel energie en ik krijg er te weinig voor terug.  Ik ben niet depressief en ik doe niet aan zelfbeschadiging. Al heb ik dit wel een tijd gedaan. Ik doe een opleiding en dit is het eerste jaar dat op die opleiding zit. Ik vind de opleiding die ik nu doe heel erg leuk, alleen zit ik totaal niet op mijn plek in de klas. Het lijkt alsof niemand mij aardig vindt en hierdoor zit ik vaak alleen, praat met weinig mensen en wordt er niet naar me omgekeken. 

Om te beginnen heb ik heel veel last van verschillende soorten angsten. Ik heb verlatingsangst, sociale angst en faalangst.  Hiervoor ben ik bij een psycholoog geweest, alleen heeft dat niet geholpen. Ik heb continu last van stress en piekergedachten.  Want wat als er iets fout gaat, of heb ik nu net toen ik met dat meisje stond te praten iets raars gezegd. Een sociaal leven heb ik eigenlijk ook niet, omdat ik niet uitga en ook geen vriendengroep heb. 

Ik heb al eerder geprobeerd zelfmoord te plegen, dit is niet gelukt. Mijn ouders kwamen erachter en toen werd het een soort taboe om erover te praten.  Dat houd in dat er niet over gepraat werd. Er is ook geen hulp voor gezocht. Mijn zelfmoordgedachten werden minder, maar gingen niet weg. De afgelopen paar maanden nemen ze steeds meer toe. Meestal lukt het me om door mezelf te snijden die gedachten weg te laten gaan, maar nu heb ik hier ook geen zin meer in. Een paar mensen weten dat ik mezelf gesneden heb. Maar niemand weet dat het nu ook speelt en dat ik hierbij ook nadenk over de dood. 

Op dit moment ben ik bang voor mezelf. Omdat het lijkt alsof een soort oerkracht in mij zit, die mij dwingt om gewoon uit het leven te stappen. Geen stress meer, geen gedoe meer met mijn klas. Gewoon rust. 

Ik heb voor mezelf twee keuzes gemaakt. Of ik pleeg nu zelfmoord, of ik ga het nog een laatste kans geven.  Ik heb voor het laatste gekozen. Dus dit is een soort van mijn laatste kreet voor hulp. Ik weet niet of mensen dit gaan lezen, of hier überhaupt iets mee kunnen doen. Maar ik wou het toch geprobeerd hebben. 

Groet,

Noniem