Ik ben V, 14 jarige meisje. Weet niet wat ik hier uit ga krijgen, naar hier ga ik. Een van mijn ouders is verslaafd, dan denk je gelijk aan alle slechte dingen die je online ziet over hoe slechte mensen ze zijn.
mijn ouder is een lief mens, zal geen vlieg kwaad doen, om zit te kunnen snappen heb je denk ik wat achtergrond nodig. Mijn ouder is depressief en heeft stoornissen. Mijn ouder deed vroeger wiet en alchohol, dat ging fout. Ze wou een pogingen doen, want o ja ze heeft zelfmoord problemen. Dit wist ik al sinds ik klein was, ik kom hier zo op terug.
Ik heb problemen van me zelf en dat weet ik maar ik denk dat ik zojuist de slechte week van mn leven heb gehad. En dat is veel om te zeggen voor een meisje dat altijd dik, gepest en over het algemeen beschadigd is. Ik heb mezelf paar keer mezelf veranderd, als er zo iets verschrikkelijk was gebeurd veranderde ik mezelf onbewust. Het is zo geworden dan niemand me meer herkend in oude foto’s. Maar elke keer haatte ik mezelf een stukje meer, begon normaal te worden. Het ging heel lang goed, ik werd 14. Hoera! Nou ik ben met de jaren door sportiever geworden. Speel nu voetbal . Ik heb ook met de jare door meer stress en paniek aan vallen gekregen. Als ik er op terug kijk weet ik dat het de dwang was om beter te worden en beter te blijven worden. Een maandag middag was ik gevraagd om mee te spelen met een inhaal wedstrijd, zo gezegd zo gedaan. Ik schreeuw naar beneden of me ouder mijn sokken had gezien, geen antwoord. Ik loop naar de keuken en zie mijn ouder over de kraan staan en huilend. Mijn ouder probeerde een poging te doen. Mijn ouder hoorde me niet aan komen door dat ie genen koptelefoons op had. Ik was shakend m’n andere ouder op gebeld Terwel ik onder weg was naar voetbal. Die avond was m’n zus nog boos geworden op me ouder. Ik was d’r niet mee bezig. Die wedstrijd zoomde ik helemaal out. Maar voetbalde ik slecht. Die dinsdag en woensdag waren moeilijk voor me. Ik voelde me leeg en soort zwak die donderdag was ik ziek gemeld m. Niet omdat ik een lange dag had omdat ik die 2 dagen niet meer dan 9 uur had geslapen bij elkaar opgeteld, toen ik thuis zat belde me vriendin me zeggend dat ze me iets moest zeggen en dat het in het echt moest. Lang verhaal kort, ze doet zich zelf pijn. Ik heb nognooit bij iemand gehuild, en ik heb nog nooit zo hard gehuild als bij haar die dag. Ik was bij gekomen van die week. Heb een break down of 10 gehad en de paniek aanvalllen krijg ik nu om deze situatie, iedereen wil niet meer, en in sla d’r naast. Ik heb de dwang om te willen veranderen nog nooit zo erg gevoeld en het lukte niet, het lukt niet. Ik ben blijkbaar aan gekomen en ni officieel 0,5 kilo in het over gewicht. En als ik je zeg dat ik mezelf heb gehate om iets dat is dat het wel. Ik kan niet meer normaal slapen, ik word wakker en jank gwn voor 30 min. Ik haat mezelf zo erg en dat blijft doorgaan. Hoe het hier is gekomen is de vraag maar dit is het verhaal. Ik heb moeite met eten, en ik snap niet meer de basic dingen, ik vertrouw mensen niet en voel me zo leeg. Ik haat mezelf hier voor, ik haat mezelf voor me zo te voelen. En stiekem ook voor hier iets op te schrijven maar ben bang dat het erger wordt, ben bang dat ik erger word. Ik ben sinds dien niet meer goed geweest in Voetbal. Ik ben meer gaan sporten omdat zonder dat haat ik mezelf anders als ik dat niet doe, omdat ik dan niet beter wordt, dan niet verander. Ik slaap alleen maar laat zodat ik laat wakker wordt en minder kan eten. Sorry als ik je tijd heb verspild en het is niet zo erg wou gwn verhaal kwijt
