Vraag

Ouders willen mij niet omdat ze vinden dat ik een ‘probleemkind’ ben

  • 30 June 2018
  • 3 reacties
  • 307 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Nou de eerste ding wat ik zou moeten zeggen is dat ik buitenlands ben. Ik kom uit Polen. Ik ben naar Nederland verhuist toen ik zo’n zeven jaar oud was. In de tijd dat we nu in Nederland wonen is er heel wat gebeurt en voor mij was het nogal altijd hel.

Mijn ouders zijn gescheiden, waarbij mijn broer met mijn vader is gebleven en ik ben naar mijn moeder gaan, na verbroken contact voor ongeveer 3 maanden. Toen ik met mijn moeder ben gaan wonen heb ik ontdekt dat ze een vriendje heeft, nou mij maakte het niet veel uit, ik mocht hem wel. Bleek uit hij ging achter haar rug om met een andere vrouw, die hij had verteld dat mijn moeder zijn oude vrouw is en dat hij een kind met haar heeft en daarom nog moet blijven. Mijn moeder had blijkbaar wat problemen met hem, omdat een keer wanneer ik niet thuis was, hij ging dreigen om zichzelf te doden als ze het met hem zou uitmaken. Uiteindelijk is alles gewoon goedgekomen en is hij weg.

En hier start het probleem.
Mijn moeder heeft een nieuwe man ontmoet. Een Turk met een eigen bedrijf. Hij gaf haar alles wat ze wou en mijn moeder mocht hem graag. Ik integendeel had nogal vertrouw problemen en dit gaat misschien racistisch klinken, maar ik zat ook te twijfelen over hem omdat hij Turks is. Hieronder zit de verhaal dat ik op een basisschool zat met heel wat Marokkanen en Turken en daar werd ik gepest omdat een meid, die ik aanschouwde als een vriendin toen, had gezegd dat ik hun God uitschold, wat ik helemaal niet deed.
Ik heb een hekel om mijn moeder te zien huilen en gewoon verdrietig zien.
Nou heb ik ook ontdekt dat ze depressief is, wat ik helemaal niet wist en wat ze mij ook nooit wou vertellen. Ik heb het ontdekt in een document die ze heeft meegenomen van de psycholoog.

Omdat hij zich niet goed voelde bij een relatie van vriendje-vriendinnetje, zijn ze voor de God getrouwd. Ze zijn nu zo’n 4 jaar samen. Nadat mijn moeder en hij naar Turkije zijn gegaan na zoveelste keer, is hij opeens bij ons gaan wonen. Na die 4 jaar tijd mocht ik hem wel, maar nu hij met ons kwam wonen is alles verpest. Hij vind dat wat ik doe niet normaal is en laat me zeggen dat wat ik doe is gewoon op mijn telefoon zitten wanneer hij zijn Turkse series kijkt en op mijn kamer zitten voor een langere tijd. In zijn cultuur is dat niet normaal en ok, ik snap dat. Maar ik ken zijn cultuur niet en ik ga mezelf ook niet eraan aanpassen.

Nou wat ik zo vaak van hem hoorde was “Wie ben ik voor je?” “Hou je van me?” En daar kon ik gewoon niet tegen. Hij vraagt zulke dingen aan een 15/16 jarige en verwacht wat voor antwoord? Ik ben een eerlijk persoon dus ik ga niet liegen, dus ik zei gewoon niks. Maar na zoveelste keer vragen zei ik dat hij gewoon de man is van mijn moeder (als ik met andere mensen praat noemde ik hem gewoon stiefvader) en dat ik niet van hem hou. Nou gaat hij zo teleurgesteld doen, waarbij ik mij schuldig voel.

Nou hier gaat de verhaal nogal chaotisch, omdat ik niet precies weet wanneer wat is gebeurt meer.

Mijn moeder vond opeens dat ik ook moest veranderen, alleen omdat hij vond dat het niet normaal was. Ze kwamen op het idee om naar Turkije te verhuizen en ik vind het helemaal niks. Ik heb een leven hier, ik moet nog mijn school afmaken. Maar op een moment accepteerde ik het. Maar toen kreeg ik allemaal gezeur van hen dat ik moet veranderen. Ik ga niet voor iemand veranderen. Nou hebben ze zo vaak gezegd dat ik niet mag praten over wat er thuis gebeurt met andere mensen, maar ik was er klaar mee en ben naar een leraar gegaan die ik vertrouwde en hij zei dat wat ze doen is mentaal misbruik en sociaal intimidatie (ik weet de word niet echt). Voor de mentaal misbruik gaan ze me breken met woorden die mij waardeloos laten voelen en een uur later gaan ze helemaal aardig doen alsof er niks is gebeurt. En ze willen alles weten met wie ik zit te praten en als het hen die persoon niet past dan gaan ze meteen zeggen van je mag er niet mee omgaan en ze geven die persoon niet eens een kans. (De persoon die zij niet mogen heeft me heel veel geholpen)
Nou wou ik op les ergens (dans, instrument) mag dat ook niet en de reden is niet ‘geen geld’ maar het is te laat. Ik wou op dans les 2 straten vandaan om 8 en dat mocht niet.
Ze doen alles zodat ik mij schuldig en waardeloos voel. En als het gaat om dingen thuis doen, dan help ik wel gewoon, alleen natuurlijk meeste tijd heb ik er geen zin in.

Op dit moment heb ik een grote ruzie met hen. Ze spreken niet met mij en ik spreek niet met hun (behalve soms mijn moeder). Wat ik de hele tijd hoor van hen is dat ze mij zo niet willen en dat ik moet veranderen. Nou ga ik dat ook niet doen. Dus ik ben naar mijn vader gegaan een keer of ik bij hem mag komen wonen als zij naar Turkije gaan en hij vond het wel ok. (Mijn broer is al 20 en uit huis? Mijn broer zegt dat mijn vader hem heeft uit het huis gezet, maar mijn vader zegt dat hij zelf is gegaan, dus overal zijn leugens en ik vertrouw niemand meer van mijn familie) Nou later had ik weer ruzie met hen en komt mijn moeder met ‘je gaat naar een inrichting voor probleem kinderen’????? Nou vind ze mij een probleem kind omdat ik niet wil veranderen? Ik neem geen drugs, rook niet, drink niet, maakt geen probleem voor hen buiten??? Ze zei het alleen om mij bang te maken neem ik aan. Later zegt ze weer van ga maar inpakken en naar je vader. Maar voordat had ze gezegd dat mijn vader mij niet wil. En nou wil ik ook een baan nemen, want ik krijg geen geld van hen. Nou heb ik het haar gevraagd voordat we ruzie hadden en ze zei van nee, het gaat je afleiden van school. Nu vroeg ik het weer en wat ik van haar krijg is doe wat je wil je luistert toch niet naar ons. En ik voel me weer schuldig.

Nou er zit nog veel achter het verhaal, maar dit is het zo een beetje.
Ik wil niet met hen naar Turkije, omdat het daar een hel voor mij zou zijn. Mijn vader wil mij niet en ik heb nergens om naar toe te gaan want dat is mijn enige familie in Nederland en die in Polen spreek ik niet meer na een grote ruzie tussen mijn moeder en hen.

Ik wil vragen wat ik zou kunnen doen. Ik ben 16 jaar nu en ik wil gewoon mijn school afmaken en wat met mijn leven doen, maar zij houden me tegen. Het meeste dat mij druk houd is wat ik later ga doen. Ik heb geen geld om naar een college of universiteit te gaan en ik wil ook geen schulden. Lijkt gewoon op geen toekomst voor mij.

3 reacties

Oké, dat is zeer spijtig. Mijn reactie is verdwenen door een fout met mijn laptop (dus niet van de site). Ik zal proberen alles een beetje opnieuw te typen.

Hoi!

Dit is een lastige situatie. Jouw moeder en haar man mishandelen jou. Dat is duidelijk en dat staat vast. Tot die conclusie ben jij zelf al gekomen. Het lijkt mij daarom niet verstandig om nog langer daar te blijven wonen. Zeker nu ze dreigen met de verhuizing of dat jij naar een internaat zou moeten. Over dat internaat, ik denk niet dat je daar heel erg bang voor hoeft te zijn. Jij bent namelijk geen probleemkind en om binnen te komen bij zoiets, moet je toch echt een probleemkind zijn.

Is het enige wat jou tegenhoudt om bij je vader te gaan wonen, die leugen over of hij je broer uit huis heeft gezet of hij zelf is gegaan? Als dat namelijk de enige reden is, zou ik er nog een keer over na denken. Niet alles wat er tussen hen (is) gebeurd hoeven zij jou te vertellen. Dit is iets tegen hen en dat stel dat je vader liegt, maakt hem dat niet meteen een slechte vader.

De verhuizing naar jouw vader, zou geen problemen moeten opleveren als je vader akkoord is. Als je moeder moeilijk gaat doen, kun je altijd nog naar de rechter gaan, waarbij jouw stem zwaar telt. Als dan ook nog de mishandeling aan het licht komt, dan is je moeder kansloos.

Ik heb geen concrete wet kunnen vinden, maar ik denk wel dat het een zekere vorm van ontvoering is als je moeder je dwingt mee te gaan naar Turkije. Zeker wanneer jij douane vertelt dat je wordt gedwongen en ze je mishandelen, krijgen ze je waarschijnlijk niet mee. Ook is er voor die verhuizing toestemming nodig van je vader en als hij die toestemming niet geeft, is het sowieso ontvoering.

Ik vind het heel erg goed van je dat je ondanks dat je moeder en haar man je hebben verboden er met anderen over te praten, je dat wel hebt gedaan! Dat is moedig en verstandig! Is het een idee er weer een keer met die docent over te praten, zodat ie je kan helpen met stappen zetten?

Ik moet zeggen dat ik dit dus echt een lastige situatie vind, waarbij ik niet goed weet wat ik moet zeggen en wat jij kunt doen. Ik weet namelijk niet of er een mogelijkheid is om in een gastgezin o.i.d. te gaan wonen als beide ouders jou niet in Nederland onderdak willen bieden (waarschijnlijk wel). Voor dit soort zaken en om überhaupt een goed plan te maken, heb je denk ik hulp nodig van mensen die er meer verstand van hebben. Daarom wil ik je graag doorverwijzen naar de Kindertelefoon en Veilig Thuis.
-Chatten met de Kindertelefoon: https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/
-Bellen met de Kindertelefoon: 0800 0432 (gratis)
-Bellen met Veilig Thuis: 0800 2000 (gratis en 24/7 bereikbaar)
Ik denk dat je met hen meer kunt bereiken en je daar veel aan kunt hebben.

Ik hoop dat je alsnog iets aan deze reactie hebt gehad. Veel succes!
Gr. Pin
Dankje voor je mening en advies, Pin!

Ik ben niet het beste in schrijven, dus ik ga gewoon meteen erin.

Als het gaat over wonen bij mijn vader. Wat mij tegenhoudt is dat hij een keer zei dat als er iets is dat het wel zou mogen van hem, maar later had hij mijn moeder een bericht gestuurd waarbij hij vroeg waarom ze mij niet wilt en mijn moeder reageerde daarop met dat hij zich niet met ons leven moet bemoeien. Later hoorde ik van mijn moeder dat hij mij ook niet wilt en ja, dat brengt me nogal naar beneden, want als dat waar is, dan voel ik me net een last voor hem, omdat mijn broer al genoeg heeft uitgespookt. Hierbij hoor ik ook van mijn broer dat ik niet bij hem moet gaan wonen en gewoon met mijn moeder en haar man naar Turkije moet gaan.

Daarnaast woont mijn vader een stad hiervandaan en dat betekent een nieuwe school. Één van de redenen waarom ik wil blijven waar ik ben is omdat ik hier comfortabel ben en de andere is omdat ik nog deze schooljaar wil afmaken. Ook heb ik hier vrienden die veel voor me beteken, maar ik snap dat ik daar niet veel over zou moeten denken als ik zo’n besluit moet nemen.

Binnenkort is ook de zomervakantie. Ik weet niet wat voor soort dingen er dan gaan gebeuren, maar het wordt zeker niks goeds. Ik ben er nogal bang voor, dus ik zal nog met de leraar hierover praten.

Nogmaals dankje, Pin!

Mvg, NOON
Hoi!

Je hebt dus van anderen gehoord dat je vader je niet wilt, maar toen je bij hem informeerde, reageerde hij eigenlijk heel positief. Waarom laat je je beïnvloeden door al die andere meningen en mensen, terwijl je eigenlijk alleen naar je vader zou moeten luisteren en daarmee een beeld zou moeten vormen?

Kijk, het is niet ondenkbaar dat je moeder heeft gelogen over dat je vader je niet wilt. Je broer heeft overduidelijk een vervelende ervaring met je vader gehad, maar dat is iets tussen hen. Jij bent je broer niet.

Ik zou het er gewoon een keer met je vader over hebben. Vraag hem wat wel en niet waar is, dat je graag zijn kant van het verhaal wilt horen.

Dit schooljaar afmaken moet wel lukken denk ik. Maximaal nog 3 weken te gaan volgens mij? Een verhuizing naar het buitenland regelen duurt wel langer lijkt me. Ik snap dat jij niet weg wilt als je hier op je plek zit. Tuurlijk. Echter moet je je wel bedenken dat als je bij je vader gaat wonen, je je vrienden nog altijd kan blijven zien. In Turkije wordt dat erg lastig. Je zal naar een nieuwe school moeten, maar je spreekt ten minste dezelfde taal als je leeftijdsgenoten. In Nederland zijn de afstanden klein. De volgende stad is eigenlijk dichterbij dan je denkt. Een emigratie is niet niks, jij van iedereen weet dat denk ik heel goed. Bedenk dus goed wat alle gevolgen zijn en wat het minst erg voor jou is.

Kun je voorzorgsmaatregelen treffen voor de zomer dat je bv veel met vrienden kan afspreken? Dan zit je in ieder geval niet continu thuis.

Goed dat je er met de leraar over gaat praten! Ik hoop dat dat helpt!

Gr. Pin

Reageer