De Kindertelefoon.nl

Hey Sakura-sato

Het is niet erg om aan zelfmoord te denken, maar ik denk wel dat je er met iemand over moet praten. Ik heb er zelf soms ook last van en daarom praat ik met een psycholoog. Het kan heel erg helpen. Anders zou je ook met iemand anders kunnen praten, bijvoorbeeld een goede vriend/vriendin of je ouders. Het is zeker niet erg om er over na te denken, maar probeer het niet te doen, oké? Hoe moeilijk het ook is.

Je kunt het <3

Hoi,

Er zijn verschillen tussen denken aan zelfmoord en zelfbeschadiging en behoefte aan zelfmoord en zelfbeschadiging.

Vraag jezelf of je er alleen aan denk/van fantaseert, of je het ook werkelijk overweegt.

Ik heb sinds groep 3 te maken met maladaptief dagdromen. Dat houd in dat ik heel snel mijn focus verlies en er gewoon even “niet ben” omdat ik obsessief zit te dagdromen. Het is moeilijk voor mij om dat te beheersen, als ik begin te dagdromen voelt het voor mij net zoals in slaap vallen. Waar ik hiermee heen wil is het feit dat één van de nadelen aan maladaptief dagdromen is dat sommige dagdroom scenarios die ik heb best wreed maar obsessief kunnen zijn. Bijvoorbeeld dagdromen over moord, seksueel misbruik, dingen zoals dit; zelfmoord en zelfbeschadiging, kortom gewoon echt kut situaties. Ik hoef er niet eens suïcidaal voor te zijn om er over te dagdromen.

Dus, hiermee zeg ik niet dat jij meteen dezelfde maladaptieve dagdroom stoornis hebt als ik, maar iedereen dagdroomt wel eens. En dat kan alle kanten op. Het is in principe gewoon een voluntaire droom (tenzij het maladaptief/compulsief is). Heb je ooit wel eens gedacht “waarom denk ik hieraan?” en de gedachte weggewuifd? Zolang je geen last van deze gedachtes hebt, of er geen behoefte aan hebt, hoef je er niets aan te doen. Als je er wel mee zit, praat er over.