Hoi,

Ik wil even iets kwijt namens MIJN VRIEND. Ik post het effe, aangezien die er zelf door zit, ernaast is het voor hem enorm vermoeid om (lange) teksten te typen wegens zijn oogziekte. Hij ziet maar 25%, heeft ook het risico om blind te worden

Hij heeft alles behalve een normale of stabiele thuis situatie. Van kleins of aan (onder de 6 jaar) dat hij zich kan herinneren werd hij fysiek mishandeld door zijn ouders, vooral zijn vader. Zijn moeder, zus werden ook mishandeld, misbruikt.

Die ging ook vreemd. Op school werd die gepest. Thuis kreeg die emotioneel ook niet de nodige zorg, zelfs thuis kreeg hij elke dag te horen dat die lelijk was, niks goed deed, kreeg hij bijna overal de schuld van. Die had ook niet echt vrienden, iemand waarbij hij terecht kon.

De enige plaats waar hij zich nog wat veilig voelde was op zijn kamer, het enige waar bij hij troost vond was bij zijn knuffel.
Op zijn 13 de, gingen zijn ouders uiteindelijk uit elkaar omdat zijn moeder ook niet goed behandeld werd. Er is een hele recht zaak rond de scheiding geweest.
Zijn moeder en zus hebben er ook een trauma aan over gehouden, zowel hij als zijn moeder en zus hebben een depressie.

Op zijn 14 de, werd hij door zijn vader voor een keuze gezet ofwel: ‘Of bij hem wonen, of bij zijn moeder gaan wonen’. Wanneer hij zei dat hij bij zijn moeder ging wonen, dreigde hij meteen met zelfmoord. Uiteindelijk heeft hij zijn keuze wel doorgezet om bij zijn moeder te gaan wonen.

Vanaf toen werd hij fysiek niet meer mishandeld, pesterijen bleven wel alleen in een iets mindere mate. Thuis werd die nog steeds verwaarloosd, het ging alleen maar bergaf met hem. Zijn onzekerheid over zichzelf werd erger dan ervoor, hij zonderde zich meer af, er werd nog minder naar hem geluisterd. Die heeft er ook verlatingsangsten, paniek aanvallen aan overgehouden. Op school gaat het niet zo goed met hem, aangezien hij er niet toe komt om school taken te maken door zijn depressie, zich te kunnen concentreren, de helft van de keren kan die ook de opgaves niet lezen of het bord niet lezen, die komt er ook niet toe om vroeg te gaan slapen.

Toen hij mij leerde kennen, heb ik hem uiteindelijk kunnen overhalen om hulp te gaan zoeken. Die gaat 1 x per week. Dat duurt ook effe om volledig aan de slag te kunnen, eerst moeten ze wat meer overzicht hebben over de problemen, thuissituatie,…

Zijn thuissituatie verbeterd er echter niet op, zijn moeder heeft financiële problemen. Er word ook van hem veel huishoudelijke taken verwacht, zijn zus en hem moeten maandelijks wat geld afgeven. Hij word niet zoveel ingeplant op zijn werk. Dus zoveel verdient hij niet. Die moet: 50 euro afgeven aan z’n moeder, gsm abonnement zelf betalen, kleren, eten de helft van de keren, als die een hobby wil beoefen (waardoor die inmiddels al veel hobby’s heeft opgegeven), trein tickets, een tijdje geleden heeft zijn moeder ook 100 euro van zijn spaargeld genomen om dat paard te kunnen betalen waar die zelf niet eens voor gekozen heeft. Er zijn soms dagen, dat er geen eten in huis is voor hem. Ofwel haalt ze niks voor hem, of zijn zus neemt zomaar alles. Ze heeft het inderdaad financieel niet breed, maar ze kan dan vervolgens wel: dure lingerie kopen, dure kleding voor zichzelf, eten voor zichzelf en haar vriend zijn zus halen, haar vriend 2 weken na elkaar laten logeren, wedstrijden met het paard, dure cadeau’s voor d’r vriend kopen. Sinds kort nam zijn vader ook opnieuw contact met hem op, op een brutale manier werd die uitgescholden via SMS. Ernaast nam die contact op met zijn therapeute, begon die ook zijn psychologe te beledigen, heeft die staan schreeuwen aan telefoon tegen de directie van daar.

We hebben ook een lange afstand relatie, dus we zien elkaar 1 keer in de maand. Dit weekend was ik bij hem, heb ik van dichtbij gezien hoe het er aan toe ging. Ze spraken alleen maar negatief tegen hem, hij kon niks goed doen, die werd van alles verweten. Wanneer hij effe weg was, ik zat alleen aan tafel vergeleken ze hem met zijn vader, konden ze ook niks positiefs over hem zeggen. Gisteren had hij voorgesteld dat we elkaar 1x om de 3 weken zouden zien. Zij vond dat te veel aangezien ‘hij niks goed doet’. Terwijl haar vriend twee weken non stop logeert, de vriend van zijn zus logeert er 3 à 4 dagen per week. Die word het vaak verweten dat zijn schoolresultaten niet goed zijn, dat hij in haar ogen niet voldoende helpt, te weinig geld afgeeft. Wanneer dat hij dan helpt krijg die alleen maar te horen dat die het niet goed doet, heb ik zelf ook meerdere keren ervaren dit weekend. Vandaag was er opnieuw geen eten, die had ook geen geld meer over. Die kreeg vandaag opnieuw te horen dat die niks goed doet. Nu zit die er ook door, weet die niet meer wat die moet doen. Hebben jullie misschien tips voor hem, wat zouden jullie doen?