Hallo,

Ik (16 jaar) weet niet meer wat ik moet doen.
Ik ben heel mijn leven al bang voor mijn vader, omdat hij flipt wanneer je hem boos maakt.
Hij wordt niet elke dag boos, maar wanneer hij boos wordt is het best heftig, doordat hij zijn controle verliest.
Hij scheldt ons uit, gooit soms met dingen, geeft overdreven straffen of loopt weg terwijl hij de schuld op ons schruift.
Ondanks dat hij niet elke dag boos wordt kan je hem wel snel boos maken: simpelweg door op hem in te gaan wanneer hij onterecht is of door een kleine fout te maken. (bijv 1 minuut te laat thuis komen.) Hierdoor moet ik 24/7 opletten met wat ik doe en ik kan nooit volledig rusten, waardoor ik ook altijd moe ben. Het is nooit goed met hem.

Als kind had ik nooit door dat er iets mis was met hem. Ik dacht dat zijn gedrag normaal was. Maar sinds ongeveer 2 jaar heb ik door dat er iets goed mis is, maar ik was simpelweg altijd te bang iets ertegen te doen. Dus ik bleef en bleef maar onterecht behandeld worden.

De laatste paar maanden gaat het helaas steeds slechter. Hij beschuldigd mij van dingen die niet kloppen en geeft me daarom ook onterechte en overdreven straffen. Hij scheld me steeds uit voor dingen zoals bijv. leugennaar en hij vindt nooit dat ik iets goed doe.

Hij heeft laatst ook mijn spaarrekening verwijderd en hij dwingt mij te werken voor hem in de vakanties. `Nu moet je wel echt je best gaan doen als je nog steun van ons wilt krijgen later.` zei hij.

Ik ga een paar voorbeelden noemen van wat er gebeurd:
Ik kwam een keer 1 minuut te laat beneden doordat ik doorgelekt was en dat moest ik eerst opruimen. Ik kreeg gelijk helemaal op mijn kop, omdat ik me ´niet aan de afspraak´ hield. Ik werd uitgescholden en ik mocht 1 maand niet meer logeren.

Vandaag moest ik om 6 uur thuis zijn. Ik was bij een vriend van me. Ik had gekeken op de busplanner en ik zou optijd thuis aankomen, maar de bus was vertraagd waardoor ik mijn overstap heb gemist. Ik moest daardoor een bus pakken die 10 min langer duurde. Ik was daardoor 10 min te laat en ik werd weer helemaal klein gemaakt. Ik kreeg als straf dat ik nog 2 weken niet mag afspreken. Ik was er klaar mee, met de kleinering de hele tijd. Dus ik ging op hem in. Het volgende moment werd ik bij mijn haren gepakt en van de stoel af gesleurd tot in de gang, op de grond. Ik schreeuwde en mijn knie lag open. Dit is precies waarvoor ik en mijn familie bang zijn om op hem in te gaan.

1 keer ben ik weggelopen van huis voor 1 nacht, omdat ik het echt even niet meer aankon. Ik heb verteld waarom ik weg was, waar ik was en dat ik veilig was. Ze dreigden de politie te bellen en uiteindelijk werd ik opgehaald door mijn moeder. Dezelfde dag hebben dwong mij vader me met ze te praten. Ik heb uitgelegd dat het echt niet goed met mij gaat, maar dat wanneer ik het aangeef ze niet luisteren of vinden dat ik mij aanstel. Mijn moeder probeerde mij te begrijpen, maar mijn vaders bestond weer uit mij beschuldigen, kleineren en hij zei:´spring toch lekker voor de trein als jij je zo slecht voelt.´

En dit zijn maar een paar voorbeelden.

Mijn moeder doet er ook niks tegen en zegt dat ik het maar moet laten gaan. Ook zij zet mij 24/7 alleen maar onder druk met school en wanneer mijn vader weer overdrijft of boos wordt op mij zegt ze dat ik bijv `maar niet 1 minuut te laat beneden moest komen.´ Ze weet zelf heel goed dat wat mijn vader doet niet goed is, maar ze wilt het niet accepteren en neemt het daarom voor hem op.

Samengevat:
Ik sta 24/7 onder druk. Ik mag geen fouten maken. Ik word gekleineerd. Ik doe nooit iets goed. Alle schuld wordt op mij geschoven. Er worden absurde regels gemaakt. Ik ben over de grond heen gesleurd. Ik ben door dit ALTIJD moe en ik kijk er tegen op naar huis te gaan. Mijn zelfverzekerdheid is hier ook drastisch van omlaag gegaan. Mijn cijfers zijn ook achteruit gegaan. Ik ben er klaar mee. Thuis voelt niet meer als een thuis voor mij.

Mijn vraag is nu:
Is dit mishandeling? Zo ja: wat kan ik hiertegen doen?
Ik wil hier weg, maar ik ben bang dat hij mij of mijn familie iets aandoet.