Vraag

Moeder/slaan/je wilt weg

  • 11 July 2018
  • 4 reacties
  • 294 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hey, ik zoek iemand die een beetje hetzelfde meemaakt in zijn of haar leven. Ik ben 18 jaar (meisje) en heb het best moeilijk thuis en vooral met mijn moeder. Op jonge leeftijd ,ik was toen nog echt een baby, heeft mijn vader mij verlaten. De reden weet ik niet maar na 18 jaar heb ik toch al contact met zijn zus. Maar dat ter zijde. Ik heb nooit echt een band gehad met mijn moeder, we hebbe soms tijden dat we kunnen lachen samen maar enkele uren later ben ik een kind dat enkel voor problemen zorgt en alleen aan haar eigen denkt volgens haar. Als mijn mama kwaad word ben ik soms zo verstijft van angst. Ik zweet me echt te pletter vanbinnen en men hart voel ik tot in men keel kloppen. Mijn moeder kan echt heel opvliegend zijn , ze achreeuwt zo luid dat de buren het tot bij hun horen, soms schreeuwt ze echt vlak naast men oor dat ik men oortrommel er van voel trillen. Ik ben in men kleuter en lagere school jaren nogal vaak geslagen door haar. Ze is enkel 1cm groter dan mij maar handen komen vaak als een echte harde klap aan. De angst als ze schrreuwt tegen mij en ik het gevoel heb dat ze me een van de momenten kan slaan is ongeloofelijk ansgtaanjagend. Het is voormij soms zo erg dat ik medelijde met mezelf heb en me afvraag wat ik ooit zo slecht heb gedaan dat ze me voor minste dingen zo kan slaan. Ik vraag me altijd af van hoe kan je als moeder het over je hart krijgen om je kind te slaan.. bulten op men hoofd, haar nagels in bloedende afdruk in men nek, ik heb een potloodpunt in mijn boven been zitten, bloeduitstoringen van een klap in mijn gezicht,opgezwolle lip van een slag of neus die dik en pijn doe van een vuist op mijn neus. Ik denk wel dat kinderen die echt mishandeld worden het wel 10keer zo erg hebben als mij maar toch ..waarom toch altijd..? Ik heb ook bepaalde traumas aan stiefvaders over gehouden, verplicht sla eten op kleuterleeftijd terwijl je het echt niet lust maar toch moest alles op eten tot ik ervan overgaf in men bord.. ik had geen tutje dus zoog ik op mijn duim maar hij kon daar niet tegen dus snachts maakte hij me wakker en moest ik eerst mee naar beneden zodat hij een sigaret kon roken( winter of niet ik moest in mijn pyjama terwijl hij een jas aanhad) ,na het roken moest ik op men knieen naast men bed slapen als straf. Ik werd wakker half zittend en met men hoofd op men bed of liggend op de grond wakker.. het heeft lang geduurd voordat men moeder hen weggestuurd heeft. Men stiefvaders wouden nooit geloven dat ze zo aggresief uit de hoek kon komen maar na enkele maanden hirld ze zich ook niet meer in voor hun en ging in hun bij zijn zo tekeer tege me en Ze verlieten ons. Ik was bang alleen bij haar,ze moest zich voor niemand haar eigen in bedwang houden. Ik huil nog vaak savonds in bed en vraag ik me af waarom ik, wat heb ik haar toch aangedaan... sinds de dood van mijn oma (zij was een koningin voormij) zopas,heb ik heel zwaar..telkens kijk ik naar haar foto als mijn moeder kwaad ks geweest en hoopte ik dat ze er nog was, ze begreep me en als ik iets zei over men mama hield ze dat voorzich. Ze wist da ze mama nie kon verandere,zo is ze nu eenmaal,maar ze kon me troosten ,ze wist perfect wat ik doormaakte, als ze me soms met een bult of blauw oog bij hasr thuis kwam en mama zei dat het bij lo op school gebeurt was dan wist oma metern wat er gebeurt was. Herf tiemand ook son angsy voor hun moeder? Ik hopp iemand te vinden buiten mijn oma die me ook echt verstaat.je kan me sturen. Oma ik mis je !xx

4 reacties

Reputatie 6
Badge +5
Beste TD99,

Wat goed en knap van je dat je je verhaal deelt.
Ouders mogen hun kinderen niet zo behandelen.
Jij hoort je veilig te voelen in je eigen huis.
Het zou goed zijn om contact te zoeken met een volwassene die je vertrouwd, zoals iemand uit de buurt of een leraar op school.

Op dit forum kun je verhalen van anderen lezen waarin je je misschien herkent.
Als je graag met iemand wilt praten kun je bij de Kindertelefoon ook terecht voor een gesprek met een getrainde medewerker, via telefoon of chat. We zijn er voor alle kinderen en jongeren tot 18 jaar die in vertrouwen willen praten. Je hoeft dus niet te vertellen hoe je heet en wie je bent. We weten dat het soms lastig is om over iets te praten. Dat is niet erg. We helpen je daarbij. Praten lucht op, echt! Chat of bel naar 0800-0432 (gratis), dit kan elke dag van 11.00 tot 21.00 uur.

Wil je met een leeftijdsgenoot praten?
Op maandag t/m vrijdag kun je van 18.00 tot 20.00 uur met een jonge vrijwilliger chatten. Dit zijn getrainde vrijwilligers tussen de 16 en 19 jaar oud.

Heb je meer hulp nodig?
Zie je echt geen uitweg meer en heb je meer hulp nodig? Via de ‘Meer hulp’-knop op onze site kan je contact zoeken met een hulpverlener van Veilig Thuis. De Kindertelefoon helpt je dan hierbij. Je kunt gebruikmaken van deze knop tijdens onze openingstijden.

Veel sterkte en met vriendelijke groet,

Renske
De Kindertelefoon
Hoi

Wat een heftig verhaal. Heel dapper dat je het hier gedeeld hebt. Wat je moeder met je doet, is onaanvaardbaar. Je oma is overleden, en zij begreep je. Ik vind het zo jammer dat je afscheid hebt moeten nemen van de persoon waar jij je goed bij voelde.

@Renske heeft opties genoemd waar jij terecht kan. Al die mensen willen jou graag helpen. Zij zijn er voor jou, en willen niets liever dan dat jij een veilig thuis hebt. Jij, net als iedereen, verdient een veilig, fijn thuis waar je graag bent. Met de hulp waar @Renske het over had, kan dat.

Het liefst zou ik jou een lieve, bemoedigende knuffel geven. Bij deze alvast een virtual hug. Je hebt je verhaal hier durven delen, dat was de eerste, heel goede stap. De volgende stap lijkt me te praten met iemand die je vertrouwt, bv. een leraar of een moderator van de KinderTelefoon. Daarna zien we wel hoe het loopt. Ik vermoed dat je je na dat gesprek al een stuk beter zal voelen.

Groetjes
x
Hey, nja de enige die mij echt verstand was mijn oma.. tegen dat ik dat ooit verwerkt krijg zijn we al een hele tijd verder. Ze leek echt onsterfelijk voor mij en dan ineens is ze weg..toekijken hoe we nu haar huis moeten leeghalen..heftig..ik zou me haar perfect nog kunnen inbeelden hoe ze altijd in de zetel zat als we langskwamen? Niet te geloven dat het een leegte is nu. Dankje voor die hug ! Kvind het hier fijn dat mensen hier elkaar verstaan.
Groetjes
Het moet heel zwaar zijn om met haar verlies om te gaan. Momenteel kan het voelen of de pijn van het verlies nooit zal verlichten, maar de pijn wordt minder met de tijd. Dat rouwproces moet je tijd geven, en gaat vlotter als je hulp hebt. Heb je al één van de hulpinstanties gecontacteerd die Renske noemde? Die instanties kunnen je helpen bij het verwerken van je verdriet en de heftige situatie thuis. Je staat er niet alleen voor.

Je oma is een vorm van onsterfelijk. Als jij haar nooit vergeet, blijft ze voor altijd bij jou. In Shinto, een religie in Japan, geloven mensen dat de ziel van een overledene overgaat in Kami. Deze Kami bevinden zich in rotsen, bergen, bomen, etc. Hield je oma van de natuur? Dan kan je haar aanwezigheid misschien voelen in een mooi plekje waar ze vaak naartoe ging. Je kan naar dat plekje gaan om je oma te herdenken, en je dichter bij haar te voelen. Was er een plekje waar jullie vaak samen naartoe gingen?

Die hug was graag gedaan. Ik geef je er nog een als je dat fijn vindt. Ik zou het fijn vinden als je contact opnam met de KinderTelefoon, of een andere hulporganisatie. Misschien vind je daar iemand die je begrijpt, misschien wel net zo goed als je oma. Er lopen fijne en betrouwbare mensen rond, en met wat zoeken, kan je die vinden.

Reageer