Hee,

Mijn huis is vies. Is het altijd al geweest. De vloer is plakkerig, je hoort het loslaten onder je voetzolen als je eroverheen loopt, er is schimmel achter de bank (alleen dat zie je niet, want het is achter de bank), de keukenvloer is altijd nat, de prullenbak en wasmand zitten meestal vol (dus een deel van de inhoud ligt er dan naast of achter), het huis stinkt soms naar de wc, er is schimmel op het plafond boven de douche, het tafeltje in de woonkamer plakt soms van het bier, het bestek en de borden uit de kast zijn de helft van de tijd nog vies, dingetjes die geen plek hebben blijven jaren staan, de lamellen plakken aan elkaar, eten bevat soms zelfs nog plastic, haren of het is over datum (mijn vader eet dan gewoon door), we hebben muizen, spinnen, spinnenwebben en stofwebben en daarnet lag er een enorme naaktslak in de keuken.
Het is ook niet echt mooi opgeruimd of ingericht, er mist sfeer. Er mist het gevoel alsof het compleet is als je klaar bent met schoonmaken of opruimen. Het behang bladdert van de muur, de meubels passen niet bij elkaar, er slingeren minstens 5 keer zoveel kranten in de woonkamer als in de krantemanden past, dat soort dingen.

Voor al deze dingen zijn wel goede redenen te verzinnen. Mijn vader kan sinds hij zijn heup heeft gebroken het bad niet meer in, dus hij kan daarboven niet schoonmaken. De keukenvloer is nat omdat hij steeds wordt gedweild omdat er redelijk vaak iets op valt. De vloer is plakkerig doordat er te hard is geschrobt, waardoor het bovenste laagje eraf ging en er een lijmlaagje vrijkwam, ofzoiets. Maar toch. Als ik een workout wil doen of een dans wil oefenen, kan dat niet, want de grond is te vies. Als ik met blote voeten wil rondlopen, doe ik buiten mijn schoenen uit en doe ik ze weer aan als ik naar binnen ga. In de keuken draag ik altijd schoenen. En zelfs in mijn kamer plakt de vloer en zit alles onder het stof, de kruimels en onder mijn haren (ik heb best veel haaruitval). Ik dacht altijd dat mijn vader mijn kamer schoonmaakte, tot ik erachter kwam dat dat niet zo is en dat het alleen wordt schoongemaakt als ik stofzuig (niet elke maand) of bij de grote schoonmaak (1 keer per jaar).

Ik mis thuis de sfeer en het thuisgevoel. Ik kan niet mijn schoenen uitdoen als ik thuiskom en alles wat ik niet in mijn kamer bewaar, zie ik nooit meer terug. De bank is niet geschikt om op te liggen en zomaar iets eten is vaak ook niet veilig. Als ik er iets van zeg, raakt mijn vader geïrriteerd en als mijn moeder er iets van zegt, raken mijn vader en ik geïrriteerd, omdat de discussie en de kritiek elke dag wordt gevoerd.

Mijn vraag is: is dit gewoon een vies huis, of is het echt niet leefbaar? Het is soms wel schoon (als er bezoek is), je ziet de viezigheid niet meteen, maar als je er al jaren woont en de sfeer ontbreekt altijd, is het gewoon niet leuk meer. Als ik bij iemand anders thuiskom, is mijn eerste reactie altijd: wauw, mooi ingericht, en schoon, en geordend. En dan ben ik er verder ook helemaal niet mee bezig. Thuis wel. Maar nooit lang, want ik ben het gewend.

Liefs,