Mijn zusje en ik verschillen maar 2 jaar (zij is 13 en ik 15), niet zo’n groot verschil dus qua gedrag zou je denken. Mijn zusje heeft ADHD-NOS en kenmerken van autisme. Ik ben met dr opgegroeid dus ik ben aan haar kuren gewent. Ik wist altijd wel hoe ik rekening met haar moest houden en wat ik wel en niet kon zeggen (ze neemt dingen meestal letterlijk), maar nu veranderd het allemaal. Ze is veel sneller boos en begint je woorden te verdraaien. Ze probeert haar zin door te dringen en als je duidelijk nee zegt word ze boos, zeg je “we zien het wel” ziet zij dat als een “ja” totdat je op het aangebroken moment “nee” zegt dan is het “had je maar gelijk nee moeten zeggen! Je weet dat je dat soort dingen niet tegen mij word zeggen dan word ik boos.” Het is dus nooit goed.
Die “je weet dat je dat niet moet zeggen” vind ik raar. Ze weet dus wel wat ik bedoel? Als we ergens een grapje over maken, bijvoorbeeld ‘s’nachts stiekem een matras mee naar beneden nemen en bij haar in de kamer slapen’ vind ze ook altijd wel een manier door het zo te verdraaien zodat het lijkt alsof ik heb gezegd dat we dat zouden doen als het dr lukt. Zodra ik merk dat ze even later het nu ook echt wil gaan doen en ik nee zeg “Had ik dat maar niet moeten zeggen.”
Dit soort dingen gebeuren altijd als ik iets leuks met dr wil gaan doen of heb gedaan. Ze vind altijd een manier om het te verpesten voor ons allebei.
ik weet het gewoon niet meer. Ik ben zo klaar met haar.
Sorry voor het lange en waarschijnlijk onduidelijke verhaal (het is 01:12)
Iemand advies?

Groetjes