Mogen we mijn oma nog reanimeren?

  • 2 January 2018
  • 6 reacties
  • 282 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hee,

Mijn oma heeft haar heup gebroken, en sinds toen heeft ze een delier (dat is dat je in de war bent als je zoiets meemaakt). Toen ik bij haar op bezoek was in het ziekenhuis, moest ik mezelf eraan helpen herinneren dat ze mijn oma was, maar gewoon door de war, en dat ze niet een verwarde oude vrouw was waar ik op de goeder manier mee moest praten, en oh ja, ze is mijn oma.
We hebben net gehoord dat de kans heel erg groot is dat ze het delier houdt. Vóórdat ze het had, wilde ze gereanimeerd worden als dat ooit nodig zou zijn, nu zegt ze van niet. Maar ze is door de war, dus we weten niet of we dat serieus moeten nemen. Ze zei het wel in de heldere momenten. Mijn moeder en haar zus moeten nu kiezen of ze gereanimeerd mag worden. Mijn tante vindt van niet, en ik heb met mijn moeder gepraat, en die vindt nu ook van niet, omdat ik haar vroeg of ze überhaupt nog wel wil leven, en mijn moeder dacht van niet. Maar de oma van eerst wilde leven, is het wel goed als we dit besluiten? Het gaat nu niet om mijn emoties hierover, niet over godsdienstige regels, alleen over of ze nou wil blijven leven of niet en of we haar in leven moeten houden als we twijfelen.
Een oudere die gereanimeerd wordt, heeft trouwens een vrij grote kans dat hij dat alsnog niet overleeft, en als dat wel het geval is, dat zijn leven slechter wordt dan eerst.

D

6 reacties

Hey Durf,

Dit is een lastige kwestie en al lange tijd een discussie binnen de geneeskunde. Iedereen heeft er zijn eigen mening over.
Je mag er dus zelf over nadenken wat je ervan vindt. Denk jij dat je oma op de heldere momenten helder genoeg is, hier een besluit over te nemen? Wat zou je zelf willen in deze situatie en wat zou je oma willen denk je? Lastige vragen, maar je kunt geen verkeerde mening hebben denk ik, jij kent je oma waarschijnlijk goed genoeg.
Daarnaast vertel je dat je moeder en tante moeten beslissen en eigenlijk beiden een mening hebben die overeenkomt. Dus ondanks dat ik begrijp dat je er misschien zelf een mening over wilt vormen, is de beslissing aan je moeder en tante en lijken ze die genomen te hebben, dus ik denk dat je hun keuze daarin zult moeten accepteren. Zij kennen je oma tenslotte het beste.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en heel veel sterkte!

Groetjes Esther
Hoi!

Moeilijke situatie. Het is altijd lastig om in te schatten wat iemand anders denkt, zeker als die persoon misschien niet altijd helder is.

Wat zeggen de dokters? Als ze niet meer gereanimeerd wil worden, moet je volgens mij een dossier indienen, zodat ze dat ergens op kunnen schrijven. Voor dat dossier goedgekeurd wordt, gaan ze eerst met je oma praten om te bekijken of ze de juiste keuze maakt.

Het beste lijkt me als je oma met personen die hierin gespecialiseerd zijn gaat praten. Die personen kennen dit soort situaties en kunnen jullie meer zekerheid geven over de juiste keuze. Ze kunnen ook helpen om je oma haar leven aangenamer te maken.

Groetjes
x
Hee,

Mijn oma zei laatst een volzin van vier woorden, en er zat ook nog logica achter. Ze zei af en toe, toen ik er was, iets in de zin van: 'ik wil wat vertellen', en vervolgens staarde ze voor zich uit. Meer wordt het niet meer. Ik ken haar niet goed genoeg, ik weet niet of ze in de heldere momenten helder genoeg is om zoiets te beslissen. Ik kom er niet uit, ik denk de ene keer wel reanimeren, de andere keer niet. Ik ben niet zo goed meer in van mensen houden sinds de dood van mijn tante (de mensen waar ik van zou moeten houden weten dat natuurlijk niet), maar het is net alsof het me niet veel uitmaakt of ze gereanimeerd wordt of niet. Dat is heel gek. Ik probeer van haar te houden, dat is als meer dan ik kan, maar ik voel het niet. Dat zal ze nooit weten, maar het is zo gek als ze straks dood is en ik ben niet verdrietig, ik functioneer nog op school, ik lijk net zo ontspannen als anders, dat kan niet als er iemand dood is. Wat betekent dat ik moet doen alsof het slechter gaat, maar school helpt me zoveel dat ik daar voordelen bij heb, en ik ga niet liegen tegen het zorgteam. Wat weer betekent dat ik heel stil moet doen of het geheim moet houden voor school. Of moet doen alsof de ontspannenheid nep is. Of van haar moet houden, maar dat lukt me echt niet. Ik heb die sterkte niet eens nodig, en als ik emoties had, zou ik me hier kapot over schamen. Mijn psycholoog is dan ook de enige die weet dat ik niet van mensen kan houden. En jullie nu, dus.

D
Echt een moeilijke situatie met je oma. Ze wilde iets vertellen, maar lijkt de kracht ertoe niet meer te hebben.
Het lijkt dat jij veel verantwoordelijkheid op jou neemt, maar vergeet niet dat je er niet alleen voor staat. Je oma heeft vast nog familie die zich om haar bekommert, en dan heb je de dokters nog. Je staat er niet alleen voor. Dit is geen beslissing die jij zelf moet nemen. Kun je hier met een dokter over praten?

Dat niet van mensen kunnen houden herken ik een beetje. Ik hou van een paar mensen, maar van anderen waarvan van je verwacht wordt dat je ervan houdt, hou ik dan weer niet. Ik heb dit eens tegen een vriend gezegd (waar ik oprecht van houd) en die zij dat het misschien komt omdat ik al afscheid heb moeten nemen van personen, en misschien daardoor onbewust niet van personen probeer te houden uit "zelfverdediging". Dat klinkt best logisch in mijn oren, en misschien is dat bij jou ook wel het geval.

Ik ben ervan overtuigd dat jij wel emoties hebt. Nu liggen die emoties misschien in de knoop, maar dat wil niet zeggen dat ze niet aanwezig zijn.

Goed dat je psycholoog dit weet. Heb je deze situatie al met hem/haar besproken?
Hee,
Ze is weer beter. We hadden het ook niet verwacht, maar de is er weer bovenop. Ze heeft wel beginnende Alzheimer, maar verder gaat het goed.
Maar nou moeten we dus weer een nieuwe keuze maken over reanimeren.
D
Wat goed dat het weer beter met haar gaat! Ze heeft beginnende Alzheimer, maar heeft ze nog heldere momenten? Wat zegt ze zelf? De dokters kunnen haar hierin bijstaan.

Reageer