Het lijkt erop dat jouw ouders hun wil vaak doordrammen en dat er niet naar jou geluisterd word. Bij mij thuis is het in principe zo dat je een heleboel voor elkaar kan krijgen als je maar met elkaar in gesprek blijft en respectvol naar elkaar bent. Dat betekent overigens niet dat iedereen het altijd over alles eens moet zijn. Het is ook wel eens goed als mensen elkaars perspectief eens zien. Dat kan voor veel opheldering zorgen. Probeer daarom op een rustig moment met je ouders om tafel te gaan. Begin niet meteen met beschuldigingen of met een wijzende vinger, maar zeg dat er iets is wat nodig besproken moet worden.

Slaan is duidelijk een vorm van mishandeling, maar het smijten met woorden ook. Als ze jou systematisch uit schelden voor wat dan ook, beschadigen ze jouw zelfvertrouwen. Als mijn ouders mij om ieder klein wissewasje uit gingen schelden, zou mijn zelfvertrouwen er ook onder lijden, dus ik denk helemaal niet dat jij je aanstelt. Ik ken zelfs een meisje dat vroeger vreselijk werd uitgescholden door haar moeder. Op haar derde werd ze volgens haar oudere zus als uitgemaakt voor dingen als "kankerhoer" en "achterlijk kutkind". Haar zus kreeg ook al van jongs af aan zo'n behandeling. En hoewel woorden geen fysieke pijn doen, zijn ze schadelijker dan klappen. Ze beschadigen niet alleen je huid, maar ook je ziel.