Instabiele moeder

  • 3 November 2019
  • 4 reacties
  • 126 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Dag allemaal,

 

Mijn moeder is nu een tijd gestopt met werken vanwege een burn-out. Ze brengt daarom regelmatig een bezoek aan een psycholoog. Echter heb ik het gevoel dat dit absoluut geen verbetering aanbrengt aan haar mentale welzijn, maar heb ik het gevoel dat het alleen maar bergafwaarts gaat. Ook heeft ze een nieuwe vriend gekregen die midden in een depressie zit en die symptomen vertoont van sensitief narcisme. Ik heb het gevoel dat mijn moeder en haar nieuwe vriend elkaars psychologische problemen jammergenoeg alleen maar versterken. 

 

Maar hier wou ik het eigenlijk niet over hebben. Ik wou het over de band tussen mij en mijn moeder hebben, die enorm aan het verslechteren is (wat ik overigens niet heel erg vind). Thuis kan mijn moeder haar emotionele instabiliteit enorm op mij afreageren. We hebben constant ruzie met elkaar en mijn schoolwerk lijdt hier ook erg onder. Het probleem bij haar is, is dat ze niet naar haar eigen gedrag kan kijken en alles zo om kan draaien waardoor ze doet alsof het allemaal mijn schuld is. Het lastige hiervan is dat zij het écht niet doorheeft dat zij de persoon is die fout zit. Zo is ze er bijvoorbeeld vaak overtuigd van geweest dat ik en mijn zusje haar zouden willen manipuleren of een ‘groepje’ zijn die tegen haar is. Ze vergt ook enorm veel aandacht, omdat ze vaak zit te huilen op de bank (spijt, onzekerheid, eenzaamheid?) en dan verwacht dat ik medelijden met haar heb en haar de benodigde liefde ga geven door middel van knuffels. Als ik aangeef dat ik geen behoefte heb aan een knuffel, kan ze nogal boos uitvallen. Zo zijn er nog enorm veel andere dingen. Ik voel mijzelf vaak geen kind van haar, omdat zij zich vaak puberaal kan gedragen, maar natuurlijk zegt ze dit altijd tegen mij, waarschijnlijk vanwege het feit dat ze het dan van zich af kan schuiven. Als ik aangeef dat ik het niet fijn vind hoe ze met mij omgaat en dat ik hier emotioneel kapot van ga, zegt ze dat ik me maar meer af moet sluiten van haar, maar als ik mijzelf meer probeer af te sluiten, wordt ze boos op mij omdat ik te gesloten doe en me ‘puberaal’ gedraag. Ze spreekt zichzelf dus erg vaak tegen en weet niet wat ze wilt. 

Mijn vader (die ergens anders woont, omdat mijn ouders gescheiden zijn) vermoedt dat mijn moeder de psychische stoornis borderline heeft omdat zij aan veel symptomen voldoet en het dus erg logisch zou zijn.

 

Ik weet echt niet wat ik moet doen, ik heb onder andere al een contactpersoon op school ingeschakeld omdat ik het allemaal echt niet meer kan verdragen thuis. Jammergenoeg is er geen mogelijkheid om uit huis te gaan, of bij mijn vader te gaan wonen. Dit komt doordat mijn moeder er geen reden tot ziet om dit te laten gebeuren, omdat zij niet snapt dat ze iets verkeerd doet. Erg lastig allemaal dus, je probeert een persoon een spiegel voor te houden, maar die persoon ziet zijn eigen spiegelbeeld eigenlijk niet.

 

Heeft iemand tips, of iets soortgelijks meegemaakt? Let me know.

 

Liefs, Puck.


4 reacties

Badge

Dag allemaal,

 

Mijn moeder is nu een tijd gestopt met werken vanwege een burn-out. Ze brengt daarom regelmatig een bezoek aan een psycholoog. Echter heb ik het gevoel dat dit absoluut geen verbetering aanbrengt aan haar mentale welzijn, maar heb ik het gevoel dat het alleen maar bergafwaarts gaat. Ook heeft ze een nieuwe vriend gekregen die midden in een depressie zit en die symptomen vertoont van sensitief narcisme. Ik heb het gevoel dat mijn moeder en haar nieuwe vriend elkaars psychologische problemen jammergenoeg alleen maar versterken. 

 

Maar hier wou ik het eigenlijk niet over hebben. Ik wou het over de band tussen mij en mijn moeder hebben, die enorm aan het verslechteren is (wat ik overigens niet heel erg vind). Thuis kan mijn moeder haar emotionele instabiliteit enorm op mij afreageren. We hebben constant ruzie met elkaar en mijn schoolwerk lijdt hier ook erg onder. Het probleem bij haar is, is dat ze niet naar haar eigen gedrag kan kijken en alles zo om kan draaien waardoor ze doet alsof het allemaal mijn schuld is. Het lastige hiervan is dat zij het écht niet doorheeft dat zij de persoon is die fout zit. Zo is ze er bijvoorbeeld vaak overtuigd van geweest dat ik en mijn zusje haar zouden willen manipuleren of een ‘groepje’ zijn die tegen haar is. Ze vergt ook enorm veel aandacht, omdat ze vaak zit te huilen op de bank (spijt, onzekerheid, eenzaamheid?) en dan verwacht dat ik medelijden met haar heb en haar de benodigde liefde ga geven door middel van knuffels. Als ik aangeef dat ik geen behoefte heb aan een knuffel, kan ze nogal boos uitvallen. Zo zijn er nog enorm veel andere dingen. Ik voel mijzelf vaak geen kind van haar, omdat zij zich vaak puberaal kan gedragen, maar natuurlijk zegt ze dit altijd tegen mij, waarschijnlijk vanwege het feit dat ze het dan van zich af kan schuiven. Als ik aangeef dat ik het niet fijn vind hoe ze met mij omgaat en dat ik hier emotioneel kapot van ga, zegt ze dat ik me maar meer af moet sluiten van haar, maar als ik mijzelf meer probeer af te sluiten, wordt ze boos op mij omdat ik te gesloten doe en me ‘puberaal’ gedraag. Ze spreekt zichzelf dus erg vaak tegen en weet niet wat ze wilt. 

Mijn vader (die ergens anders woont, omdat mijn ouders gescheiden zijn) vermoedt dat mijn moeder de psychische stoornis borderline heeft omdat zij aan veel symptomen voldoet en het dus erg logisch zou zijn.

 

Ik weet echt niet wat ik moet doen, ik heb onder andere al een contactpersoon op school ingeschakeld omdat ik het allemaal echt niet meer kan verdragen thuis. Jammergenoeg is er geen mogelijkheid om uit huis te gaan, of bij mijn vader te gaan wonen. Dit komt doordat mijn moeder er geen reden tot ziet om dit te laten gebeuren, omdat zij niet snapt dat ze iets verkeerd doet. Erg lastig allemaal dus, je probeert een persoon een spiegel voor te houden, maar die persoon ziet zijn eigen spiegelbeeld eigenlijk niet.

 

Heeft iemand tips, of iets soortgelijks meegemaakt? Let me know.

 

Liefs, Puck.

Hey lieve Puck, same here. 

Toen ik 4 was heeft mijn moeder een hersen infarct gehad. Toen ik 11 was zijn mijn ouders gescheiden. Een vechtscheding. Mijn moeder was toen al een paar jaar depressief. Mijn broer en moeder Hadden toen altijd ruzie en zo ging m'n broer bij m'n vader wonen. Mijn moeder begon naar alcohol te  pakken en nu woon ik ook bij mijn vader. 

Mijn moeder is heel onstabiel en ik maak me vaak zorgen op haar. Ik woon niet fijn thuis bij mijn vader niet en als ik bi mijn moeder ben ook niet. Ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik krijg nu hulp en krijg een steungezin. Dit houd in dat ik daar af en toe naar toe ga en bijv eet of slaap. 

Ik kan je zo niet helpen maar als je iemand nodig hebt om te praten, here am I! Veel sterkte en liefs

lieve puk,

 

same her. mijn moeder en zus hebben allebei borderline, wat ik zou doen als het bij jou mogelijk is (wat ik heb geleerd) bij je vader gaan wonen. en laat het haar maar even lekker uitzoeken. en als jij denkt het kan wel weer spreek een keertje af. een uurtje of zoe iets,

 

ik heb mijn moeder daar door een half jaar niet gezien. omdat ik er zelf aan kaopt ging. mijn tip stel je zelf ff boven aan. kies je voor je zelf. dat is moeilijk om dat je het geoel hebt dat je haar laat stikken maar jij bent het kind zij is hier de volwassen zij kan het zelf. dus ik zou proberen wat hier boven staat mij heeft het heel goed geholpen. op dit moment zie ik mijn moeder als ik dat wil dat is soms 1 keer in de maand. het is moeilijk en doet zeker pijn. maar soms is dat de beste keus. 

 

xxxx juultje

Hey @Jul3122005 en @juultje23 ,

Bedankt voor jullie reactie! Het is nu iets meer dan een maand geleden dat ik het bericht heb geplaatst, maar gelukkig gaat het iets beter tussen mijn moeder en mij. Ik hoop in februari voor een half jaar in Amsterdam te gaan wonen, vanwege een stagebedrijf die ik daar heb gevonden. Dit is iets wat me rust geeft, omdat ik dan vaker van huis ben. Ik ga er vanuit dat uiteindelijk alles wel weer wat stabieler gaat worden(ik hoop het in ieder geval).

Liefs!

Hallo Puck :)

Gelukkig dat het wat beter gaat tussen jou en je moeder! Hopelijk gaat het in iedergeval wat stabieler worden in jullie situatie en met haar psychologische problemen.

-Dr8gon99

Reageer