Hoi allemaal,
Ik moet even iets kwijt…
Ik ben depressief. 1 docent kwam zelf naar me toe omdat hij zag dat het niet goed ging. Ik heb met hem gepraat en dat vond ik heel fijn. Ook gesprekken met mijn mentor en met nog een andere docent vind ik heel fijn. Nu heb ik het volgende probleem… Ik heb het idee dat ik me veels te veel begin te hechten aan die docenten…
Ik kijk er altijd naar uit om naar hun lessen te gaan, heb meer motivatie voor hun vakken dan voor andere vakken omdat ik ze niet wil teleurstellen en ook in het weekend denk ik aan gesprekken met deze docenten. Ik zie ze heel graag en vind het fijn dat ze ook oprecht naar me vragen.
Met het idee dat school nog maar een korte 2 maandjes duurt en ik ze na dit jaar misschien niet meer als docent of mentor heb, heb ik het toch wel moeilijk. Ook nu in de vakantie denk ik aan hen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben NIET verliefd!! Het is niet een verliefd gevoel maar meer gewoon een soort hechting. Ik weet niet wat het is, maar ik voel me zo op mijn gemak bij deze docenten en mentor dat ik ze echt ga missen en dat ik heel verdrietig word bij het idee dat ik ze straks niet meer spreek.
Ik vind het zelf best raar… Ik voel me een beetje een aandachtsvrager… Ik weet niet wat ik moet doen, maar hoe kom ik van dit hechtende gevoel af..? Het doet me zo veel pijn als ik denk aan volgend jaar, waar ik misschien wel een andere mentor en docenten ga krijgen...