Vader en broertje zijn samen vervelend.

  • 24 January 2018
  • 7 reacties
  • 531 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hierboven (pijltjes omhoog) zie je wat er is.

Mijn vader en broertje zijn dus samen niet heel gezellig tegen mij.
Mijn broertje zonder mijn vader, daarmee kan ik nog wel lol maken :P
Maar mijn vader heeft gewoon een hekel aan mij ofzo.
Ik weet niet hoe het komt, maar ik denk dat hij vroeger zelf als jongste broertje het minste aandacht kreeg, door een slechte moeder die een slechte stiefvader had. Het ziet er heel gek uit, maar ja. Mijn oma heeft dus een slechte jeugd gehad waardoor ze over alles negatief ging denken:

Ik ga dood. Het eten is vies. Je tanden zijn lelijk. Je hebt geld dus koop een beugel ofzo.
Je kan echt niet koken. Je draagt lelijke kleren. En dat soort dingen.

Maar ook:
Ik ben erg mager, dus ik ben minder waard dan mijn neefje
En dat heeft mijn vader dus overgenomen, denk ik.

Mijn vader heeft dus denk ik te weinig aandacht gekregen en voor hem werd dus het minste gezorgt denk ik. Want zijn broers waren ouder, dus die waren volgens mijn oma beter.

Ja maar dat is dus heel gemeen wat mijn vader doet:
Mijn broertje verklikt mij altijd, terwijl ik hem altijd spaar.
Mijn vader noemt dus alle negatieve dingen van mij op en probeert mijn broertje dus over te halen.
En dan komt het ergste gedeelte, dan gaan ze allebei zeuren dat ik het verkeerd doe.
Maar ook dat hij mijn broertje beter behandeld dan mij. Tegen mij kan hij helemaal gaan schreeuwen.
En als ik als ik daarop in ga zegt hij weer dat het zeuren is en haalt hij mijn broertje over!
Maar ik ben het ook gewoon zat om elke dag te horen: Je eet te weinig, lemac! En dan mijn broertje: Ja inderdaad. Je eet echt SUPER weinig.
Maar nu ging hij dan ook echt te ver. Spullen voor mijn beoertje en niet voor mij.
Ik dacht eergister van ow een dure spons. En dan zegt mijn vader heel nadrukkelijk: Die is voor jou,(naam). En dan zegt hij: En voor niemand anders!
Ik dacht van oke? Ik had geen spons nodig dus ik laatte het maar gaan.
Maar gister toen werd ik pas verdrietig, mijn broertje krijgt gewoon een koffer van 200-300 euro ofzo.
Ja en dan denk ik van: dit is gewoon dat je me het niet gunt. Dan komt hij weer met zijn praatjes. Deze is voor jou (naam). Helemaal voor jou, en dus niet voor LEMAC! Ja en dan mijn broertje: haha, helemaal voor mij. Dan kan mijn moeder wel erop ingaan, maar mijn vader haalt mijn broertje altijd over. Ik word er gewoon doodziek van! Dus nu hebben ze gewoon deze rollen automatisch ofzo.
Vader: Altijd tegen in en haalt mijn broertje over
Broertje: meeloper en het irritantst
Moeder: idk, gaat soms tegen en soms niets
Dit is nogsteeds heel slecht uitgelegd en opnieuw uitgelegd. Maar ik wil hier gewoon vanaf.
Hoe moet ik dit aanpakken?

7 reacties

Hoi!

Helemaal niet tof van je vader en je broertje dat ze zo doen. Het is inderdaad niet eerlijk, en je hebt gelijk dat je je hieraan stoort.

Je vermoedt dat je vader de gedachtengang van je oma heeft overgenomen, die nogal negatief was. Dat kan. Ouders kunnen een hele grote invloed hebben op hun kinderen. Jammer genoeg ook de negatieve invloeden.

Dat je minder waard bent dan je neefje omdat je ondergewicht hebt, is onzin. Het slaat helemaal nergens op. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten, en is gelijkwaardig.
Dat de broers van je vader beter waren, alleen omdat ze ouder zijn, is al even grote onzin. Jammer genoeg heeft je oma het wel zo laten uitschijnen, en is je vader misschien daardoor nogal partijdig geworden.

Je broertje wordt duidelijk voorgetrokken. Dat is heel erg oneerlijk, en heel frustrerend voor jou. Ik vind dat je moeder er eens wat van moet gaan zeggen. Als zij eens goed duidelijk maakt dat wat je vader doet niet eerlijk is, en dat het voor jou niet fijn is op die manier, kan je vader misschien wat meer begrip opbrengen.

Heb je al eens aan je moeder duidelijk gemaakt hoe het voor je is? Ik denk dat je het eens heel duidelijk moet zeggen, eventueel in een brief, zodat alles uitgeklaard is. Misschien beseft je moeder niet hoe moeilijk het is voor jou, en denkt ze dat je het niet zo erg vindt. Dat is niet het geval, dus voor jezelf opkomen is volgens mij het beste.

Je kunt ook vlakaf aan je vader vragen waarom jij bv. geen dure koffer gekregen hebt. Zeg dat je het niet begrijpt, en dat je hier graag een verklaring voor zou hebben. Dit zeg je best op een rustige toon, zodat het gesprek niet uitdraait op een ruzie.

Het is redelijk hypocriet van je broertje dat hij het nooit voor je opneemt, en zelfs vervelende opmerkingen gaat maken als je vader erbij is. Als je alleen met hem bent, en de sfeer zit goed, kun je het hierover met hem hebben. Hij moet inzien dat hoe hij doet als jullie vader erbij is, niet ok is.

Ik hoop dat je snapt dat je niet minder waard bent dan je broertje. Hoe je vader tegen je doet is niet bevorderend voor je zelfbeeld, maar denk eraan: jij bent ook belangrijk. Jij verdient ook respect.

Groetjes
x
Haai!

Als ik in bed lig hebben ze volgensmij vaak seks. Dat het ik rond december ontdekt.
Ze hebben nu nogsteeds heel vaak ruzie, en toen opeens kreungeluiden.
Ik heb ze het gister nog horen doen. Smerig?.
Ik denk dus dat mijn moeer hartstikke gelukkig daarmee is.
Ik moet van mijn vader goede vijfers halen, dus sta ik om 3 uur op voor de toets.
Jammer genoeg vergeet ik de wakker soms uit te zetten dus...
Als ik dan opsta denk ik dan nu of ik ga snijden, soms is het ja. (Met kreungeluiden erbij is het nog makkelijker kiezen)
Ik ben tegenwoordig opeens verslaafd aan het mobieltje.
Nou, ik doe dan dingen die ik niemand hoort te zien.
Bijvoorbeeld j&o checken, kindertelefoon, chatten. En als ik huil is het vaak saai, dus vrolijkt de telefoon me op met het chatten. Alleen heb ik nu geen chatvrienden meer. Ik begin me echt idioot te gedragen?.
Ik denk dat de problemen inderdaad opstapelen. De zelfmoordacties die ik verzin, komen nu zelfs al op het niveua: Dicht bij het water staan en je afvragen of je zal springen of een mes bij mijn keel houden.
Ik wil leven, alleen dan wel leuk leven. Met vrienden enzo. Maar ja, het lijkt er steeds meer op dat ik mijn problemen verberg, waardoor ze niet worden opgelost. Dat is niet leuk. Dus wat ik wil doen is gewoon mijn ding doen. En dan maar de problemen op me laat komen. En dan er een einde aan maak. Wat raden jullie aan?
Wat vervelend dat je je ouders seks hoort hebben. Je kunt proberen naar muziek te luisteren, of oordopjes te gebruiken.
Dat ze vaak seks hebben, wilt niet zeggen dat je moeder het niet voor je op kan nemen. Zie je het zitten met haar te praten over de situatie?

Om drie uur opstaan als je een toets hebt is geen goed plan. Je hersenactiviteit is het optimaalst tussen 16 en 18 uur, dus dan studeren is het beste. Je hebt slaap nodig, liefst acht uur per dag. Zonder genoeg slaap kan je lichaam niet goed functioneren.
Hoeveel studeer je zoal op een dag?

Snij alsjeblieft niet. Met snijden los je niets op. Integendeel, het maakt alles erger. Het is beter om je opgekropte gevoelens te uiten in dagboeken of tekeningen. Jong&Out en de KinderTelefoon zijn plekken waar je zeker geholpen kunt worden, dus het is ok om daar rond te hangen. Midden in de nacht raad ik je niet aan, aangezien je van schermen nog moeilijker in slaap valt, maar overdag is het zeker ok.

Je begint je niet als een idioot te gedragen. Met alles wat er aan de hand is, is het normaal dat je het even minder ziet zitten.

Ook zelfmoord is geen oplossing. Je wilt leven, maar dan wel een leuk leven. Dat is begrijpelijk. Nu ziet alles er waarschijnlijk nogal donker uit, maar daar kan verbetering in komen. Je bent nog jong, en kunt nog van alles realiseren.

Je verbergt je problemen. Inderdaad niet de handigste manier om ze op te lossen. Is er iemand in je omgeving waarmee je zou willen praten? Een familielid of je mentor? De moderators van de KinderTelefoon staan ook altijd voor je klaar, dus als je nood hebt aan een keertje bellen of chatten, aarzel niet.

Maak er geen einde aan. Geef niet op. Er zijn nog zo veel kansen om gelukkig te worden, ook al zie je die nu niet. Ze zijn er wel.
Haha, bedankt. Maar er is dus geen andere manier. Het vertellen is moeilijk en rot. En zeker als je weet dat ze er niet blij zullen zijn dat je homo bent. En ik heb al gezegd dat ik leraar wil worden. Gaat mijn vader alle negatieve dingen roepen die een leraar meemaakt. Ik studeer weinig, ik ben hou niet van ellende. Maar als het erop aankomt kan ik wel knallen.. en dan weet ik ook echt alles. Een dagboek, leuk idee. Maar niet als je broertje er in gaat gluren.
Jemig, ik ben zo lui. Ik heb geen energie en alles gaat zo moeilijk. 😕
Vertellen waar je mee zit is lastig, zeker als het niet goed gaat, maar meestal voel je je opgelucht achteraf. Misschien vind je het fijner om met je mentor te praten. Je mentor is iemand buiten je gezin, en kan zich misschien meer vinden in hoe de situatie voor jou is. Hij/zij kan jouw standpunt uitleggen aan je ouders.
Kun je het goed vinden met je mentor?

Wat stom dat ze je misschien niet zullen accepteren als homo. Ga jezelf zeker niet veranderen, want dat gaat niet lukken. Hoe harder je gevoelens onderdrukt, hoe meer aanwezig ze zullen zijn. Doen je ouders heel vervelend over homo's? Kennen jullie iemand de homo is? Een familielid bijvoorbeeld? Als er iemand in jouw omgeving al uit de kast is gekomen, kun je bij diegene misschien raad vragen van hoe die het heeft aangepakt. Hier op het forum en op Jong&Out zijn een hoop mensen die je tips kunnen geven.

Je vader doet wel heel negatief. Leraar is een mooi beroep, je deelt je kennis met anderen en helpt personen. Elk beroep heeft zijn voor- en nadelen, en het is niet eerlijk alleen de nadelen van een beroep te gaan opnoemen.

Je studeert weinig. Is dat omdat je niet gemotiveerd bent, of omdat je wat je studeert niet interessant vindt? Je kunt altijd hulp vragen aan de leerlingenbegeleiding. Die zijn er voor je als je problemen hebt.

Je kunt knallen als het erop aankomt, dus je hebt zeker potentieel om iets van je leven te maken. Je bent lui zeg je, maar je zou van minder ontmoedigd raken als je vader de hele tijd zo negatief doet. Misschien kun je proberen om minder voor je ouders, maar meer voor jezelf te studeren. Voor je eigen toekomst, en niet om je ouders een plezier te doen. Als je nu goed werkt, is de kans groter dat je later het beroep kunt uitoefenen dat je graag wilt.

Het zou inderdaad vervelend zijn als je broertje meeleest in je dagboek. Een trucje is om, voor je dagboek, een schrift te gebruiken met daarop 'wiskunde' geschreven. Je broertje denkt dat het wiskunde is, en gaat er waarschijnlijk niet in kijken (tenzij hij houdt van wiskunde, maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel). Je kunt ook op het einde van het schrift beginnen schrijven, zodat, wanneer je het opendoet, het lijkt alsof het leeg is.

Alles gaat moeilijk en je hebt geen energie meer. Zie je dat mentorgesprek zitten? Ik denk dat je de situatie in handen moet nemen, want nu word je thuis alleen maar ongelukkig. Naar je mentor gaan kan de volgende stap zijn.
Nee, mijn mentor is gewoon een “leuke” grapjas. Niet voor serieuze dingen dus.
Als hij serieus is dan gaat het over mijn cijfers.

Ja, ze zijn best negatief over homo’s. Nee, niemand.
Ik zit op vwo, en ik wil een hbo master leraren opleiding gaan doen.
Dus als ik een niveautje zak dan is het niet het einde van het leven voor mij.

Ja, over dat dagboek is een goed idee. Maar tijdens het opruimen bladeren ze altijd door van alles hen.
Dus het is gewoon de angst.

Ik dacht al vaak aan de dood, maar nu kan ik niet meer stoppen.
Ik denk dan van: hoe moet ik dood gaan?
Wat zouden anderen ervan vinden.
Afscheidsbrieven.

Maar ja, ik heb mijn keuze dus al gereed staan.
Ik ga geen zelfmoord plegen, totdat ik 16 ben.
En daarvoor ga ik nederland verkennen en fietstochten maken enzo.

Ik denk niet dat het beter gaat met de band van mijn vader en ik.
De enige woorden die we tegen elkaar gezegd hebben vandaag is:
Ik ga slapen en dag.
Is dit normaal?

Thx 100diverent. Julliehir zijn toppers.
Je mentor dus niet. Ok. Vaak zijn er op school nog personen die je kunt aanspreken i.v.m. dit soort dingen. Iemand van de leerlingenbegeleiding bijvoorbeeld, of de conrector. Die zijn er om jou te helpen. Heb je contactgegevens van die personen?

Je ouders hebben volgens mij niet goed door wat het precies is om homo te zijn. Ze lijken alleen de stereotypen te kennen, en hebben zonder nadenken overgenomen dat "homo's slecht zijn". Je zou samen met ze een documentaire of coming-out video kunnen kijken, zodat ze kunnen zien hoe homo zijn voelt, en hoe onterecht hun negatieve gedachten erover zijn.

Als een dagboek op papier niet werkt, kun je er op je computer of telefoon eentje bijhouden. Je neemt als titel 'Verslag Nederlands', en zet het tussen schoolopdrachten. Wel opletten dat, als je op een dag een verslag Nederlands moet indienen, je niet per ongeluk je dagboek indient ;)

Ik vind het erg om te horen dat je aan de dood denkt. Je lijkt me een goed persoon, en je verdient te leven. Het zou zonde zijn om nu al uit het leven te stappen. Er zijn nog zo veel kansen om gelukkig te worden. Het is goed dat je plannen maakt om te gaan reizen, maar zelfmoord plegen op je 16de hoort daar niet bij. Ik doe het ook wel hoor, de gedachte om op m'n 18de zelfmoord te plegen zit ook vaak in mijn hoofd, omdat ik daarna toch geen nut meer heb, maar toch ga ik mijn best doen om verder te leven, voor de kansen die nog zullen komen. Er komen vast en zeker nog mindere momenten aan, maar de goede momenten maken die weer goed.

Mijn thuissituatie is ook niet zo schitterend op het moment. Zie je het zitten om met je moeder te praten hierover? Zij zou je kunnen steunen.

Reageer