Vraag

ik wil uit huis

  • 4 October 2017
  • 11 reacties
  • 363 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
dus ik zit met een probleem (duh anders zou ik niet als 17 bijna 18 jarig hier zijn). ik voel me thuis niet meer thuis... mijn moeder voelt voor mijn niet meer als een moeder wegens alles wat er de afgelopen jaren gebeurt is... en als er weer wat gebeurt en ik wil erover praten hoef ik dat niet te proberen want dat maakt alles alleen nog maar erger... en mijn vader... nouja die heeft in de afgelopen paar jaar ookal genoeg laten merken dat hij spijt heeft van mij ooit op aarde zetten... vrienden heb ik niet echt... en mijn vriendje wil dankzij mijn ouders niet meer thuis komen... vooral omdat hij een keer voor mij opkwam tegen mijn moeder toen zij en ik in zn grote ruzie zaten dat het niet meer te overzien was wat er ging gebeuren...er was toen zoveel gebeurt dat zelfs ik haar niet meer kan vergeven... maar het enige wat hij wil is een oprechte sorry van haar tegen hem horen... dat zal ze nooit doen... dan kom je nog bij alle eet problemen die ik altijd al had... mijn moeder zei altijd dat ik te dik was... toen ben ik op mijn 14 drastisch gaan afvallen... toen vond ze me in eens te dun... toen kon ik dankzij mijn vriendjes hulp eindelijk weer eten... toen werd ik weer te dik... nu eet ik weer amper iets... het is nu zelfs op dat punt dat ik braak neigingen heb als ik eet... ik wil het huis uit... mam zegt dat ik geen opleiding meer heb als ik dat doe... of een telefoon of abonement want die betaald zij... dus er zit niks anders op dan in deze levens echte hel blijven zitten... eerlijk gezegt wil ik het gewoon allemaal eindigen... maar dat zou te egoistisch zijn tegenover mijn broer, zus (en haar dochter en zoon) en mijn vriend, ik hou teveel van ze om pijn te hebben dus ook om ze te vertellen dat ik me zo voel... help...

11 reacties

Hoi!

Inderdaad niet zo gezellig :(
Ik ben wel blij dat je mensen hebt waar je van houdt, zoals je vriendje, broer en zus. Kunnen zij niet voor je opkomen? Je zegt dat je zus een dochter en zoon heeft, dus die is al wat ouder? Kan die niet met je moeder praten?
Je eetproblemen zijn zorgwekkend. Gezond eten is net zo belangrijk als genoeg slapen, en er moet een goed ritme in zitten. Woont je broer of zus nog thuis, zodat zij in de gaten kunnen houden wat jij allemaal eet?
Kun je met je broer, zus, vriendje en moeder eens rond de tafel gaan zitten en een volwassen gesprek houden? Geen geschreeuw, niet schelden, die regels stel je voor het gesprek op, en iedereen heeft zich daaraan te houden, ook je moeder, zeker je moeder.

Kan je dit met je mentor bespreken? Iemand van buitenaf je gezin heeft vaak een andere visie op de situatie en kan vaak met goede tips komen. Mentors zijn trouwens opgeleid om met moeilijke gezinssituaties om te gaan. Durf je hem/haar aan te spreken of een mail te sturen?

Groetjes
x
dankje voor je reactie en dat gesprek hebben we al een gehad (zonder mijn broer want hij vond het te gevoelig) maar mijn moeder is alles behalve volwassen in die dingen... en een mentor al is geprobeerd maar willen of kinder bescherming erbij halen of sturen me naar het ggz en daar heb ik geen zin in want die mensen verkloten je leven nog erger... kinderbescherming lost niks op maar haalt je weg (hebben mijn beoer en zus al meegemaakt) en ggz heb ik al gezeten en toen ik mijn verhaal deed werd ik LETTERLIJK gevraagd: “waarom leef je nog? waarom maak je er niet gewoon een eind aan?” waarbij ik dacht: WTF?! horen jullie dat niet te voorkomen?! ...
Wow, heeft dat gastgezin die dingen gezegd?! Dat is super gemeen van ze. Niet alle gastgezinnen zijn zo, ik vind het super jammer dat je er zo’n nare ervaring mee hebt gehad. Die gezinsbegeleiding kan helpen, en ik denk dat je eens kunt proberen je verhaal uit te leggen, zoals je dat hier hebt gedaan, en dan zien hoe ze helpen, want zoals het nu is kan het niet verder.
dat was geen gastgezin. dat was een kinder psycholoog van het GGZ (ow nu snap ik waar je gastgezin uit haalt XD)
Dus een kinderpsycholoog zegt die dingen tegen jou? Jammer, dat zou die beter aangepakt moeten hebben. Zou je het nog een kans willen geven? En vragen naar iemand anders dan toen je dan had?
zouden ze dat doen? was eigg te bang om te vragen des tijds en omdat ze dingen tegen mijn moeder vertelden waarvan ik zei dat ik het liever niet had maar ze zeiden dat ze bang waren voor mijn veiligheid (en toen reageerde mijn moeder er niet eens echt op...)
Hoe lang is het geleden dat je de laatste keer hulp ging zoeken? De procedures die ze nemen zijn afhankelijk van je leeftijd, dus misschien pakken ze het nu anders aan.
ik was des tijds geloof ik 13
Je bent nu ouder, dus ik denk dat ze meer aandacht gaan besteden aan hoe jij denkt dat de zaak het beste wordt aangepakt. Heb je de contactgegevens van de gezinsvegeleiding nog?
nog maals heb nooit gezinsbegeleiding gehad... maar ik weet niet of het GGZ het beste is om te doen want hun hebben een hele slechte aanpak zegt zelfs mijn vriend die er naar jaren (van 11 jaar ong tot 18) bij zat en sinds vorig jaar niet meer omdat hij het gevoel had dat ze niks zijn opgeschoten wat betreft zijn depressie...
Iets helemaal anders: een internaat. Soms worden ruzies vermeden omdat je niet meer zo vaak bij elkaar zit. Een beetje ruimte kan soms helpen. Lijkt je dat iets?

Reageer