Hey, ik ben een meisje van 12 jaar.
Hey Blaster!
Sinds begin dit jaar zit ik op de middelbare.
Wat leuk, van de basisschool naar de middelbare is een hele verandering. Is het een beetje leuk op school en gaat het goed?
Ik heb veel meegemaakt, ik weet dat er mensen zijn die er een stuk slechter aan toe zijn maar toch wil ik even wat emotie uitte.
Wat vervelend dat je veel hebt meegemaakt! En je hoeft niet rekening te houden met mensen die er misschien slechter aan toe zou zijn. Iedereen beleeft het op een andere manier en jouw gevoelens mogen er ook zijn. Goed dat je het hier kan uitten!
Ik ben ben geadopteerd toen ik 2 jaar oud was, alles was nieuw. Toen ik jong was dacht ik altijd dat mijn biologische ouders mij niet wilde en dat ze me daarom te adoptie stelde. Later kwam ik erachter dat dat allemaal niet waar was.
Dat lijkt me dat dat een hele moeilijke periode voor jou is geweest, gelukkig kwam je erachter dat dat niet waar was. Hoe kijk je er nu tegen aan?
Op de basisschool ging ik door een moeilijke periode, ik was pas 8 toen ik een slotjes beugel moest. Ik heb een schisis een voor een operatie moest ik zo vroeg al een beugel. In groep 4 was ik sociaal niet sterk, ik had geen vrienden zwerfden overal maar wat rond wachtend tot de pauze voorbij was.
Dat is al jong voor een slotjesbeugel, begrijpelijk dat dat niet prettig was. Is het goed gegaan met de operatie? Je moet je vast eenzaam hebben gevoeld in groep 4..
Mijn ouders brachten me later naar een cursus voor kinderen die niet sociaal waren, na de curses ging het beter maar het maakte me wel onzeker.(ik vertelde mijn ouders dat niet) Ik dacht dat ik niks kon.
Fijn dat het na de cursus wat beter ging, lastig dat het je wel onzeker maakte. Ik denk dat je zoiets best met je ouders kan bespreken, daar zij ook voor. En ik denk niet dat ze het gek zullen vinden en je er juist bij zouden kunnen helpen.
In groep 6 kwam ik in een groep van vrienden terecht. Het ging allemaal goed tot groep 7, ze begonnen me steeds meer buiten te sluiten. En op Ge geve moment hoorde ze me niet eens meer. Ik zal detail besparen. Een paar weken geleden was de eerste keer dat ik in bed heb gehuild.. ik heb gewoon het gevoel dat ik niemand heb om mee te praten over mijn echte gevoelens. Afgelopen jaar had ik gechat met een pedo zonder dat ik het door had, hij stuurde me op het kaats een foto van zijn geslachtsdeel.
Vervelende dingen...
Dat was het moment dat mijn vriendinnen mijn ouders informeerde, ik werd heel boos op ze. Maar nu realiseer ik dat ze me eigenlijk gewoon zich zorgde te maken. Ik voel me rot. Ik heb een tijd gedacht aan zelfmoord maar ik durfde nooit daadwerkelijk iets te doen. Mijn emotie is zich aan het opkroppen nu en ik weet niet wat ik moet doen.. Ik werd vroeger ook uitgescholden voor k*t Chinees en een keer zei iemand: ga terug naar je eigen land. Op het moment weet ik echt niet meer wat te doen..
Wat lief dat je je vriendinnen zich zorgen maakte, echt fijn dat er zulke mensen om je heen zijn! Hoe is dat nu, bespreek je nog weleens dat je je rot voelt? Het lijkt mij voor jou echt niet fijn dat je je zo voelt en als je er alleen mee rond blijft lopen dan wordt het nog zwaarder.
Als je aan zelfmoord denkt zou je eens kunnen chatten of bellen met 113. Zij kunnen naar je verhaal luisteren en met je meedenken. Het is gratis en anoniem. www.113.nl of 0800-0113.
Je kan hier je gevoelens uitten, misschien helpt het je ook als je het van je afschrijft. Dat als je je rot voelt of een bepaalde emotie heel erg hebt, dat je dan ff gaat zitten en opschrijft wat je denkt of voelt. Dat is iets wat echt kan helpen. Of je kan een vorm van afleiding zoeken, zoals naar buiten gaan of afspreken met vriendinnen, muziek luisteren, gewoon iets wat jij leuk vind.
Verder zou ik je echt heel erg aanraden om er met iemand over te praten. Als je alles opkropt zit je op een gegeven moment vol en dan komt alles er uit. Het lijkt me verstandig als je er nu over praat, zodat je er niet alleen mee rondloopt. Zoek iemand die je vertrouwt en praat daarmee. Je kan ook naar de huisarts om daarmee je situatie te bespreken en kijken wat je zou kunnen doen.
Hoe is het nu op de middelbare, word je daar nog uitgescholden, of is het een fijne plek voor jou?
Heel veel sterkte gewenst,
Xx Simply Me
-onnodige quote verwijderd-
hi simply me,
het gaat nu een stuk beter op mijn nieuwe school, ik heb vrienden gemaakt. Het enige probleem blijft toch dat ik het liever niet mijn ouders vertel maar persoonlijk ga liever ook niet naar een psycholoog. Mijn ouders vertelde me vandaag dat ze een cursus hadden om vooruit te gaan op school.. ik vind dat ze moeten stoppen met het bemoeien met mij.
Hey Blaster,
Wat fijn dat het nu een stuk beter gaat op school. Goed om te horen dat je vrienden hebt gemaakt. Dat lijkt me heel fijn voor jou!
Ik begrijp dat je hier liever niet met je ouders over praat. En ook niet naar een psycholoog wil. (Dat heb ik een beetje hetzelfde met mijn dingen) Wat je zou kunnen doen is een online therapie. Ik dacht eerst aan de site Grip op je dip, alleen voor een online cursus moet je 16-25 zijn. Dat ben je nog niet. Maar je zou wel eens een kijkje kunnen nemen op de site, want er staat veel veel uitleg op en ook heel veel tips.
Ik weet of je nog last hebt van je zelfmoordgedachten. Maarals je daar erg mee zit en iets aan wil doen, zou je een online therapie kunnen volgen bij 113. Dat is gratis en anoniem. Je hebt dan ongeveer 8 sessies met een vaste psycholoog. De therapie kun je doen via chat, bellen of mailen.
Ik zou wel echt proberen om het met iemand te bespreken en dit niet allemaal voor jezelf te houden. Heb je misschien een ander familielid of een vriendin waar je terecht kan?
Je zou misschien met je mentor kunnen bespreken, dat je het lastig vind dat je ouders zo met je bemoeien. Omdat je mentor eigenlijk een beetje je contactpersoon is op school. Hij of zij kan dan ook dit met je ouders bespreken met of zonder jou erbij. Dat is helemaal niet gek, want een mentor is er om jou te helpen.
Waarschijnlijk heeft jouw school ook een vertrouwenspersoon, daar zou je ook terecht kunnen.
Sterkte,
-Simply Me-
