Vraag

Mijn ouders zijn paranoide

  • 25 April 2020
  • 3 reacties
  • 107 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Het valt me de laatste tijd op dat mijn moeder meer tijd besteed in mijn kamer dan in haar eigen. Ze zoekt de hele tijd wanhopig door mijn spullen, op zoek naar van alles en nog wat. Soms is het haar mascara, soms een boek en andere keren weer wat totaal anders. Daar ben ik intussen wel aan gewend, maar ik vind het bloedirritant dat ze me niet gewoon kan vertrouwen. Ik kan je op alles zweren dat ik nooit dingen van haar heb gestolen en dat ik gewoon probeer om een goed mens te zijn. En toch is ze altijd boos op me.

Het ergste is wel dat ik het idee heeft dat ze me laat bespioneren door familieleden en vrienden. Ondanks de tracking app op mijn telefoon krijgt ze altijd van mensen te horen hoe laat ik waar ben geweest. Zo krijg ik regelmatig te horen dat familieleden mij op bepaalde tijden bij bepaalde plaatsen hebbeb “gesignaleerd”. Ook zegt ze regelmatig dingen als “Op [tijd] fietste je langs oma haar huis.” Vaak is dat op weg naar werk. En ik zie elke keer als ik werk wel een familielid of vriend(in) van mijn moeder. Soms kopen ze niks, maar vaak kopen ze maar een voorwerp, wat ik nogal verdacht vind.

Uiteindelijk heb ik maar besloten daar geen enorm punt van te maken. Ik doe tenslotte niks verkeerd. In ruil daarvoor wilde ik wel een slot op mijn slaapkamerdeur. Dat mag niet. Toen ik redeneerde dat ik al constant in de gaten gehouden word en dat ik gewoon af en toe even alleen wil zijn en ik soms ook met vriendinnen wil kunnen bellen zonder dat zij alles afluisterd, werd ze weer eens boos. Haar argument was dat zowel ik als de kamer haar eigendom zijn en dat “het eigendom de eigenaar niet gaat vertellen hoe dingen horen”.

Wat zouden jullie in deze situatie doen? Ik hoor vaak dat ik er met mensen over wil praten, maar zoals ik al eerder het uitgelegd: ik heb niemand die ik echt vertrouw afgezien van mijn vriendinnen, maar die kunnen er niets aan veranderen. De familie doet er ook gewoon gezellig aan mee, dus die hoef ik het al niet te vragen.


3 reacties

Reputatie 1
Badge +1

Hi @MissyAnoniem ,

Wat frustrerend. Denk er anders over na een brief aan haar te schrijven dat je alles uitlegt. Volwassenen vinden brieven meestal helemaal geweldig. Je kan in dei brief uitleggen dat je probeert een goed persoon te zijn en dat je jezelf vertrouwt en heel erg hoopt dat haar moeder haar ook kan vertrouwen omdat het een onzeker gevoel geeft.Wees er duidelijk maar geef ook je eigen fouten aan. Alles op ouders blaimen heeft nooit veel zin want er veranderd dan niks. Denk je misschien dat er een reden is dat ze zo doet? Heeft ze zelf ouders gehad die helemaal niet beschermend waren of voor haar uit keken? Ik zou die brief schrijven en het er daarna rustig met haar over hebben.  Ik weet niet hoe andere kunnen helpen in deze situatie. Als het heel extreem word kan je misschien met je mentor praten. Misschien wilt hij /zij na 1 juni een gesprek met jou en je moeder plannen. 

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Liefs

Badge +1

Hoi,

 

Deze situatie kan raar worden maar ik begrijp je moeder voor de helft. Je vind het misschien raar dat er soms vriendinnen langslopen maar je moeder kan ook ernstig bezorgd zijn om je. Ze wilt weten waar je bent. Ik denk dat dat uit veiligheid is en omdat ze bezorgd is. Ik ben zelf ook paranoide. Dat klinkt misschien heel verkeerd maar ik ben niet uit mezelf paranoide geworden. Mijn broers maakte me stuk en gaven kritiek op alles wat ik zei dus durfde ik nooit iets zeggen en deed ik dingen die ik normaal nooit doe(meer informatie kijk mijn topic die ik laatst heb gepost). Je moeder kan ook zo paranoide zijn geworden. Misschien heeft je broer/zus of zelfs je vader meerdere keren iets verkeerd gedaan en ik denk dat daarom je moeder paranoide is geworden. Ik zou het best is met haar praten en zeggen dat het goed komt. Ik hoop dat je iets aan mijn advies hebt!

 

 

Groetjes

Wetjebetje

Lid 1 Geen enkel kind mag worden onderworpen aan willekeurige of onrechtmatige inmenging in zijn of haar privéleven, in zijn of haar gezinsleven, zijn of haar woning of zijn of haar correspondentie, noch aan enige onrechtmatige aantasting van zijn of haar eer en goede naam.

Lid 2 Het kind heeft recht op bescherming door de wet tegen zodanige inmenging of aantasting.

Je hebt recht op privacy en dat moeten je ouders gewoon accepteren. Als ik jou was zou ik gewoon duidelijk uitleggen dat je privacy wil en uitleggen waarom je dat wilt, en haar vertellen wat je wilt dat ze niet meer doet.

Groeten PindakaasGegeten

Reageer